Δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος από το να περάσεις μια δύσκολη Τρίτη που οι θερμοκρασίες κατεβαίνουν, από το να συναντιέσαι διαδικτυακά με τη Σοφία Βεργκάρα, που υποδύεται στη νέα σειρά του Netflix μια βαρόνη διαφορετική από αυτές που φέρουν τον τίτλο ευγενείας. Πρόκειται για τη Γκριζέλντα Μπλάνκο Ρεστρέπο (14 Φεβρουαρίου 1943 – 3 Σεπτεμβρίου 2012), γνωστή και ως «Μαύρη Χήρα» ή «Νονά της Κοκαΐνης». Ανέδειξε τον εαυτό της ως μια επιφανής Κολομβιανή βαρόνη του υποκόσμου που διαδραμάτισε κεντρικό ρόλο στο εμπόριο ναρκωτικών, ειδικότερα κοκαΐνης. Ήταν ίσως η μοναδική γυναίκα που φοβόντουσαν ακόμα και οι πιο σκληροτράχηλοι μαφιόζοι. Παράλληλα κατάφερε να γίνει μια επιδραστική φιγούρα στον υπόκοσμο του Μαϊάμι για περίπου 30 χρόνια, από τη δεκαετία του 1970 έως τις αρχές της δεκαετίας του 2000. Ορισμένοι ισχυρίστηκαν πως συνδεόταν με το Καρτέλ Μεντεγίν. Πυροβολήθηκε από άγνωστο πρόσωπο και απεβίωσε στις 3 Σεπτεμβρίου 2012, σε ηλικία 69 ετών.
Στη σειρά 6 επεισοδίων (για την οποία αποφεύγουμε να εκφράσουμε γραπτή άποψη καθώς υπόκειται σε εμπάργκο), μεταμορφώνεται κυριολεκτικά σε μια γυναίκα που μπορεί να μην μοιάζει στην πραγματική μικροκαμωμένη μαφιόζα, αλλά έχει δυναμισμό και σου προκαλεί ανατριχίλες, όπως -φανταζόμαστε- θα προκαλούσε και η «γνήσια».
«Ήξερες ότι μπορούσε να γίνει τόσο σκληρή όσο και ένας άντρας, ενώ ήταν μητέρα που μεγάλωνε παιδιά. Συνήθως σκέφτεσαι ότι μια γυναίκα δεν μπορεί να φτάσει σε αυτά τα επίπεδα μίσους και φρίκης. Νομίζεις ότι μια γυναίκα είναι κάποιος που θέλει να προστατεύσει, να επιβιώσει και να βοηθήσει. Πιστεύω ότι, με τον χρόνο και με κάθε κατάσταση που της συνέβαινε, γινόταν χειρότερη και χειρότερη στο μυαλό και στην καρδιά της, ξεχνώντας όλες τις αξίες της και τις καλές προθέσεις που θέλω να πιστεύω ότι είχε στην αρχή», αναφέρει η ηθοποιός από την Κολομβία.
«Ήταν δύσκολο ακόμα και με το μακιγιάζ να με κάνουν να μοιάζω άσχημη» λέει και ξεσπάει σε γέλια. «Και θα ήταν ήταν δύσκολο [και για τη Γκριζέλντα] μετά από τόσα χρόνια φυλακής να είναι μια περιποιημένη γυναίκα […] Εγώ την έβρισκα όμορφη γυναίκα».
Τα γυρίσματα ήταν πολύ απαιτητικά και ιδιαίτερα επίπονα και σε βιολογικό επίπεδο: «Μια μέρα σηκώθηκα για να πάω στη δουλειά αλλά από την πίεση [σ.σ. στους σπονδύλους] στα γυρίσματα τρελάθηκα στον πόνο. Μου έκαναν ενέσεις για να καταφέρω να επιστρέψω», θα πει. «Μου βγήκε ένας δίσκος. Για το υπόλοιπο της ζωής μου θα πρέπει να το προσέχω αλλά άξιζε τον κόπο γιατί μου άρεσε πολύ όλη αυτή η εμπειρία. […] ήθελα να είμαι αληθινή. Μια γυναίκα που υπάρχει. Είναι 6 επεισόδια άρα έπρεπε να είναι 100% μια διαφορετική γυναίκα, που μπορεί να υποστηρίξει έναn δραματικό ρόλο».
Όταν θα ερωτηθεί ο παραγωγός της σειράς, για παλιότερη δουλειά του, το «Narcos», η Βεργκάρα θα επέμβει και θα πει φωναχτά: «Η «Γκριζέλντα» είναι καλύτερη από το «Νάρκος»», χωρίς δείγμα αστεϊσμού. Και νομίζω ότι έχει δίκιο, καθώς εκτός από προσωπικό -κερδισμένο- στοίχημα για να ξεπλύνει τα 10 χρόνια «Μοντέρνας Οικογένειας», είναι μια σειρά που δεν χαρίζει κάστανα. Σε αναγκάζει να κάνεις binge watching και τα έξι επεισόδια.
«Λοιπόν, σκεφτόμουν, ξέρεις, για κάποιον σαν εμένα με την προφορά μου δεν είναι πραγματικά εύκολο να μπορώ να παίξω οποιονδήποτε χαρακτήρα [θέλω], και φυσικά πάντα είναι τόσο ενδιαφέρον να βρίσκεις κάτι που μπορείς να κάνεις και να δημιουργήσεις. Πραγματικά νόμιζα πως ξέρω αυτήν την ηρωίδα, μπορώ να την καταλάβω. Είναι μια γυναίκα, […] μια μητέρα [που έχει ζήσει δύσκολα]. Είμαι και εγώ από την Κολομβία και ξέρεις, όλα αυτά τα πράγματα που δεν μου είναι γνώριμα, για κάποιο λόγο νόμιζα ότι μου ήταν κατανοητά. [Μου πήρε περίπου] 15 χρόνια να βρω έναν τέτοιο ρόλο [σ.σ. εννοεί μετά το Modern Family που την έκανε παγκοσμίως γνωστή]. […] Αυτός ήταν ο σωστός ρόλος για μένα για να δείξω τί μπορώ να κάνω. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα έλεγα ότι «είμαι κωμικός ηθοποιός», όμως πρέπει να ανακαλύψω την καριέρα μου για να δείξω ότι μπορώ να μεταμορφωθώ. Ποτέ δεν είχα αυτή τη σκέψη, απλώς αισθάνθηκα ότι καταλαβαίνω αυτόν τον χαρακτήρα και πίστευα ότι μπορώ να τον κάνω καλά· και αυτό ήταν όλο».
Η Γκριζέλντα όμως για τη Βεργκάρα είναι μια αληθινή ηρωίδα στην οποία αναγνώριζε η ίδια στοιχεία του εαυτού της ή έστω γνώριμα: «Ξέρεις, είμαι 51 χρονών· έχω ζήσει πολλά. Γνωρίζω πόσο σκληρός μπορεί να είναι ο κόσμος. Το καταλαβαίνω δυστυχώς απολύτως, πόσο δυνητικά κακοί μπορούμε να γίνουμε, πόσο μπορούμε να αλλάξουμε σε στιγμή και από «ένα κάτι» να γίνουμε «κάτι που ποτέ δεν νομίζαμε ότι θα μπορούσαμε να γίνουμε». Νομίζω ότι αυτός ήταν ένας από τους λόγους που σταμάτησα να αναρωτιέμαι αν ήταν καλή ιδέα να κάνω τη Γκριζέλντα, επειδή η Γκριζέλντα απελευθερώθηκε από τη φυλακή, ήταν ελεύθερη και διαχειριζόταν, και δεν νόμιζα ότι ήταν σωστό, ανεξαρτήτως του πόσο ενδιαφέρον ήταν για μένα αυτός ο χαρακτήρας, να συνεχίζεις να αναπτύσσεις μια ιστορία όπου ο κακός δεν είχε καν ένα ευτυχές τέλος. Είχε πολλά προβλήματα και έκανε 22 χρόνια, αλλά έμεινε ζωντανή. Νομίζω ότι όταν την σκότωσαν ήταν το σημείο όπου σκέφτηκα: «Εντάξει, τώρα, ίσως μπορώ να την υποδυθώ».
«Λοιπόν, αυτό είχε πολύ ενδιαφέρον, να βλέπεις μια γυναίκα να φτάνει στην κορυφή σε αυτό το επάγγελμα και να μεταμορφώνεται σε κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που αρχικά ήταν και έκανε· ήταν τρελό. Ήταν [σ.σ. η παραβατική και εγκληματική δράση] μια πλευρά της που με ενοχλούσε αλλά και τη θαύμαζα. Προσπαθώ να καταλάβω, πώς μπορείς να το κάνεις αυτό όταν είσαι μητέρα; Πώς μπορείς να το κάνεις όταν είσαι τόσο μικροκαμωμένη γυναίκα που δεν φαίνεσαι τρομακτική ή κάτι τέτοιο. Δεν ήταν καθόλου άσχημη (σ.σ. το επαναλαμβάνει), ήταν σαν να λες, πώς καταφέρνεις να κάνεις όλα αυτά, να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο, να κερδίσεις όλα αυτά τα χρήματα και, εννοείται, να ξεφύγεις από αυτό για πολύ πολύ καιρό. Αυτό ήταν εντυπωσιακό για μένα και, -όχι ότι θέλω να είμαι κάτι τέτοιο-, αλλά αυτό το κίνητρο, θα έλεγα, πήγε για το λάθος πράγμα. Νιώθω ότι αν η Γκριζέλντα είχε πάρει όλα αυτά που ήταν και τα είχε κατευθύνει προς μια άλλη κατεύθυνση, θα μπορούσε να είναι, αν το ήθελε, η πρόεδρος της Κολομβίας. Αυτό το κομμάτι της το κατανοούσα εξ’ αρχής», θα πει αναγνωρίζοντας τη γοητεία και το μυστήριο αυτής της αχαρτογράφητης ως προς την ψυχή της γυναίκας.
«Για μένα, ήταν πολύ σημαντικό να συνειδητοποιήσετε ότι αυτή η σειρά δεν είναι απλώς για τις επιχείρησεις ναρκωτικών και το πώς λειτουργούν. Όλοι -λίγο ως πολύ- τα γνωρίζουμε αυτά καθώς έχουμε δει εκατομμύρια τηλεοπτικές εκπομπές και ταινίες με “κόκκινα βιβλία” για το πώς λειτουργούν αυτές οι επιχείρησεις. Νομίζω ότι, σε κάποια στιγμή, -και πραγματικά είναι ένα είδος που αγαπούν οι άνθρωποι-, ένιωσα ότι ήταν εκπληκτικό πώς οι σεναριογράφοι αναγνώρισαν σε αυτή τη γυναίκα το ανθρώπινο στοιχείο συνδεδεμένο με τον χαρακτήρα της. Ποτέ δεν είδαμε μια γυναίκα που φτάνει σε αυτό το επίπεδο και επιτυγχάνει ό,τι πέτυχε [η Γκριζέλντα]. Αυτό για μένα ήταν συναρπαστικό. Δεν πρόκειται απλώς για μια σειρά με πυροβολισμούς και φόνους ή βαποράκια που διακινούν κοκαΐνη εδώ και εκεί, αλλά για την πλευρά αυτής της γυναίκας, και πως έζησε τη ζωή της».
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος