Την «Κυριακή της Μητέρας», «Άλις, Αγάπη μου» θα συναντήσεις την «Ιερή Αράχνη» «Πίσω από τις θημωνιές» σε μια «Βαβυλώνα», εκεί, που «Η Μικρή Πυροσβέστης» και ο «Ιβάν ο τρομερός» θα κάνουν πολύ καλή παρέα. Με το κατάλληλο μοντάζ, ακόμα και οι τίτλοι σου λένε μια κινηματογραφική ιστορία… Για να τη ζήσουμε δεν χρειάζεστε κάτι περισσότερο από ζεστό ποπ-κορν και καλή παρέα.
Ιερή Αράχνη (Holy Spider)
Ιράν 2000-2001. Δημοσιογράφος ερευνά την κατ’ εξακολούθηση σειρά δολοφονιών ιερόδουλων. Ο δολοφόνος αράχνη, όπως τον αποκαλούν, βρίσκεται πίσω από την τηλεφωνική γραμμή, καθώς θέλει να γνωστοποιεί δημόσια πως κάνει Τζιχάντ εναντίον της ανηθικότητας. Δεν κρύβεται επιμελώς, καθώς πιστεύει πως πράττει το ηθικό. Όλα καλά μέχρι εδώ… Όσο η ταινία «Ιερή Αράχνη» πηγαίνει προς την εκτέλεση ποινής -και απονομής δικαιοσύνης- αισθάνεσαι την επανάληψη και την επιβεβλημένη συναισθηματική φόρτιση. Η σκηνή της αναπαράστασης όπου ο Χαντιζέ, αυτόπτης μάρτυρας φόνων, αφηγείται με παιδική αθωότητα τη φρικαλεότητα που έζησε, λίγο πριν τo τέλος της ταινίας, ευτυχώς εξαργυρώνει την υπομονή των θεατών που σε κάποια σημεία -δικαιολογημένα- χάνεται.
Πίσω από τις Θημωνιές
Ένα τραγικό συμβάν που κρύβεται πίσω από τις θημωνιές, κάπου στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας, οδηγεί μια τριμελή ελληνική οικογένεια μπροστά σε προσωπικά αδιέξοδα. Τρεις αφηγήσεις, τρεις διαφορετικές ματιές σε μία επιμελώς ακρωτηριασμένη ιστορία που επιτρέπει στον θεατή να συνθέσει το συνολικό αλλά και το προσωπικό του παζλ.
Η Μικρή Πυροσβέστης (Fireheart)
Οι πυροσβέστες στο Μπρούκλιν του ‘20 (και αργότερα του ’30) εξαφανίζονται αδιευκρίνιστα, συνήθως όταν σβήνουν φωτιές στα θέατρα. Η μικρή Τζόρτζια θέλει να ακολουθήσει τα χνάρια του πατέρα της, που κάποτε ήταν πυροσβέστης (και σήμερα εργάζεται ως ράφτης). Όμως, τότε τα κορίτσια δεν μπορούσαν να καταταγούν στην πυροσβεστική της Νέας Υόρκης και έτσι το όνειρο της θα σβήσει (σαν τις φωτιές που σβήνουν οι πυροσβέστες). Όχι όμως για πολύ, γιατί μαζί με τον αγαπημένο της σκύλο, την Αμπερ, και με μια πολύ ωραία αμφίεση θα περάσει για άντρας… ακόμα και στον πατέρα της, που θα την/τον στρατολογήσει στην ομάδα του.
Μια ταινία για τον ηρωισμό ανθρώπων που μοιάζουν απερίσκεπτοι και ανόητοι, που υπογραμμίζει πως «η ζωή δεν μετριέται μόνο σε ποσοστά» επιτυχίας και αποτυχίας.
Έχοντας μια ενδιαφέρουσα πρωτότυπη ιστορία, το -κατά τα άλλα- απλό στην αφήγηση δημιούργημα, κατακτά τη σχεδόν φεμινιστική ματιά πάνω στα δικαιώματα και την εξουσία των γυναικών 100 χρόνια πριν, σχολιάζοντας τη χρήση αυτής με θετικό η αρνητικό πρόσημο. Επίσης «η Μικρή Πυροσβέστης» κάνει και ένα σικ σχόλιο στην πατριαρχία μέσα στον προηγούμενο αιώνα. Σαφέστατα καλύτερο από τα χιλιάδες κινούμενα σχέδια που πλέον φορτώνουν τις κινηματογραφικές μας εβδομάδες.
Ιβάν ο Τρομερός (Μέρος Α+Β)
Άρτιο σχεδόν σαν αρχαία τραγωδία που ανακαλύφθηκε μέσα από το σελιλόιντ, η επόμενη ταινία μας αποτελεί κινηματογραφική αναφορά μελετητών και σινεφίλ. Το 1547, ο μέγας δούκας της Μοσχοβίας, Ιβάν ο 4ος, στέφεται τσάρος κόντρα στις επιθυμίες της θείας του Ευφροσύνης, η οποία θέλει να ανεβάσει στον θρόνο το γιο της Βλαντιμίρ με κάθε κόστος. Ο Ιβάν πετυχαίνει νίκες, αλλά έχει και πολλές προσωπικές απώλειες που τον μεταμορφώνουν σε έναν σκληρό άνθρωπο, τον Ιβάν τον τρομερό όπως έμεινε στην ιστορία. Θα καταφέρει να ενώσει τον λαό με τις λιγότερες δυνατές απώλειες και να τιμωρήσει όσους προσπάθησαν να τον προδώσουν; Ο Σεργκέι Αϊζενστάιν απαντά στο ερώτημα με τη διαχρονικότητα και σημασία της ταινίας για την ίδια την τέχνη που υπηρέτησε. Ευτυχώς δηλαδή.
Κυριακή της Μητέρας (Mothering Sunday)
Η μεταφορά του βιβλίου του Γκράχαμ Σουίφτ «Η Κυριακή της Μητέρας» είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του κοινού που παρακολουθεί το πρόγραμμα της ΕΡΤ των τελευταίων χρόνων. Βρετανικής κομψότητας που φέρει την πατίνα του χρόνου και της ιστορίας.
Μια ζεστή, ανοιξιάτικη μέρα του 1924, η νεαρή καμαριέρα Τζέιν Φέαρτσαϊλντ καταλήγει μόνη της την ημέρα της Μητέρας. Τα αφεντικά της, ο κύριος και η κυρία Νάιβεν (Κόλιν Φερθ και Ολίβια Κόλμαν) έφυγαν, και εκείνη έχει την σπάνια ευκαιρία να περάσει πολύτιμο χρόνο με τον κρυφό εραστή της, τον Πολ, το αγόρι από την κοντινή έπαυλη με το οποίο βρίσκεται σε πολύχρονη σχέση παρότι εκείνος πρόκειται να παντρευτεί μια άλλη γυναίκα. Ωστόσο, γεγονότα που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει θα αλλάξουν τη ζωή της Τζέιν για πάντα.
Άλις Αγάπη μου (Alice Darling)
Η ηθοποιός Μέρι Νάι στο κινηματογραφικό σκηνοθετικό της ντεμπούτο, αναλύει τη γυναικεία κακοποίηση από διαφορετική οπτική. Με την Άννα Κέντρικ στον ρόλο της «Άλις» παρακολουθούμε την ανάκτηση της αυτοεκτίμησης της αλλά και τις αντιστάσεις που θα ενισχυθούν όταν ο Σάιμον ξεπεράσει τα όρια. Σταδιακά αρχίζει και σπάει όλους εκείνους τους δεσμούς που την κρατούν συναισθηματικά εξαρτημένη. Όμως το συντριπτικό εκδικητικό μένος του Σάιμον αναπόφευκτα όταν απελευθερωθεί θα δοκιμάσει την αντοχές, το κουράγιο αλλά και τις βαθιά ριζωμένες φιλίες της Άλις. Φιλόδοξο πρότζεκτ που ενδύεται τον μανδύα του ανεξάρτητου, με ότι θετικό και αρνητικό αυτό φέρει.
Βαβυλώνα (Babylon)
Το 1965 ο άντεργκραουντ σκηνοθέτης Κένεθ Άνγκερ γράφει το βιβλίο «Η Βαβυλώνα του Χόλιγουντ», από το οποίο, ακόμα και αν δεν το αποκάλυπτε ο δημιουργός της ταινίας, σαφέστατα εμπνέεται η Βαβυλώνα. Ο Ντέμιαν Σαζέλ υπο το βάρος δυο μεγάλων επιτυχιών και μιας βραχείας ικανοποιητικής πρακτικής πορείας μιας άλλης ταινίας, σκηνοθετεί ένα μεγαλεπήβολο πρότζεκτ που καταλήγει απρόσμενα άνευρο και επιτηδευμένο, αδυνατώντας να κρατήσει ισορροπία μεταξύ πρωταγωνιστών και δευτερευόντων χαρακτήρων -κάποιοι συχνά εκτός ρόλου- πνίγεται στην Βαβυλώνα, που μοιάζει με Βαβυλωνία. Φαντάζει σαν να έχασε μια μεγάλη ευκαιρία να κάνει το κοινό να υποκλιθεί στις σκοτεινές σελίδες της ιστορίας του Χόλιγουντ, διατηρώντας ξεπερασμένη ματιά και όραμα σε μια καταγραφή που μοντερνίζει ενοχλητικά.
Για να αναφέρουμε αποκλειστικά μια αναφορά του δημιουργού, καθώς έχουμε αναρτήσει παλαιότερα μια αποσπασματική πρώτη ματιά σε αυτή την ταινία, φαντάζει αυτάρεσκη απομίμηση του μεγαλεπήβολου Μουλέν Ρουζ του Μπαζ Λούρμαν. Η έλλειψη πραγματικού χιούμορ δυσχεραίνει την φλύαρη αφήγηση. Αντί λοιπόν η Βαβυλώνα να γίνει ένας ουσιαστικός φόρος τιμής στη βιομηχανία του θεάματος και των θυμάτων της, εδώ έχουμε ενα απλό αντίγραφο χιλίων περιλήψεων. Το τραγικό και αντιφατικό είναι πως βλέπεται ευχάριστα και αναγνωρίζονται οι αρκετές αγαθές προθέσεις που υποσκίασε η φιλοδοξία και η ελαφρά αμετροέπεια. Με πιο απλά λόγια, δεν χρειάζεται να μοιάζεις στον Φελίνι για να ακουστεί ηχηρά πόσο πολύ τον αγαπάς! Ως προς την υπόθεση της ταινίας: 3 ιστορίες μιας εθισμένοι στις ουσίες φιλόδοξης ηθοποιού, ενός ξεπεσμένου ζεν πρεμιέ του βωβού και ενός δουλευταρά λατίνου, θα συναντηθούν παράγοντας ένα κινηματογραφικό σενάριο που τα κλισέ απαιτούνται εξ ορισμού για να πετύχει η συνταγή.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος