Ο καταιγιστικός Τζάκι Τσαν στο Φεστιβάλ της Τζέντα

Η ταχύτητα με την οποία μιλάει ο Τζάκι Τσαν μοιάζει με τις γροθιές του. Δυσκολεύεσαι να προλάβεις να βάλεις τις σκέψεις του στη σωστή σειρά και σε έχει ήδη βγάλει knock out.

Σε ένα καταιγιστικό masterclass στη Τζέντα στο πλαίσιο του Φεστιβάλ της, κρατήσαμε τα σημαντικότερα από όσα μοιράστηκε μαζί μας.

Τα πρώτα χρόνια του Τζάκι Τσαν

«Ήθελα τόσο πολύ να γίνω σωματοφύλακας ή παλαιστής. Έγινα ηθοποιός, γιατί ήμασταν πολλά παιδιά και στα γυρίσματα μας τάιζαν. Έτσι έμαθα πολεμικές τέχνες. Αυτό λέω πια στους μαθητές μου «παρατήστε τα κινητά σας και γίνετε οι καλύτεροι».

Για τη γνωριμία με τον Μπρους Λι

«Με τον Μπρους Λι συνεργάστηκα. Πάντα θαύμαζα τον Μπάστερ Κίτον. Ο Μπρους Λι ήταν είδωλο για εμάς, γιατί τα κατάφερε. Όσα έμαθε ο Μπρους Λι πια τα ξέρω, αλλά τα έμαθα από αυτόν και τις ταινίες του. Αυτός έβαλε αυτές τις τεχνικές στις ταινίες. Μπροστά του ήμουν το τίποτα. Είμαι τόσο τυχερός που έχουμε έστω μια σκηνή πάλης μαζί. Τότε έπαιρνα 80 σεντς για κάθε μέρα γυρίσματος. Αυτό έγινε πριν 50 χρόνια. Σε εκείνο το γύρισμα είχα εντυπωσιαστεί που ήξερε τι έκανε και το επαναλάμβανε. Από εκείνη τη μέρα θαύμαζα τόσο πολύ τον Μπρους Λι! Κάθε μέρα και νύχτα, όπου και να ήταν τον θαύμαζα. Έλεγα: μήπως πρέπει να με ξαναχτυπήσει; Εκείνος διάλεγε τους κομπάρσους. Καμία εικοσαριά τη φορά. Με φώναζε να ξαναπαίξω. Και έπαιρνα και διπλό μισθό. Το έκανε επίτηδες, γιατί μάλλον με είχε συμπαθήσει. Έλεγε: φέρτε μου αυτόν που χτύπησα. Με φώναζε μετά για να του φέρω το νερό ή να κάνω κάποια εξυπηρέτηση. Ήταν ο τρόπος του να με κρατήσει στις ταινίες».

Ο δεύτερος Μπρους Λι έγινε ο ένας και μοναδικός Τζάκι Τσαν

«Όταν πέθανε ο Μπρους Λι, απλά ήθελαν Ασιάτες που να ήξεραν πολεμικές τέχνες. Όλοι ήθελαν κάποιον και τον έκαναν ψευτοστάρ. Όμως κανείς τους δεν έπαιζε κανονικά. Ό,τι όμως έκανα, το μάθαινα από τους σκηνοθέτες και τον Μπρους Λι. Προσπαθούσαν οι σκηνοθέτες να με κάνουν τον δεύτερο Μπρους Λι. Μα αυτό ήταν αδύνατον! Δεν ήμουν εγώ. Ήθελα να είμαι διαφορετικός από τον Μπρους Λι. Όταν βγήκε η πρώτη μου ταινία μετά τον θάνατό του, έγραφαν σε μερικά πόστερ του εξωτερικού «ο νέος Μπρους Λι». Μα δεν ήμουν εγώ. Και ήθελαν να εξαπατήσουν το κοινό. Τότε ξεκίνησα να κάνω μια τεχνική που έριχνα πολύ ξύλο. Οι σκηνοθέτες ήθελαν να με περιορίσουν. Και είπα: αυτό είναι το στυλ μου. Σήμερα βλέπετε, όλο το Χόλιγουντ το κάνει αυτό. Όλοι εκεί έμαθαν από το στυλ μου. Αυτό με τιμάει, γιατί στηρίζομαι στη χορογραφία».

«Με αφορά πολύ η χορογραφία γιατί στις ταινιες δράσης είναι απαραίτητη. Οι μπουνιές και οι κλωτσιές μόνο είναι βαρετές. Εγώ μελέτησα κινήσεις. Σκεφτόμουν πώς θα χρησιμοποιήσω τα prop. Έκανα τα πάντα για να γίνει πλέον το στυλ μου ίσο με την υπογραφή μου. Πλέον κάποιες τεχνικές μου είναι ήδη 60 ετών».

Το Χόλιγουντ πριν γίνει σταρ

«Πήγα στο Χόλιγουντ γιατί με ενδιέφερε να είμαι ηθοποιός. Στο Χονγκ Κονγκ ήμουν πρώτος, όπως και στην Ιαπωνία. Ήθελα όμως να είμαι πάνω από όλα. Τότε μιλούσα κακά αγγλικά… Με ζητούσαν σε συνεντεύξεις και ντρεπόμουν να πάω. Έλεγα είμαι ο Τζάκι Τσαν και μου έλεγαν πως είμαι ο δεύτερος Μπρους Λι. Το δέχτηκα στο Χόλιγουντ. Αλλά σε 9 μήνες έμαθα αγγλικά γιατί έπρεπε να τους πείσω ότι δεν είμαι ο δεύτερος Μπρους Λι. Όταν έκανα σκηνές πολεμικών τεχνών, επειδή ήμουν συνεπής σε ό,τι χορογραφουσα και το έκανα με τον ίδιο τρόπο, όλοι νόμιζαν ότι μιλάω καλά αγγλικά. Ουσιαστικά, απλά επαναλαμβάνα όσα νόμιζα ότι ήθελαν να κάνω στην πρόβα».

Η αποκάλυψη

«Δεν μου άρεσε που ο Τζάκι ήταν πάντα αστυνομικός από Χονγκ Κονγκ, Κίνα, Ταϊβάν. Εκεί που είπα να τα παρατήσω, μου πρότειναν πάλι ένα ρόλο αστυνομικού. Ήθελα να τον απορρίψω. Ήταν το «Rush Hours». Έβαλα τους όρους μου. Το γύρισα και αμέσως αποφάσισα να γυρίσω στην πατρίδα μου. Είπα στον μάνατζερ μου «τα παρατάω από το Αμερικανικό όνειρο». Εκεί που ετοιμαζόμουν να γυρίσω, η ταινία έσπασε τα ταμεία. Κάναμε αλλά δύο έργα στη σειρά αυτή. Και σας αποκαλύπτω κάτι: θα κάνουμε και 4η ταινία, τώρα έλαβε το σενάριο ο σκηνοθέτης».

Κάθε ταινία του, είναι το μωρό του

«Τραγουδάω κιόλας πια. Έχει πλάκα! Θέλω να κάνω τα πάντα. Να γράφω σενάρια. Να παίζω. Τα πάντα. Υπάρχουν καλοί ηθοποιοί και άριστοι στις πολεμικές τέχνες, αλλά για εμένα έχει σημασία να κάνεις τα πάντα. Πια μοντάρω και μόνος μου, για να βελτιώσω τις τεχνικές μου στις τέχνες που υπηρετώ. Δεν θέλω να τελειώνω τα γυρίσματά μου και να γυρνάω στη σύντροφό μου. Για εμένα κάθε ταινία μου είναι το μωρό μου».

Καράτε Κιντ vs ρομαντικός κινηματογράφος

«Μετά το Καράτε Κιντ θα γυρίσω μια ταινία 100% για να την απολαύσουν οι γυναίκες!»

Πάνω από 150 ταινίες

«Έχω γυρίσει 150 ταινίες, αλλά δεν έχω κάποια που να τη θεωρώ την αγαπημένη μου. Το κοινό δεν ξέρει από το αποτέλεσμα αν πέρναγαν καλά η όχι στα γυρίσματα. Επειδή εγώ τα ξέρω αυτά, αλλά το κοινό απλά κάθεται στην καρέκλα του και βλέπει την ταινία μου, θεωρώ άδικο να ξεχωρίζω ταινίες».

Πηγαίνετε σινεμά!

«Μου αρέσει ο κόσμος που πάει σινεμά. Σταματήστε επιτέλους την πειρατεία».

Σαουδικη Αραβία και πολεμικές τέχνες

«Εδώ θα γυρίσω την επόμενη ταινία. Ήταν να διαλέξω μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Μαρόκο. Τελικά θα γίνει εδώ».

The General

«Κάνω το remake της ταινίας The General στα κινέζικα. Ήταν κάτι που ήθελα».

Το Όσκαρ

«Ήμουν στα γυρίσματα όταν με πήραν από τα Όσκαρ. Με ρώτησαν αν θέλω να πάρω το Όσκαρ. Δεν τους κατάλαβα. Μα δεν είχα νέα ταινία. Δεν τους κατάλαβα. Γύρισα στο γύρισμα. Τους είπα «γιατί όχι». Σε δευτερόλεπτα είχε βγει η είδηση! Μου εξήγησαν τι είπα στο τηλέφωνο στο πλατό. Στην απονομή ρώτησα: «γιατί εγώ» και η απάντηση που έλαβα ήταν από τον κόσμο που ρωτούσε την Ακαδημία «γιατί αργήσατε τόσο»! Ήμουν ένας από τους 50 που πρότειναν εκείνη τη χρονιά. Για εμένα είναι πολύ σημαντικό, γιατί δεν δίνουν Όσκαρ σε ανθρώπους που ειδικεύονται στις πολεμικές τεχνες».

Τραγούδι παρακαλώ

«Θα σας τραγουδήσω το “only fools rush in”, γιατί “I can’t help falling in love with you”» (λέει και δείχνει το κοινό).

Επιστέγασμα για το τέλος: «Πια δεν θέλω να πίνω η να χορεύω. Θέλω να κάνω μόνο ταινίες».