Ο Αλμπέρ Καμύ και η γεμάτη ευγνωμοσύνη επιστολή του στον δάσκαλό του

Η Παγκόσμια Ημέρα Εκπαιδευτικών συμπίπτει σήμερα με την ανακοίνωση του Νόμπελ Λογοτεχνίας 2023. Με αυτήν την αφορμή, ας θυμηθούμε έναν Νομπελίστα Λογοτεχνίας, τον Αλμπέρ Καμύ, που δεν λησμόνησε ποτέ τον δάσκαλο των παιδικών του χρόνων. Του έγραψε μάλιστα μια συγκινητική, γεμάτη ευγνωμοσύνη επιστολή, λίγες μέρες μετά από τη βράβευσή του.

Ο Αλμπέρ Καμύ γεννήθηκε το 1913 στο Μοντοβί της Γαλλικής Αλγερίας. Από μικρός ασχολήθηκε με τον αθλητισμό και συγκεκριμένα με το ποδόσφαιρο, ενώ πολύ νέος ξεκίνησε και να γράφει. Σπούδασε Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο του Αλγερίου. Το 1937 δημοσιεύτηκε το πρώτο του βιβλίο «Απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη», ενώ ένα χρόνο αργότερα εργάστηκε και ως πολιτικός συντάκτης και λογοτεχνικός κριτικός. Το 1942 πήγε στη Γαλλία, όπου εργάστηκε ως διευθυντής εφημερίδας για πέντε χρόνια, συνεχίζοντας παράλληλα το συγγραφικό του έργο, που είχε τεράστια απήχηση σε όλο τον κόσμο.

Ο Αλμπέρ Καμύ υπήρξε επίσης ένας από τους εισηγητές της φιλοσοφίας του παραλόγου, ενώ ήταν ιδρυτής του «Theatre du Travail» (1935). Το 1957 τιμήθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας και τρία χρόνια αργότερα έχασε τη ζωή του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Ανάμεσα στα σημαντικά έργα που έγραψε είναι τα μυθιστορήματα «Ο ξένος», «Η πανούκλα», «Η πτώση», τα θεατρικά έργα «Καλιγούλας», «Οι δίκαιοι», «Η παρεξήγηση», τα δοκίμια «Ο επαναστατημένος άνθρωπος» και «Ο μύθος του Σισύφου» κ.ά.

Ο Γάλλος μυθιστοριογράφος και φιλόσοφος Αλμπέρ Καμύ βραβεύθηκε με το Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1957. Λίγες μέρες μετά τη βράβευσή του, απέστειλε μια επιστολή γεμάτη ευγνωμοσύνη στην πατρική για τον ίδιο φιγούρα, τον δάσκαλο των παιδικών του χρόνων, Louis Germain.

Η επιστολή του Νομπελίστα Λογοτεχνίας Αλμπέρ Καμύ στον δάσκαλό του

9 Νοεμβρίου 1957

Αγαπητέ Monsieur Germain,

Άφησα την αναταραχή γύρω μου αυτές τις μέρες να καταλαγιάσει λίγο, προτού σας απευθυνθώ από τα βάθη της καρδιάς μου. Μόλις μου δόθηκε μία πάρα πολύ μεγάλη τιμή, που ούτε ζήτησα ούτε περίμενα. Αλλά όταν άκουσα τα νέα, η πρώτη μου σκέψη, μετά τη μητέρα μου, ήσασταν εσείς.

Χωρίς εσάς, χωρίς το στοργικό χέρι που στοργικά απλώσατε στο μικρό φτωχό παιδί που ήμουν, χωρίς τη διδασκαλία και το παράδειγμά σας, τίποτα από όλα αυτά δεν θα είχε συμβεί.

Δεν δίνω πολλή σημασία σε τέτοιου είδους τιμές. Αλλά τουλάχιστον μου δίνει την ευκαιρία να σας πω τι ήσασταν και τι εξακολουθείτε να είστε για εμένα, και να σας διαβεβαιώσω ότι οι προσπάθειές σας, η δουλειά σας και η γενναιόδωρη καρδιά σας εξακολουθούν να ζουν σε έναν από τους μικρούς μαθητές σας, που, παρά τα χρόνια, δεν σταμάτησε ποτέ να είναι ευγνώμων που υπήρξε μαθητής σας. Σας αγκαλιάζω με όλη μου την καρδιά.

Albert Camus

Η συγκινητική αυτή επιστολή περιλαμβάνεται στο ημιτελές αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Καμύ με τίτλο «Ο πρώτος άνθρωπος», όπου ο γάλλος Νομπελίστας συγγραφέας αποκαλύπτει, χρόνια μετά τον θάνατό του, το χρέος που ένιωθε πως οφείλει στον δάσκαλό του από το δημοτικό σχολείο.