Μήπως το χαμόγελό σας είναι λίγο πικρό;

Μήπως νιώθετε ότι θα μπορούσατε να έχετε πετύχει περισσότερα από τα πράγματα που θέλατε, αλλά η ζωή σας τα στέρησε;

Όλοι έχουμε αντιμετωπίσει απογοητεύσεις, αναποδιές και απογοητεύσεις στην πορεία μας. Όλοι έχουμε τις πικρίες μας. Αλλά το να νιώθουμε διαρκώς αδικημένοι και να συσσωρεύουμε πίκρα, θυμό και απωθημένα, δημιουργεί ένα διαβρωτικό συναίσθημα, που υπόγεια κλέβει τη χαρά, την υγεία και χαλάει τις πολυτιμότερες σχέσεις μας.  

Η πικρία τροφοδοτείται από συγκεκριμένες συνήθειες. Συνήθειες οι οποίες συσσωρεύονται ύπουλα και μας εμποδίζουν να χαρούμε τη ζωή μας.

Κολλημένοι στο παρελθόν

Έχετε πιάσει τον εαυτό σας να αναπαράγει δυσάρεστες αναμνήσεις, να έχει ενοχές για λάθη που έγιναν στο παρελθόν; Είναι σαν να βάζετε γράσο λιθίου (πολύ ισχυρό) στις αλυσίδες που σας κρατούν φυλακισμένο, σε δυσάρεστες καταστάσεις, που όμως έχουν περάσει.

Δεν είναι κακό να θυμόμαστε πότε πότε, αλλά καλό είναι να συγχωρούμε τον εαυτό μας και τους άλλους. Δεν ξεχνάμε, ωστόσο, προχωράμε μπροστά.

Η σύγκριση με τους άλλους

Η συνεχής σύγκριση αναπόφευκτα τροφοδοτεί τη δυσαρέσκεια, ιδίως όταν παραλληλίζουμε τη ζωή μας με κάποιων που φαίνεται να έχουν πετύχει περισσότερα ή φαίνονται πιο ευτυχισμένοι.

Οι συγκρίσεις σπάνια είναι δίκαιες ή ακριβείς. Έχουμε τις δικές μας αξίες και στόχους. Το ταξίδι της ζωής με τις δικές μας δυνάμεις είναι μοναδικό. Και το νόημα είναι διαφορετικό για τον καθέναν από μας.

Άρνηση να συγχωρούμε

Το να κρατάμε κακία μπορεί να μας φαίνεται δικαιολογημένο, ειδικά αν έχουμε πραγματικά αδικηθεί. Ωστόσο η αλήθεια είναι ότι η κακία που κρατάμε βλάπτει εμάς πολύ περισσότερο από ό,τι βλάπτει οποιονδήποτε άλλον. Η πικρία και ο θυμός σκάβουν βαθιά μέσα μας.

Η συγχώρεση είναι μια απόφαση για τη συναισθηματική μας ελευθερία – όχι μια επικύρωση των πράξεων κάποιου άλλου.  

Περιμένουμε από τους άλλους να μάς κάνουν ευτυχισμένους

Το να περιμένουμε από τους άλλους -συντρόφους, παιδιά ή φίλους- να ανταποκριθούν στις προσδοκίες μας και να μας κάνουν να νιώσουμε ικανοποιημένοι από τη ζωή, οδηγεί αναπόφευκτα στην απογοήτευση.

Ας αναλάβουμε εμείς την ευθύνη για τη δική μας χαρά και ικανοποίηση. Ας είμαστε αυτάρκεις και όχι εξαρτώμενοι από την υποστήριξη των αγαπημένων μας.

Δυσαρέσκεια στις αλλαγές

Όσο μεγαλώνουμε τόσο περισσότερο προσκολλόμαστε σε αυτά που γνωρίζουμε και αποφεύγουμε να ζήσουμε καινούρια πράγματα. Ωστόσο, είναι ακριβώς αυτές οι περιπέτειες, μικρές ή μεγάλες, που ανανεώνουν την ενέργειά μας, πυροδοτούν τη χαρά και διευρύνουν την αίσθηση των δυνατοτήτων μας.

Ας προκαλέσουμε λίγο τον εαυτό μας, με διαχειρίσιμες νέες εμπειρίες. Είτε πρόκειται για την εκμάθηση μιας νέας εφαρμογής (είναι λίγο βάσανο), είτε για βόλτα σε γειτονιά που δεν έχουμε ξαναπάει, είτε να μάθουμε να  μαστορεύουμε.

Θυματοποίηση

Αν βλέπουμε επανειλημμένα τον εαυτό μας ως θύμα των περιστάσεων, η πικρία ριζώνει βαθιά. Μπορεί να περνάμε δυσκολίες. Ωστόσο, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι κάθε φάση της ζωής έρχεται με τις δικές της προκλήσεις και νίκες. Αντί να ασχολούμαστε με τα αρνητικά, ας στρέψουμε την προσοχή μας στα θετικά.

Ας ρωτήσουμε τον εαυτό μας: «Τι μπορώ να μάθω από αυτή την κατάσταση;» ή «Πώς μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή την εμπειρία για να γίνω πιο δυνατός και σοφός;». Η ανάληψη της ευθύνης της αφήγησής μάς αποκαθιστά την αίσθηση του ελέγχου.

Κοινωνική απόσυρση

Καθώς μεγαλώνουμε, η μοναξιά μπορεί να εισχωρήσει αθόρυβα στη ζωή μας, ειδικά αν επιλέξουμε να αποσυρθούμε κοινωνικά. Η απομόνωση όμως φέρνει αρνητικές σκέψεις και πικρία, καθώς υπάρχει ελάχιστη θετική ανατροφοδότηση ή σύνδεση για να αντισταθμίσει την αρνητικότητα.

Οι άνθρωποι είμαστε κοινωνικά πλάσματα. Όσο κι αν απολαμβάνουμε τη μοναξιά μας, επιθυμούμε τη σύνδεση. Είναι έμφυτο μέσα μας.

Έχει σημασία να συνειδητοποιήσουμε ότι η ζωή δεν είναι ούτε το παρελθόν ούτε το μέλλον. Συμβαίνει τώρα. Η παρούσα στιγμή είναι το μόνο που πραγματικά έχουμε. Αν δεν μας αρέσει αυτό που ζούμε ας προσπαθήσουμε να το αλλάξουμε. Αν δεν μπορούμε, τότε ας προσπαθήσουμε να το δούμε από άλλη οπτική γωνία.

Η ζωή είναι πολύτιμη και δυστυχώς σύντομη για να τη σπαταλάμε πικραμένοι στο καβούκι μας.

---

Σχετικά άρθρα:

• Η χαρά της απλότητας και πώς μπορεί να μεταμορφώσει τη ζωή σας
• Εσείς σε ποιον τύπο προσωπικότητας ανήκετε;