Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Ρώμης είναι γεμάτο εκπλήξεις! Μία ιδιαίτερα ευχάριστη, ήταν η (επαν)εμφάνιση της ιταλίδας τραγουδίστριας, Κατερίνα Καζέλι, που αγαπήθηκε πολύ και στη χώρα μας…
Η Πάτυ Πράβο, πήρε πολλά μπράβο στην πολύχρονη πορεία της στη σκηνή για την κούκλα της, τη Βambola.
Η Ορνέλα Βανόνι παραμένει η ερμηνεύτρια με τη γλυκιά φωνή που σε ταξιδεύει στο συναίσθημα. Θα μείνει ανεξίτηλα στη μνήμη μας με το L’ appuntamento.
Η Μίνα, η ουρλατρίτσε («η στρίγκλα», nick name που της δόθηκε για τη δυνατότητα να πιάνει πολύ ψηλές νότες) δεν θα ξεχαστεί ποτέ από την ερμηνεία της στο Αncora (το οποίο τραγούδησε και σε άλλες αρκετές γλώσσες).
Η Ραφαέλα Καρά εισήγαγε την ντίσκο ιταλιάνα, πρώτα με τον χορό και το σκέρτσο της, μετά με τη φωνή της. Κανείς δεν ξεχνά το τηλέφωνο της, αφού το διέδωσε σε πολλές γλώσσες με πιο γνωστό το ιταλικό της νούμερο, 0303456.
Όλες αυτές είναι οι Ιταλίδες κυρίες που έκαναν γνωστά αρκετά είδη ιταλικού τραγουδιού στον κόσμο.
Αυτή που όμως είναι στις καρδιές ιδιαίτερα των Ελλήνων είναι η Κατερίνα Καζέλι.
Με το Nessuno Mi Può Giudicare χόρεψαν οι γονείς των περισσοτέρων μας, εκτονώθηκαν όσοι ένιωσαν τους στίχους στο πετσί τους («Κανείς δεν μπορεί να με κρίνει, ούτε καν εσύ… Ο καθένας έχει το δικαίωμα να ζει τη ζωή του όπως μπορεί… Η αλήθεια μας πληγώνει, το ξέρω…») και η νεότερη γενιά το αποτύπωσε στη μνήμη της ως το εισαγωγικό τραγούδι τίτλων στην τηλεοπτική σειρά «Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή;» που κόπηκε τόσο άδοξα μετά από ελάχιστα επεισόδιά στον αέρα ιδιωτικού καναλιού.
Η Κατερίνα Καζέλι, με το κοντό μαλλί, το νευρικό -και τόσο χαρακτηριστικό- χορευτικό στυλ, το ταμπεραμέντο και τη φυσική της ομορφιά, έγινε πρότυπο μόδας που αντιγράφηκε από πολλές ιταλίδες.
Τα τραγούδια της, άλλα διασκευές ξένων στα ιταλικά (όπως το Paint it Black των Rolling Stones που αποδόθηκε στα ιταλικά ως Tutto nero, το I Put a Spell on You που έγινε Puoi Farmi Piangere, το Lady in Black που πήρε τον τίτλο L’uomo del Paradiso, το I’m A Believer του Neil Diamond που μετατράπηκε σε Sono bugiarda, ή το I am …I said του ιδίου, που στα ιταλικά ονομάστηκε La casa degli Angeli), άλλα πρωτότυπα, γίνονται παγκόσμια επιτυχίες.
Οι κινηματογραφικές της ταινίες γνωρίζουν όμως μεγαλύτερη επιτυχία εντός συνόρων: «Perdono», «Nessuno mi può giudicare», ταινίες που έγιναν τραγούδια και τραγούδια που έγιναν ταινίες.
«Io non protesto, Io Amo» ίσως είναι ο τίτλος της ταινίας της που τη χαρακτηρίζει περισσότερο, αφού στόχος ζωής της ήταν μέσα από την αγάπη ή τον αντίποδά της να φέρνει στην επιφάνεια την ιδεολογία της, που ουδέποτε έκρυψε. Πνεύμα ελεύθερο, με χιούμορ, όμορφη, γεμάτη ζωή.
Η ίδια η ζωή της είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ιταλικής μουσικής. Η ζωή της είναι η ιταλική μουσική.
Με τελευταία κινηματογραφική εμφάνιση το Tutti giu per terra κανείς δεν περίμενε να την ξαναδεί στη μεγάλη οθόνη. Και όμως, χθες, με ένα σύντομο πέρασμα από το κόκκινο χαλί του Φεστιβάλ της Ρώμης, μας θύμισε ότι η ζωή της είναι σαν 100 ζωές.
Una Vita, cento Vite είναι ο τίτλος του ντοκιμαντέρ που μέσα από τη ζωή της και τους φίλους της ξετυλίγει τη σημασία της ιταλικής μουσικής για τον κόσμο, την κοινωνία, την πολιτεία, τα δικαιώματα.
Δειτε το τρέιλερ του ντοκιμαντέρ εδώ:
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος