Στο σκηνοθετικό της ντεμπούτο η Alina Grigore, με την ταινία «Μπλε Φεγγάρι» κερδίζει το χρυσό Κοχύλι στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν. Στο ντοκιμαντερίστικης ειλικρίνειας κινηματογραφικό έργο, αφηγείται την ιστορία της Ιρίνε που προσπαθεί να γλιτώσει από τη ασύμβατη ζωή της κοντά στους συγγενείς της και να πάει στο Βουκουρέστι να σπουδάσει.
(Φωτογραφία: Αλέξανδρος Ρωμανός Λιζάρδος)
«Πρώτα απ’ όλα αγαπώ την Ελλάδα» θα μας πει αμέσως μόλις τη συναντήσουμε. «Κάθε χρόνο ερχόμαστε στην Ελλάδα με τον σύζυγό μου και περνάμε αρκετό καιρό το καλοκαίρι στη χώρα σας. Ακόμα και τις πιεσμένες χρονικά χρονιές, παίρνουμε πάντα μερικές ημέρες διακοπές για να έρθουμε στην Ελλάδα. Αλλά αυτό που μου αρέσει στη χώρα σας, βρίσκεται και στην τέχνη. Για παράδειγμα, στον ελληνικό κινηματογράφο βρίσκω ότι υπάρχει πολύ θάρρος στο πώς αφηγείται τις ιστορίες. Εκφράζετε τις ιδέες με διαφορετικό τρόπο, που δεν είναι απαραίτητα ρεαλιστικός ή παρατηρητικός. Για παράδειγμα, «ο αστακός», που είναι μια καταπληκτική ταινία, ακολουθεί αυτό το παράδειγμα. Νομίζω λοιπόν ότι αυτό αγαπώ περισσότερο. Αυτό με εμπνέει και το εντάσσω στις ιστορίες μου: υπάρχει θάρρος για να δοκιμάσεις νέους τρόπους έκφρασης.
Συνέντευξη στον Αλέξανδρο Ρωμανό Λιζάρδο
-Σχετικά με τον συμβολισμό του αίματος, νομίζω ότι ο τρόπος που το χρησιμοποιήσατε στην ταινία σας, δεν είναι μόνο για νέα ξεκινήματα, όπως η ίδια η παρθενία. Έχει να κάνει με δύο διαφορετικά πράγματα, την οικογένεια και την παράδοση του αίματος.
-Ήταν πολύ σημαντικό για εμένα να μπορώ να εκφράσω με τους πιο λεπτούς τρόπους ό,τι συμβαίνει μέσα μου. Χρησιμοποιήσαμε το αίμα όχι μόνο ως σύμβολο της οικογένειας και σύμβολο της παρθενίας, αλλά ως μια δύναμή που ίσως μπορεί να την ανακτήσει. Βρίσκεται σε «καταστολή», δεν βοηθά τον εαυτό της. Έτσι, το γεγονός ότι μεταμορφώνεται από το θύμα στον επιτιθέμενο ενδυναμώνει και το αντίστροφο, ότι οι επιτιθέμενοι μετατρέπονται σε θύματα. Όταν συμπεριφέρεται σαν θύμα, το αίμα είναι εκεί. Όταν πλέον μεταμορφώνεται σε επιτιθέμενη, το αίμα βρίσκεται παντού στο σώμα.
-Αυτή η ξύλινη κατασκευή που χρησιμοποιείτε σαν μουσικό όργανο, μοιάζει με ιαχή πολέμου. Ήταν σαν μια είσοδος σε έναν άλλο πόλεμο. Πέρα από μεταφορική χρήση, τί άλλου είδους χρήση έχει;
-Το χρησιμοποιούμε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, [όπως αναφέρετε]. Μας βοηθάει να μεταβούμε από τη μία νοηματική ενότητα της ταινίας στην επόμενη. Αυτός ήταν ένας από τους κύριους λόγους που το εντάξαμε στην ιστορία. Όμως με αυτόν τον τρόπο στην Ρουμανία, καλούμε τους ανθρώπους στην εκκλησία. Σκεφτήκαμε ότι πρέπει να είναι αντιπροσωπευτικό για το γεγονός ότι η ηρωίδα μας προσπαθεί να πάρει μια νέα απόφαση. Προσπαθεί να οδηγηθεί σε ένα άλλο κεφάλαιο της ζωής της. Πρέπει να αλλάξει τώρα.
-Η εκπαίδευση είναι επίσης ο πυρήνας του θέματος σας. Πόσο σημαντική είναι η εκπαίδευση για τους ανθρώπους για να οδηγηθούν με σταθερά βήματα σε μια νέα αρχή;
-Η ζωή της θα ξεκινήσει όταν [αν] θα κάνει το επόμενο βήμα, όμως η παράδοση της την κρατάει πίσω συναισθηματικά. Αυτό είναι σίγουρα ένα πρόβλημα στη Ρουμανία, αλλά φαντάζομαι και σε αρκετά άλλα μέρη του κόσμου. Το γεγονός ότι κάποιος αγωνίζεται να κάνει τις δικές του επιλογές, ιδιαίτερα στη Ρουμανία, αποτελεί ένα αρκετά μεγάλο πρόβλημα. Στο χωριό όπου μεγάλωσα νομίζω ότι ήμουν το μόνο κορίτσι. Συνέχισα την περαιτέρω εκπαίδευση μου και πήγα στο Πανεπιστήμιο. Για 15-20 χρόνια τα πράγματα δεν είχαν αλλάξει. Ήταν συγκλονιστικό για μένα να δω ότι εξακολουθεί να είναι η ίδια κατάσταση στην ύπαιθρο. Έτσι σκέφτηκα ότι είναι ένα καλό θέμα για ανάπτυξη, ώστε να μπορούμε να προσπαθήσουμε και να καταλάβουμε πώς λειτουργεί το μυαλό του θύματος.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος