Αποκλειστικά ο πρώην επικεφαλής του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου Ch. Dallara στο ΕΡΤnews Radio 105,8: Εντυπωσιακή η πρόοδος της ελληνικής οικονομίας

Για την εντυπωσιακή πρόοδο της ελληνικής οικονομίας κάνει λόγο ο Charles Dallara —μια από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες της παγκόσμιας χρηματοοικονομικής σκηνής—, αναγνωρίζοντας σταθερά υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, την αποκλιμάκωση του πληθωρισμού, τη σημαντική μείωση της ανεργίας και την αποκατάσταση της δημοσιονομικής αξιοπιστίας.

Μιλώντας στο ΕΡΤnews Radio 105,8 και στη Δέσποινα Συριοπούλου, ο πρώην επικεφαλής του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου και ο άνθρωπος που χειρίστηκε και ολοκλήρωσε την απομείωση του ελληνικού χρέους (PSI) το 2012, εξακολουθεί να παρακολουθεί στενά την πορεία της χώρας εδώ και δεκαετίες.

Επισημαίνει, παράλληλα, ότι απαιτούνται βαθύτερες μεταρρυθμίσεις — από τη Δικαιοσύνη και την αγορά εργασίας έως τη φορολογία και τη μείωση της γραφειοκρατίας.

Ο Charles Dallara μιλά επίσης για τη στενή σχέση που έχει διατηρήσει με τις ελληνικές κυβερνήσεις όλα αυτά τα χρόνια, και δη με τη σημερινή και σχολιάζει τη σημασία της ανάληψης της προεδρίας του Eurogroup από τον Κυριάκο Πιερρακάκη, την οποία θεωρεί ένδειξη εμπιστοσύνης προς την Ελλάδα σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:

ΕΡ: Κύριε Dallara, σας ευχαριστούμε θερμά που είστε σήμερα μαζί μας στο ErtNews Radio. Είστε ένας άνθρωπος που γνωρίζει σε βάθος την ελληνική οικονομία και τις δύσκολες ημέρες της σκληρής δημοσιονομικής κρίσης, όταν η Ελλάδα βρισκόταν στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος. Ως επικεφαλής του Institute of International Finance, μαζί με τον Jean Lemierre, ολοκληρώσατε στις αρχές του 2012 τη διαδικασία του PSI, τη μεγαλύτερη αναδιάρθρωση χρέους στην ιστορία. Αυτή η περίοδος περιγράφεται αναλυτικά και στο βιβλίο σας, Euroshock. Έκτοτε, η Ελλάδα έχει κάνει σημαντικά βήματα προόδου και εσείς παραμένετε πάντα κοντά στη χώρα. Σήμερα, λοιπόν, πού πιστεύετε ότι βρίσκεται η ελληνική οικονομία;»

C.D.: Δέσποινα, πρώτα απ’ όλα, επιτρέψτε μου να πω ότι είναι χαρά μου που βρίσκομαι μαζί σας σήμερα. Και ναι, παρακολουθώ την ελληνική οικονομία εδώ και πολλά χρόνια, και οφείλω να πω ότι την παρακολουθώ ιδιαίτερα στενά τα τελευταία 15–16 χρόνια, από τότε που ξέσπασε η ελληνική κρίση το 2009.

Σήμερα, η ελληνική οικονομία είναι εντυπωσιακά πιο ισχυρή σε σχέση με την περίοδο της κρίσης πριν από 10, 12 ή 14 χρόνια. Η δημοσιονομική κατάσταση είναι πολύ πιο σταθερή, η ανάπτυξη είναι ισχυρή —ιδίως σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές οικονομίες— με ρυθμούς που υπερβαίνουν σταθερά το 2%. Ο πληθωρισμός, μετά από μια δύσκολη περίοδο, αρχίζει επιτέλους να αποκλιμακώνεται. Και τα ποσοστά ανεργίας επίσης μειώνονται, όπως γνωρίζετε, με την ανεργία πλέον κάτω από το 9%.

Επομένως, νομίζω ότι μπορούμε να αντλήσουμε σημαντική αισιοδοξία από τη συνολική μακροοικονομική εικόνα της ελληνικής οικονομίας. Ωστόσο, απομένει ακόμη πολλή δουλειά για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς της, και ανυπομονώ να δω τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων προς αυτή την κατεύθυνση στο προσεχές διάστημα.

EP: Διατηρείτε επαφές με τις ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και πολλά χρόνια. Από την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου έως εκείνη του Λουκά Παπαδήμου, με τον οποίο συνεργαστήκατε πολύ στενά κατά τη διαδικασία του PSI, στη συνέχεια με την κυβέρνηση Σαμαρά. Δεν θυμάμαι με τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εξακολουθείτε να έχετε επαφές και με τη σημερινή ελληνική κυβέρνηση. Και κάθε φορά που επισκέπτεστε την Ελλάδα συναντάτε κυβερνητικούς αξιωματούχους, ανάμεσά τους και τον Υπουργό Οικονομικών, τον κ. Πιερρακάκη, ο οποίος πλέον είναι ο νέος πρόεδρος του Eurogroup. Σωστά;

C.D.: Ναι, έτσι είναι. Είχα πράγματι την ευχαρίστηση και την ευκαιρία να παραμείνω κοντά σε πολλούς Έλληνες κυβερνητικούς όλα αυτά τα χρόνια. Έχετε δίκιο. Μετά την πολύ στενή συνεργασία που είχα με τις ελληνικές κυβερνήσεις πριν από περίπου μία δεκαετία, είχα πλέον τη δυνατότητα να συνεργαστώ και να συναντηθώ με τον πρωθυπουργό κ. Μητσοτάκη, με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης κ. Χατζηδάκη και, ιδιαίτερα, ήταν χαρά μου τα τελευταία χρόνια να γνωρίσω καλύτερα τον κ. Πιερρακάκη.

Πρέπει να πω ότι χάρηκα πολύ με τον διορισμό του ως νέου προέδρου του Eurogroup. Δεν πρόκειται για ένα ασήμαντο γεγονός στην ευρύτερη προσπάθεια αποκατάστασης της οικονομικής και χρηματοπιστωτικής αξιοπιστίας της Ελλάδας. Πιστεύω ότι αντανακλά έναν βαθμό εμπιστοσύνης όχι μόνο προς την ελληνική οικονομία, αλλά και προς την ελληνική ηγεσία σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Και συγχαίρω τον υπουργό Πιερρακάκη γι’ αυτό το σημαντικό βήμα για την ελληνική ηγεσία και για τη θέση της Ελλάδας στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Ξέρετε, η Ελλάδα εξακολουθεί να αντιμετωπίζει πολλές προκλήσεις, αλλά θεωρώ ότι η ενέργεια και η δυναμική που έχει φέρει στην ελληνική οικονομία τα τελευταία χρόνια, από διάφορες θέσεις στην κυβέρνηση, μπορούν πλέον να αξιοποιηθούν τόσο για τις ευρωπαϊκές όσο και για τις ελληνικές προκλήσεις. Ανυπομονώ, λοιπόν, να δω πώς θα μπορέσει να κινητοποιήσει περαιτέρω μεταρρυθμίσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ενώ παράλληλα να συνεχίσει το έργο του και στο εσωτερικό.

EP: Τι θα τον συμβουλεύατε; Δεν είναι εύκολη δουλειά να είσαι πρόεδρος ενός οργάνου με χώρες διαφορετικών ταχυτήτων, σωστά;

C.D.: Έχεις απόλυτο δίκιο. Δύο μικρές συμβουλές θα μπορούσα να του δώσω. Πρώτον, να απολαύσει τη στιγμή όταν θα πάρει την εξουσία στα χέρια του, γιατί αποτελεί ένα σημαντικό βήμα στην ιστορική πορεία και στην αποκατάσταση της αξιοπιστίας της Ελλάδας και της ελληνικής ηγεσίας σε όλη την Ευρώπη. Δεύτερον, να μην πέσει στην παγίδα των ατελείωτων συναντήσεων χωρίς αποφάσεις. Αυτό είναι ένα από τα πραγματικά διαρθρωτικά αδύναμα σημεία της ευρωπαϊκής διαδικασίας λήψης αποφάσεων — κάτι που το έζησα έντονα κατά τη διάρκεια της κρίσης χρέους. Συναντιούνται, ξανασυναντιούνται, ξανασυναντιούνται και στο τέλος δεν λαμβάνουν αποφάσεις. Όπως ακριβώς έγινε και χθες το βράδυ, όταν τελικά βρήκαν μια συμβιβαστική λύση σε επίπεδο αρχηγών κρατών για τη συνέχιση της στήριξης προς την Ουκρανία. Οι συμβιβαστικές αποφάσεις είναι καλύτερες από το να αναβάλλεις για αργότερα. Και πολύ συχνά, η διαδικασία λήψης αποφάσεων στις Βρυξέλλες είναι κουραστική, χρονοβόρα, επίπονη και δεν φτάνει αρκετά γρήγορα στην ουσία.

Πιστεύω ότι ο φίλος μας, ο Έλληνας υπουργός κ. Πιερρακάκης, μπορεί —ελπίζω να μπορεί— να φέρει ένα επίπεδο αποφασιστικότητας στις συνεδριάσεις του Eurogroup, το οποίο, άλλωστε, είναι πιθανότατα το δεύτερο σημαντικότερο όργανο που συνεδριάζει μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ, πέρα φυσικά από το επίπεδο των αρχηγών κρατών

EP: Στην προηγούμενη ερώτησή μου είπατε ότι η ελληνική οικονομία έχει ακόμη βήματα να κάνει. Ότι εξακολουθούν να υπάρχουν εμπόδια, κάποια βάρη του παρελθόντος που πρέπει να ξεπεραστούν, να αλλάξουν, να μεταρρυθμιστούν ή να βελτιωθούν. Από τη δική σας οπτική, ποια είναι αυτά που πρέπει να αλλάξουν ή να υπάρξουν μεταρρυθμίσεις, ώστε η οικονομία να μπορέσει να αναπτυχθεί περισσότερο, να κάνει περισσότερα βήματα, να δημιουργηθεί ένα πιο φιλικό περιβάλλον για τις επιχειρήσεις, για επενδύσεις και για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας;

C.D.: Δέσποινα, πρώτα απ’ όλα, θα ήθελα να συγχαρώ την κυβέρνηση υπό τον πρωθυπουργό Μητσοτάκη, διότι έχει οδηγήσει την ελληνική οικονομία σε ένα σημείο όπου έχει επιτύχει έναν πολύ υψηλό βαθμό μακροοικονομικής σταθερότητας. Αυτό έχει αναγνωριστεί τόσο με την αναβάθμιση της ελληνικής κρατικής πιστοληπτικής ικανότητας στην επενδυτική βαθμίδα, όσο και με τη ροή επενδύσεων προς τη χώρα. Μάλιστα, και η δική μου εταιρεία, η Partners Group, έχει κάνει μια σημαντική επένδυση σε μια φαρμακευτική εταιρεία στην Ελλάδα. Και βλέπετε ότι αυτή η ροή επενδύσεων συνεχίζεται.

Και φυσικά, αν κοιτάξει κανείς τους δείκτες ανάπτυξης, τη μείωση του χρέους, τη μείωση του πληθωρισμού —πιο πρόσφατα, μετά από μια δύσκολη περίοδο— καθώς και τη μείωση της ανεργίας, διαπιστώνει ότι όλοι αυτοί οι μακροοικονομικοί δείκτες κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση. Όμως δεν πρέπει να παρασυρθούμε και να πιστέψουμε ότι οι διαρθρωτικές προκλήσεις της ελληνικής οικονομίας έχουν εξαφανιστεί.

Αυτές ξεκινούν από την ανάγκη για μεταρρυθμίσεις στη Δικαιοσύνη. Υπάρχει επιτακτική ανάγκη για έναν νέο γύρο μεταρρυθμίσεων στη Δικαιοσύνη. Έχουν γίνει κάποια βήματα, αλλά χρειάζονται πολλά περισσότερα, ώστε όσοι προσφεύγουν στο νομικό σύστημα να μπορούν να βρίσκουν λύση μέσα σε μήνες και όχι σε χρόνια. Και φοβάμαι ότι αυτό εξακολουθεί να αποτελεί πρόκληση.

Και αν θέλουμε πραγματικά να αφήσουμε πίσω τα χρέη που βρίσκονταν στους ισολογισμούς των τραπεζών —δεν βρίσκονται πλέον εκεί, αλλά δεν έχουν ακόμη πλήρως επιλυθεί στην οικονομία— τότε η μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης θα επιτάχυνε αυτή τη διαδικασία.

Πέραν αυτού, χρειάζεται πολύ μεγαλύτερη έμφαση στη μεταρρύθμιση της αγοράς εργασίας. Ο ρόλος των γυναικών στην ελληνική οικονομία παραμένει πολύ πιο περιορισμένος από όσο θα έπρεπε ή θα μπορούσε να είναι, Δέσποινα. Θα ήθελα πραγματικά να δω μια σειρά μεταρρυθμίσεων που θα ενίσχυαν τη μεγαλύτερη αξιοποίηση των δεξιοτήτων που φέρνουν οι γυναίκες στην οικονομία. Και κάποια από αυτά τα ζητήματα σχετίζονται με τη φροντίδα των παιδιών, ενώ άλλα έχουν να κάνουν με δίκαιη και ισότιμη μεταχείριση στον χώρο εργασίας.

Υπάρχουν πολλοί τομείς που θα μπορούσαμε να αναφέρουμε. Στο ίδιο πνεύμα, η αγορά εργασίας θα μπορούσε να ωφεληθεί από πολύ πιο εντατική επαγγελματική κατάρτιση. Και πιστεύω ότι αυτός είναι ένας τομέας στον οποίο και η δική μου χώρα χρειάζεται περισσότερη επαγγελματική εκπαίδευση — θα μπορούσαμε να μάθουμε από ορισμένα προγράμματα που έχουν εφαρμόσει η Γερμανία και η Ελβετία, ειδικά σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση. Νομίζω ότι και η Ελλάδα θα μπορούσε να διδαχθεί από αυτά.

Αν κοιτάξω και σε άλλους τομείς, όπως η φορολογική μεταρρύθμιση, η κυβέρνηση έχει προχωρήσει σε σημαντικές μειώσεις φορολογικών υποχρεώσεων τους τελευταίους μήνες, και αυτά είναι βήματα προς τη σωστή κατεύθυνση. Αλλά χρειαζόμαστε μια πιο φιλική προς τις επιχειρήσεις φορολογική δομή. Και αυτό περιλαμβάνει αποσβέσεις για κεφαλαιουχικές δαπάνες που να είναι τουλάχιστον συγκρίσιμες με αυτές που ισχύουν στην υπόλοιπη Ευρώπη — ή ακόμη καλύτερες.

Διότι, στο τέλος της ημέρας, η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την προσέλκυση περαιτέρω μακροπρόθεσμων κεφαλαιουχικών επενδύσεων, τόσο από το εξωτερικό όσο και από την ίδια την ελληνική επενδυτική κοινότητα. Και για να συμβεί αυτό, η γραφειοκρατία και οι απαιτήσεις για αδειοδοτήσεις πρέπει να μειωθούν. Η κεφαλαιακή δομή πρέπει να γίνει πιο ελκυστική για τις επιχειρήσεις. Οι ευκαιρίες για νεοφυείς επιχειρήσεις (startups) πρέπει να υποστηριχθούν δυναμικά και ενεργά, ώστε να μην «πνίγονται» πριν αναπτυχθούν.

Ο ανταγωνισμός σε ορισμένους τομείς υπηρεσιών δεν είναι ακόμη στο επίπεδο που θα μπορούσε να είναι, ιδιαίτερα στα επαγγέλματα όπως οι φαρμακοποιοί ή οι λογιστές. Έτσι, υπάρχει μια σειρά διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που, κατά τη γνώμη μου, θα μπορούσαν να ωφεληθούν από έναν ακόμη ισχυρό γύρο κυβερνητικής δράσης, ώστε να μπει η Ελλάδα σε μια μακροπρόθεσμη πορεία για να γίνει ένας από τους πιο ελκυστικούς επενδυτικούς προορισμούς στην Ευρώπη. Ο κόσμος σήμερα είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικός και η ελληνική οικονομία δεν είναι ούτε μικρή ούτε μεγάλη — επομένως πρέπει να ξεχωρίσει με άλλους τρόπους. Υπάρχουν ήδη πολύ ελκυστικοί τομείς για επενδύσεις: ο φαρμακευτικός κλάδος είναι ένας, ο τουρισμός προφανώς είναι ένας άλλος. Βλέπουμε επίσης σημαντικές επενδύσεις στην αγορά ακινήτων. Ωστόσο, πιστεύω ότι δεν είναι ώρα για εφησυχασμό στην Ελλάδα σήμερα. Είναι η στιγμή να προχωρήσει μπροστά, κατά τη γνώμη μου, με έναν ακόμη γύρο μεταρρυθμίσεων. Και θα ήθελα πολύ να δω αυτό να συμβαίνει τους επόμενους μήνες.

EP: … είναι ή δεν είναι η Ελλάδα αυτή τη στιγμή ένας καλός προορισμός για άμεσες ξένες επενδύσεις; Ή μήπως αυτό ισχύει μόνο για συγκεκριμένους τομείς;

C.D.: Δεν είναι διττό το ερώτημα, αν μπορώ να το θέσω έτσι — του τύπου “είναι ή δεν είναι”. Πιστεύω ότι η Ελλάδα είναι σήμερα πολύ πιο ελκυστική και πιο ενδιαφέρουσα για ξένους επενδυτές σε σχέση με την περίοδο που βρισκόταν στο επίκεντρο της κρίσης χρέους. Και όπως ανέφερα νωρίτερα, η σταθερότητα και η δημοσιονομική πειθαρχία που έχουν ενσωματωθεί στο μακροοικονομικό πλαίσιο ξεχωρίζουν στα μάτια όλων των ξένων επενδυτών. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη πολλά που μπορούν να γίνουν για την εξάλειψη των ρυθμιστικών και αδειοδοτικών εμποδίων — τόσο για ξένους όσο και για εγχώριους επενδυτές. Νομίζω ότι η Ελλάδα έχει ιστορικά επιτρέψει τη δημιουργία ενός πλέγματος κανονισμών και απαιτήσεων για άδειες, το οποίο τελικά αποθαρρύνει και εμποδίζει επενδυτές, μικρούς και μεγάλους, συμπεριλαμβανομένων και περιορισμών στον ανταγωνισμό σε ορισμένους κλάδους. Έτσι, θεωρώ ότι η Ελλάδα γίνεται ολοένα και πιο ελκυστικός τόπος για επενδύσεις, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι μπορούν να γίνουν ακόμη πολλά, Δέσποινα.

EP: Και μια τελευταία ερώτηση, κύριε Dallara. Το κόστος ζωής στη χώρα είναι πραγματικά πολύ υψηλό, ενώ οι μισθοί δεν ανταποκρίνονται σε αυτό. Ο πληθωρισμός, όπως αναφέρατε κι εσείς, παραμένει υψηλός, μαζί και η υψηλή φορολογία. Πιστεύετε ότι αυτή η κατάσταση μπορεί —με κάποιον τρόπο— να οδηγήσει σε θετικά αποτελέσματα; Ιδίως για τους πολίτες;

C.D.: Ορισμένα από τα μέτρα που ανέφερα —για παράδειγμα, η ενίσχυση του ανταγωνισμού στις επαγγελματικές υπηρεσίες— θα μπορούσαν να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Πιστεύω ότι ο πληθωρισμός αποτελεί μια ιδιαίτερη πρόκληση για την κυβέρνηση, καθώς η νομισματική πολιτική καθορίζεται στη Φρανκφούρτη από την ΕΚΤ και όχι στην Αθήνα, όπως συνέβαινε κάποτε.

Τώρα, μακροπρόθεσμα, αυτό είναι πλεονέκτημα για όλα τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης που ανήκουν στο ευρώ. Αλλά βραχυπρόθεσμα… κάνει πιο δύσκολο για τις κυβερνήσεις να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα του πληθωρισμού. Παρ’ όλα αυτά, θα ήθελα να δω προσπάθειες για την ανάπτυξη ενός σχεδίου που θα εξαλείφει τα περιττά κόστη διανομής στα λιανικά προϊόντα, στα τρόφιμα και στις βασικές υπηρεσίες λιανικής της οικονομίας.

Διότι, από τη δική μου μελέτη όλα αυτά τα χρόνια —και από την εμπειρία μου με άλλες οικονομίες στο ΔΝΤ— προκύπτει ότι υπάρχουν επίπεδα κόστους διανομής που συχνά προστίθενται στο τελικό κόστος των προϊόντων και μπορούν να μειωθούν ή να εξαλειφθούν. Και πιστεύω ότι αυτός είναι ένας ακόμη τομέας, πέρα από την απορρύθμιση, που μπορεί να συμβάλει στη μείωση των τιμών. Σε πολλές χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της δικής μου, ο πληθωρισμός έχει αποκλιμακωθεί. Αλλά οι τιμές εξακολουθούν να αυξάνονται. Παρά το τι μπορεί να λένε κάποιοι το γεγονός ότι ο πληθωρισμός υποχωρεί δεν σημαίνει ότι οι τιμές δεν συνεχίζουν να ανεβαίνουν — και το γνωρίζουμε όλοι αυτό.

Στην περίπτωση της Ελλάδας, οι αριθμοί βελτιώνονται, αλλά ο πληθωρισμός παραμένει πάνω από 2% σε ετήσια βάση. Και για τον καταναλωτή που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με ένα πραγματικό εισόδημα που δεν συμβαδίζει πάντα με τις αυξήσεις των τιμών, αυτό αποτελεί πρόκληση. Παρόλα αυτά, χάρηκα πρόσφατα από ορισμένα στοιχεία που δείχνουν ότι τα πραγματικά εισοδήματα —δηλαδή τα εισοδήματα προσαρμοσμένα στον πληθωρισμό— αρχίζουν επιτέλους να βελτιώνονται στην Ελλάδα. Κάποιες από αυτές τις αλλαγές χρειάζονται χρόνο.

Και η ελληνική οικονομία πέρασε μια δραματική ύφεση, τέτοια που δεν έχω ξαναδεί ποτέ στην καριέρα μου. Σε μια ανεπτυγμένη βιομηχανική χώρα, δεν έχω δει τίποτα παρόμοιο. Και η Ελλάδα συνέβαλε σημαντικά σε ορισμένα από αυτά τα προβλήματα, αλλά η δομή και ο σχεδιασμός του προγράμματος προσαρμογής, υπό την καθοδήγηση του ΔΝΤ πριν από περισσότερο από μια δεκαετία, κατά τη γνώμη μου, έσπρωξαν την ελληνική οικονομία σε βάθος ύφεσης πολύ μεγαλύτερο από όσο ήταν αναγκαίο. Και πιστεύω ότι η πραγματικότητα είναι πως η Ελλάδα εξακολουθεί να αναδύεται από εκείνη την επώδυνη περίοδο — και αυτό θα χρειαστεί ακόμη χρόνο. Πιστεύω, ωστόσο, ότι η κυβέρνηση κινείται ξεκάθαρα προς τη σωστή κατεύθυνση. Αλλά, όπως είπα και νωρίτερα, τα μέτρα που έχουν ήδη εφαρμοστεί, σε συνδυασμό με πρόσθετες παρεμβάσεις, μπορούν να οδηγήσουν την ελληνική οικονομία σε ένα σημείο όπου τα πραγματικά εισοδήματα θα αυξηθούν ουσιαστικά πάνω από τον πληθωρισμό και το βιοτικό επίπεδο θα μπορέσει ξανά να κινηθεί προς τη σωστή κατεύθυνση

EP: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σας. Σας ευχαριστώ θερμά για τη διάθεσή σας να έχουμε αυτή τη σύντομη συζήτηση.

C.D.: Ήταν χαρά μου που ήμουν μαζί σας σήμερα και σας εύχομαι καλές γιορτές.