Μια νέα Βρετανική έρευνα για το Αλτσχάιμερ και την άνοια οδήγησε τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι, οι μελέτες για τις νόσους πρέπει να εστιάζουν, όχι μόνο στους «νευρώνες», που είναι τα βασικά εγκεφαλικά κύτταρα, αλλά και στα γλοιακά κύτταρα, που αποτελούν τα βοηθητικά-υποστηρικτικά κύτταρα των νευρώνων.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης, με την πάροδο των χρόνων, παρατηρούνται αλλαγές στον ανθρώπινο εγκέφαλο, που αφορούν κυρίως τα βοηθητικά κύτταρα, και μάλιστα, κατά κύριο λόγο, σε εκείνες τις περιοχές του εγκεφάλου που προσβάλλονται κατ’ εξοχήν από τις νευροεκφυλιστικές παθήσεις (Αλτσχάιμερ, Πάρκινσον και όχι μόνο).
Οι επιστήμονες του νέου βρετανικού Ινστιτούτου Φράνσις Κρικ και του Ινστιτούτου Νευρολογίας του University College του Λονδίνου, με επικεφαλής τον καθηγητή Γιερνέι Ούλε, μελέτησαν δείγματα εγκεφαλικού ιστού από 480 υγιείς ανθρώπους, που είχαν πεθάνει σε ηλικία 16 έως 106 ετών.
Από τα στοιχεία προέκυψε ότι, καθώς ο υγιής ανθρώπινος εγκέφαλος γερνάει, τις περισσότερες μεταβολές δεν υφίστανται οι νευρώνες, αλλά τα κύτταρα που τους υποστηρίζουν.
«Αποτέλεσε έκπληξη για μας να βρούμε ότι τα γονίδια που είναι υπεύθυνα για τα γλοιακά κύτταρα των εγκεφάλων μας, είναι αυτά που εμφανίζουν τις πιο δραματικές αλλαγές στην έκφρασή τους, καθώς γερνάμε. Έως τώρα είχαμε επικεντρωθεί στους νευρώνες, καθώς αυτά τα κύτταρα εμπλέκονται στη νόηση και τη μνήμη, αλλά τώρα πλέον πρέπει να αλλάξουμε την εστίασή μας», δήλωσε ο δρ Ούλε.
Σύμφωνα με τη διαπίστωση αυτή, οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ νευρώνων και γλοιακών κυττάρων θα αποτελέσουν, στο μέλλον, ένα νέο πεδίο ερευνών σχετικά με τη νευροεκφύλιση και την άνοια.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ