Όλοι έχουμε ακούσει για τα μεσαιωνικά βασανιστήρια στα οποία χρησιμοποιήθηκε ο καπνός της καυτερής πιπεριάς, μια δοκιμασία που ούτε οι πιο σκληροί δεν μπορούσαν να περάσουν. Επειδή, όμως, οι νέοι καιροί απαιτούν νέες λύσεις, οι Ινδοί επιστήμονες σκέφτηκαν ότι οι παλιές παραδόσεις, αν είναι άθλιες, μπορούν να εκσυγχρονιστούν. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα μιας χειροβομβίδας με βάση την καυτερή πιπεριά, ένα μη τοξικό και 100% οικολογικό όπλο.
Για τη δημιουργία του νέου όπλου, έχουν χρησιμοποιηθεί καυτερές πιπεριές από το είδος bhut jolokia, ένα είδος που απαντάται στη βορειοανατολική Ινδία και έγινε διάσημο όταν μπήκε στο Βιβλίο των Ρεκόρ ως το πιο καυτερό είδος πιπεριάς στη Γη.
Για να έχουμε μια ιδέα για το πόσο καίει το bhut jolokia, η καυτερή πιπεριά έχει συνήθως μια εκτιμώμενη καυστική τιμή περίπου 2500 – 8000 μονάδες ανά την κλίμακα Scoville.
Μια ινδική καυτερή πιπεριά έχει εκτιμώμενη τιμή 1.040.000 μονάδες στην ίδια κλίμακα αρκετά για να δημιουργεί την εντύπωση ενός αργού και επώδυνου καψίματος στην πυρά.
Ο R. B. Srivastava, ένας από τους κορυφαίους ειδικούς του ινδικού στρατού εξήγησε τον μηχανισμό: «Η χειροβομβίδα με βάση την καυτερή πιπεριά προορίζεται, ειδικότερα, για εκτοπισμό από κρησφύγετα τρομοκρατών χωρίς να σκοτωθούν ή να τραυματιστούν σοβαρά.
Ο καπνός θα κάνει τους εχθρούς να αισθάνονται σαν να φλέγονται, δεν θα μπορούν να αναπνεύσουν, δεν θα μπορούν καν να έχουν τα μάτια τους ανοιχτά. Στα πλεονεκτήματα , σκεφτείτε ότι ένα σπρέι με βάση την ίδια φόρμουλα θα μπορούσε να χρησιμοποιείται από γυναίκες σε κατάσταση απρόβλεπτης επίθεσης από τους χούλιγκανς».
Η τεχνολογία δεν έχει ακόμη τελειοποιηθεί, αν και εδώ και αρκετό καιρό, μια χειροβομβίδα πρωτότυπο έχει ήδη κατασκευαστεί. Η μαζική παραγωγή είναι στα σχέδια της ινδικής κυβέρνησης είναι άγνωστο όμως αν η πατέντα της χειροβομβίδας θα δοθεί και σε άλλα κράτη.
Μετάφραση: Μιχαέλα Λαμπρινίδου
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος