Με την ομιλία του Γενικού Γραμματέα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας, Δημήτρη Κουτσούμπα ξεκινάει το 21ο Συνέδριο του κόμματος στο κλειστό Ολυμπιακό Στάδιο του Γαλατσίου.
Οι εργασίες του Συνεδρίου θα ολοκληρωθούν την Κυριακή 27 Ιουνίου. Τα θέματα του συνεδρίου, με βάση το καταστατικό του κόμματος, είναι ο απολογισμός δράσης της Κ.Ε. και όλου του Κόμματος από το 20ό προς το 21ο Συνέδριο, οι βασικές εκτιμήσεις για τις διεθνείς και εγχώριες οικονομικές και πολιτικές εξελίξεις της περιόδου, η κατάσταση του εργατικού-λαϊκού κινήματος και τα καθήκοντα του κόμματος έως το 22ο Συνέδριο καθώς και η εκλογή νέας Κεντρικής Επιτροπής και νέας Κεντρικής Επιτροπής Οικονομικού Ελέγχου.
Οι εργασίες του 21ου Συνεδρίου θα φιλοξενηθούν στο ανακαινισμένο και αναβαθμισμένο κτίριο στην έδρα της Κ.Ε. στον Περισσό, όπου με εθελοντική δουλειά και οικονομική στήριξη από μέλη, οπαδούς και φίλους ολοκληρώθηκαν το προηγούμενο διάστημα όλες οι απαραίτητες εργασίες συντήρησης του κτιρίου.
Το πολιτιστικό πρόγραμμα της σημερινής εκδήλωσης περιλαμβάνει οπτικοποιημένη συναυλία με τραγούδια από διάφορα μέρη του κόσμου, συνοδευόμενα από βίντεο και κατασκευές.
Χαιρετιστήρια μηνύματα προς το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ έχουν αποστείλει 100 κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα από όλο τον κόσμο.
Ομιλία Δ. Κουτσούμπα
Στην εναρκτήρια εκδήλωση του συνεδρίου ο Γενικός Γραμματέας της Κ.Ε. του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας, τόνισε μεταξύ άλλων: «Η αλλαγή της κυβερνητικής σκυτάλης από τον ΣΥΡΙΖΑ στη ΝΔ, το καλοκαίρι του 2019, αποδεικνύει για ακόμα μια φορά ότι τα φιλελεύθερα και τα σοσιαλδημοκρατικά, οπορτουνιστικά, κόμματα αποτελούν τις δύο όψεις του Ιανού του αστικού πολιτικού συστήματος.
Ό,τι δεν μπορεί να υλοποιήσει το ένα, έρχεται να το κάνει το άλλο.
Για παράδειγμα η ΝΔ, η οποία συσπείρωσε διαφόρων ειδών δυνάμεις από κεντρώες αστικές, μέχρι ακραία εθνικιστικές, δεν μπόρεσε να προχωρήσει στη ΝΑΤΟϊκή συμφωνία των Πρεσπών, πράγμα που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ με τον αέρα του κοσμοπολιτισμού του. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ συνέβαλε να υλοποιηθούν, με λιγότερες αντιδράσεις, μια σειρά περιοριστικές οικονομικές επιλογές στο πλαίσιο των «μνημονίων».
Αξιοποίησε ως προίκα τις «αριστερές» του καταβολές, τη θητεία του στο κίνημα. Και για να μην πάμε πολύ πίσω, ο ΣΥΡΙΖΑ έστρωσε το έδαφος στη ΝΔ για να επιβάλει τη 10ωρη και 12ωρη δουλειά, με τη «διευθέτηση» του εργάσιμου χρόνου, να δώσει το συντριπτικό χτύπημα στο δικαίωμα της απεργίας και στη συνδικαλιστική οργάνωση. Ό,τι δεν ήταν σε θέση να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ το πραγματοποίησε στη συνέχεια η ΝΔ.
Για παράδειγμα, δεν ήταν η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ που εφάρμοσε επεκτατική πολιτική, παρότι εμφανίζεται ως βασικός εκφραστής της, αλλά η κυβέρνηση της ΝΔ που την εφαρμόζει σήμερα, γιατί τώρα έγινε βασική επιλογή σημαντικών κρατών μελών της ΕΕ και όχι μόνο. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτή που πήγε ένα βήμα παραπέρα τις σχέσεις με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, αναλαμβάνοντας το ρόλο σημαιοφόρου των ιμπεριαλιστικών σχεδίων, αναβάθμισε τη Συμφωνία για τις βάσεις. Από δω έπιασε το νήμα η ΝΔ για να εμβαθύνει τις σχέσεις με τις ΗΠΑ, να διευρύνει την εμπλοκή της χώρας μας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου».
Συνεχίζοντας ανέφερε ότι: «Το ΚΚΕ προτείνει η αντεπίθεση, πέρα από τις μορφές πάλης και αιτήματα – διεκδικήσεις, να εξελίσσεται σε πανελλαδικά συντονισμένο, ενιαίο στην πορεία κίνημα, κοινών θέσεων και στόχων διεκδίκησης, με αντιμονοπωλιακή – αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, ενάντια στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ, με πανελλαδικά αιτήματα.
Ένα κίνημα που αλλάζει αποφασιστικά το συσχετισμό στο εσωτερικό του και μαζικοποιεί τη δράση του, αποκρούει, περιθωριοποιεί όσο γίνεται το εμπόδιο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, τους αντιαπεργιακούς – αντισυνδικαλιστικούς νόμους, κάθε προσπάθεια υπονόμευσης της κοινής δράσης. Αποσπά κατακτήσεις και γενικότερα συμβάλλει στη βελτίωση και αλλαγή του γενικότερου συσχετισμού της ταξικής πάλης, αξιοποιεί κάθε δυσκολία ή ρήγματα στο πολιτικό σύστημα, ώστε να περνάει συνεχώς σε μια νέα φάση αναμέτρησης και σύγκρουσης με την αστική τάξη και τα όργανα εξουσίας.
Ένα τέτοιο πανελλαδικό και ταυτόχρονα διεθνιστικό κίνημα ανατροπής, μόνο το ΚΚΕ μπορεί να εγγυηθεί ως καθοδηγητική δύναμη, με τη δράση του, πολύ περισσότερο σε συνθήκες όπου θα εμφανιστούν χαρακτηριστικά πολιτικής κρίσης».
Τέλος, ο κ. Κουτσούμπας σχολίασε πως: «Ανεξάρτητα από τις διεργασίες που συντελούνται μέσα και στον περίγυρο των διαφόρων πολιτικών δυνάμεων, γεγονός είναι ότι σήμερα υπάρχουν αρκετές λαϊκές δυνάμεις, απλοί εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι της πόλης, αγρότες, επιστήμονες, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, που προβληματίζονται όλο και περισσότερο και για την πολιτική της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, δοκίμασαν τις νέες εμπειρίες μιας βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης, επίσης τις εμπειρίες της λεγόμενης «αριστερής διακυβέρνησης» του ΣΥΡΙΖΑ, της παλιάς και νεότερης εκδοχής της σοσιαλδημοκρατίας, του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού και των πολέμων, του ρόλου της ΕΕ, του ΔΝΤ και του ΝΑΤΟ.
Ταυτόχρονα, γνωρίζουν και εκτιμούν το ρόλο του Κόμματος στον αγώνα, χωρίς να είναι ίσως έτοιμοι ακόμα να υιοθετήσουν ή να συμφωνήσουν μαζί μας σε βασικές προγραμματικές μας θέσεις.
Μπορούμε και πρέπει να προσεγγίσουμε όλες αυτές τις δυνάμεις, να συζητάμε συστηματικά μαζί τους για τις θέσεις μας, να μελετάμε τις δικές τους απόψεις και παρατηρήσεις, να επιδιώκουμε να δράσουν μέσα στις γραμμές του κινήματος, στο εργατικό – συνδικαλιστικό κίνημα, στην κοινωνική συμμαχία, σε άλλες αγωνιστικές μορφές δράσης.
Αυτό το καθήκον, αφορά όλο το Κόμμα, όλα τα μέλη και στελέχη του.
Εφόδιό μας οι θέσεις και οι επεξεργασίες μας, η πείρα που έχουμε συσσωρεύσει και που αποδεικνύουν την ουτοπία των αντιλήψεων για ένα μεταβατικό πολιτικό πρόγραμμα και την πιθανότητα μια τέτοιου είδους κοινοβουλευτική κυβέρνηση να ανοίξει το δρόμο της επαναστατικής διαδικασίας, που θα οδηγήσει στην ανατροπή του καπιταλισμού.
Στη διαδικασία επικοινωνίας και στην προσπάθεια δράσης των κομμουνιστών με εργατικές λαϊκές δυνάμεις, συναντάμε την επίδραση καλλιεργημένων αντιλήψεων ότι το ΚΚΕ με την στρατηγική του για την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και τη νίκη της εργατικής τάξης, δεν προσφέρει δήθεν «άμεση πολιτική λύση» υπέρ του λαού.
Στην πραγματικότητα, πίσω από τη θέση αυτή, επαναφέρεται η λογική ότι είναι εφικτό μια κυβέρνηση συνεργασίας, με κάποιο δήθεν «αριστερό», «αντισυστημικό», «προοδευτικό» προφίλ, να ανακόψει την στρατηγική του κεφαλαίου και να φέρει το λαό κοντά στη ριζική αλλαγή.
Αυτή η πολιτική, όμως, με τον ένα ή άλλο τρόπο, δοκιμασμένη σε όλο τον 20ο αιώνα και στις πρώτες δεκαετίες του 21ου, το μόνο που πέτυχε ήταν η παρεμπόδιση της ριζοσπαστικοποίησης εργατικών – λαϊκών δυνάμεων, το σμπαράλιασμα του κινήματος, η ενσωμάτωση ΚΚ στο σύστημα, έφερε συνολική οπισθοδρόμηση».
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος