«Απ’ όλη την τάξη, κάποιοι θα λείψουν στο τέλος», είπε κάποτε ένας καθηγητής στο τμήμα που φοιτούσε ο κ. Παντελής Φραγκούλης, πρώην πιλότος πλέον και εμπειρογνώμονας αεροπορικών ατυχημάτων, όπως ανέφερε μιλώντας στην ΕΡΤ, για την τραγική πτώση του μοιραίου καναντέρ που κόστισε τη ζωή των δύο νεαρών πιλότων.
Εξηγώντας πως μπορεί να συνέβη το δυστύχημα με το καναντέρ ο κ. Φραγκούλης είπε: «Μόλις απελευθερωθεί το νερό, το αεροπλάνο μόνο του παίρνει μια ανοδική πορεία. Εδώ δεν πρόλαβε να την πάρει. Πέταγε πάρα πολύ χαμηλά.
Εδώ το αεροπλάνο ήθελε να στοχεύσει ακριβώς στον πυρήνα της φωτιάς. Αυτό και το πέτυχε. Ήταν η τελευταία του πτήση και ήθελε να σβήσει τη φωτιά επιτόπου, να μην ξαναέρθει πλέον για να ανεφοδιαστεί. Πέταξε πάρα πολύ χαμηλά με αποτέλεσμα ο πλωτήρας να βρει στο δέντρο. Όταν ο πλωτήρας χτύπησε πιθανόν σε κορμό του δέντρου. Αυτό μπορεί να έχει και συνέπεια.
Και πιθανόν δεν υπακούει στα πτερύγια αυτά που είναι μάλιστα άκρη – άκρη. Ο χειριστής από μόνος του βλέποντας ότι έχει κλίση το αεροπλάνο θα θελήσει να το φέρει στην ευθεία πτήση. Δεν μπορεί δεν δέχεται το αεροπλάνο. Πιθανόν η αποκόλληση του πλωτήρα από το άκρο πτερύγιο, επηρέασε και τα πτερύγια που είναι ακριβώς δίπλα και δεν μπόρεσε να κάνει καμία άλλη κίνηση ο πιλότος».
Όσο για αυτούς που αναρωτήθηκαν γιατί οι πιλότοι δεν έκαναν εκτίναξη, ο κ. Φραγκούλης δήλωσε πως το συγκεκριμένο καναντέρ «δεν είναι πολεμικό αεροπλάνο, το οποίο έχει μεγάλες ταχύτητες και μπορεί να εκτιναχθεί. Δεν υπάρχει χρόνος και χώρος για να εκτιναχθεί ο πιλότος μέσα από το αεροπλάνο».
«Είναι οι αξιωματικοί που παίρνουν 1.100 ευρώ το μήνα»
Μίλησε για την αυταπάρνηση αυτών των ηρώων – χειριστών, αυτών των αξιωματικών, που βλέπουν να καίγεται ένα κομμάτι της Ελλάδος και κάνουν τα πάντα για να βοηθήσουν. «Βλέπουν να καίγεται ένα κομμάτι της Ελλάδας. Το έχουν πάρει πάνω τους. Είναι οι αξιωματικοί οι οποίοι παίρνουν 1.100 ευρώ το μήνα», ανέφερε συγκινώντας ο κ. Φραγκούλης.
Ο εμπειρογνώμονας μοιράστηκε και μια προσωπική ιστορία, από την περίοδο που ο ίδιος βρισκόταν ακόμα στη σχολή σαν μαθητής. Τότε, ένας καθηγητής είχε πει πως με το συγκεκριμένο επάγγελμα, «απ’ όλη την τάξη, κάποιοι θα λείψουν στο τέλος». Μια τόσο τραγική αλλά παράλληλα αληθινή παραδοχή.
«Τα αεροπλάνα όταν πετάνε είναι ασφαλή»
Ο κ. Φραγκούλης τόνισε πως τα αεροπλάνα όταν πετάνε είναι ασφαλή, δεν έχουν απολύτως καμία βλάβη, είναι ελεγμένα, η συντήρηση τους είναι άψογη, όπως και οι μηχανικοί της Πολεμικής Αεροπορίας.
Συγκεκριμένα, εξήγησε πως το αεροπλάνο, από τη στιγμή πάει στην πίστα και παραδοθεί στους μηχανικούς, γίνονται όλοι οι απαραίτητοι έλεγχοι ώστε να βγει πάλι αξιόπλοο για την επόμενη πτήση.
«Δυστυχώς οι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας έχουν τον πόλεμο στον αέρα με τα αεροσκάφη τα οποία αναχαιτίζουν τον εθνικό εναέριο χώρο μας. Εδώ έχουμε τον πόλεμο με τη φωτιά», είπε.
Πρόληψη και ευθύνες
«Πρόληψη και αντιμετώπιση», είναι η λύση για να σταματήσουν αυτά τα δυστυχήματα, σύμφωνα με τον κ. Φραγκούλη ενώ ανέφερε πως τα αεροπλάνα δεν σβήνουν τις φωτιές, απλώς επιβραδύνουν την επέκτασή τους.
Εξήγησε πως: «Το ανάγλυφο του εδάφους και κυρίως το ανάγλυφο της Εύβοιας είναι πάρα πολύ επικίνδυνο. Πρέπει να το ξέρεις, πρέπει να το έχεις πετάξει. Πρέπει να ξέρεις, όταν κατέβεις χαμηλά, τι θα αντιμετωπίσεις απέναντι σου και πώς θα βγάλεις το αεροπλάνο μέσα από τη χαράδρα. Μόνο οι χειριστές μπορούν να το καταλάβουν αυτό το πράγμα. Βλέπω ένα αεροπλάνο και πετάει και λέει “πολύ ωραία, δεν έσβησε καλά τη φωτιά”. Δεν είναι αυτό. Όταν πετάει το αεροπλάνο από πάνω και λέει πέρασε και δεν έριξε νερό, δεν είναι αυτό. Πέρασε και είδε το χώρο για το πως θα ρίξει το νερό».
Ισχυρίστηκε πως αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι, κάποια στιγμή, η τοπική αυτοδιοίκηση να αναλάβει ευθύνες. «Πρέπει να έχουμε πιο πολλές δυνάμεις. Πρέπει η τοπική αυτοδιοίκηση πρώτου τύπου να στοχεύει πιο γρήγορα εκεί που είναι μια φωτιά και να παίρνει και τα κατάλληλα μέσα και τους κατάλληλους ανθρώπους, αλλά και τους εθελοντές».
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος