Ο Ματέο Σαλβίνι στην ΕΡΤ: Καταδικαστέες οι Τουρκικές παραβιάσεις στον Ελληνικό εναέριο χώρο και η καταστολή των μειονοτήτων στη Συρία

Ανταπόκριση από την Ιταλία για την ΕΡΤ: Κρίστιαν Μαυρής

Σήμερα ο Matteo Salvini, αρχηγός του κόμματος της Lega, πρώην Υπουργός Εσωτερικών και μέλος του Κυβερνητικού Συνασπισμού της Κυβέρνησης Draghi, παραχώρησε συνέντευξη Τύπου στην Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου στη Ρώμη.

Η συνέντευξη Τύπου, διάρκειας περίπου μιας ώρας, κάλυψε το ευρύτερο φάσμα των εξελίξεων στο εσωτερικό της Ιταλίας, όπως οι επερχόμενες διοικητικές εκλογές, αλλά και τον πόλεμο στην Ουκρανία, τον ρόλο της Τουρκίας και την επισιτιστική κρίση.

“Πρέπει να πω ότι ο ρόλος στον διάλογο και την διαμεσολάβηση, και η προσπάθεια επίλυσης των προβλημάτων τον οποίο παίζει η Τουρκία, εισπράττει προφανώς την έγκρισή μου και λίγο ζήλεια, γιατί θα ήθελα η Ιταλία να παίξει το ρόλο του μεσολαβητή μαζί με τη Γαλλία και τη Γερμανία” τόνισε ο Σαλβίνι, προσθέτοντας μάλιστα πως “θα ήθελα τις επόμενες εκδηλώσεις να επανέλθουμε ως μια Ενωμένη Ευρώπη, αλλά ξεκινώντας από τον διάλογο” με κοινή παρέμβαση Παρισιού, Βερολίνου, Ρώμης και Μαδρίτης.

Όσον αφορά το μείζον θέμα της επισιτιστικής κρίσης, ο Ματέο Σαλβίνι τόνισε πως “το 90% των σιτηρών που εισάγονται στην Αφρική προέρχονται από την Ουκρανία και τη Ρωσία” και πως “υπάρχουν περίπου 500 εκατομμύρια άνθρωποι που κινδυνεύουν να πεθάνουν από την πείνα αν το σιτάρι δεν φτάσει”.

Σχετικά με το πολιτικό τοπίο της Ευρώπης αλλά και τις εκλογές των επόμενων μηνών (στην Ιταλία αναμένονται το 2023), ο Σαλβίνι είπε πως “αφού συνειδητοποιώ ότι η Κεντροδεξιά κυβέρνηση θα κυβερνήσει τη χώρα για τα επόμενα 5 χρόνια, σκεφτόμαστε ήδη με αδελφοποιημένα κινήματα” δεδομένου ότι τους επόμενους μήνες θα γίνουν εκλογές “σε διάφορες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Κύπρου και της Ελλάδας (μεταξύ άλλων χωρών που ανέφερε)”. Σε πολλές από αυτές τις χώρες “έχουμε ή δημιουργούμε δεσμούς ή σχέσεις, με κινήσεις λογικής Κυβερνητικών κομμάτων με έναν κοινό τρόπο”.

Άλλο ένα μείζον θέμα που ανησυχεί το Ιταλικό πολιτικό τοπίο αποτελείτο από την πληροφόρηση του Μάριο Ντράγκι σε Άνω και Κάτω Βουλή στις 21 και 22 Ιουνίου, από την οποία ενδέχεται να προκύψει ψηφοφορία για νέα αποστολή όπλων στην Ουκρανία. Πρόκειται για ένα θέμα λεπτό και αμφιλεγόμενο, που βλέπει την Λέγκα του Σαλβίνι και το Κίνημα 5 Αστέρων να τάσσονται κατά, με κίνδυνο αστάθειας για την Κυβέρνηση.

Σε σχετικό ερώτημα για το αν η Λέγκα θα ψηφίσει υπέρ ή κατά στο ενδεχόμενο ψηφοφορίας για μια νέα αποστολή όπλων στην Ουκρανία, ο Σαλβινι τόνισε πως “εργάζομαι για ένα κοινό κίνημα της πλειοψηφίας, ένα κείμενο που θα γραφτεί από κοινού, και ελπίζουμε να καταλήξουμε σε ένα κοινό έγγραφο” και κατέληξε πως “υπέρτατος σκοπός είναι ο διάλογος, η διπλωματία, και η κατάπαυση του πυρός”.

Ο ανταποκριτής της ΕΡΤ, Κρίστιαν Μαυρής, εστίασε την προσοχή του πρώην Υπουργού Εσωτερικών της Ιταλίας στη θέση της Τουρκίας, με αναφορά στις παραβιάσεις του Ελληνικού εναέριου χώρου και στην πορεία προσέγγισης μεταξύ Τουρκίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης.

(Κρίστιαν Μαυρής)

Στα πλαίσια της σύρραξης στην Ουκρανία, η Τουρκία έχει χαράξει μια θέση ουδετερότητας και διαλόγου ειρήνης. Εν τω μεταξύ, όμως, θέλω να υπογραμμίσω ότι λαμβάνουν χώρα παραβιάσεις του Ελληνικού εναέριου χώρου και που σε κάθε περίπτωση συνεχίζονται σχεδόν αδιάκοπα.

Παράλληλα, υπενθυμίζω ότι ο Ερντογάν ανακοίνωσε μια νέα στρατιωτική εκστρατεία στη Βόρεια Συρία.

Υπό το πρίσμα αυτών των καταστάσεων, εξακολουθείτε να πιστεύετε στο ενδεχόμενο προσέγγισης μεταξύ Ευρώπης και Τουρκίας;

(Ματέο Σαλβίνι)

Δεν είχα ποτέ μια ‘τρυφερή’ θέση ενάντια στον Ερντογάν ή την Τουρκία, και η συνάδελφος (συντονίστρια της συνέντευξης τύπου ήταν η Πρόεδρος της Ένωσης Ξένου Τύπου της Ιταλίας, Esma Cakir, Τούρκος δημοσιογράφος) μπορεί να το επιβεβαιώσει.
Πίστευα στο παρελθόν -και εξακολουθώ να πιστεύω- ότι η μοίρα της Τουρκίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι φιλίας, συνεργασίας αλλά πολιτισμικά, γεωγραφικά, οικονομικά, διαφέρουν.
Στα πλαίσια της σύγκρουσης, στον πρωταγωνιτισμό και στην υπόθεση της επαναλειτουργίας των λιμανιών (της Ουκρανίας) για την εξαγωγή σιταριού, (οι Τούρκοι) παίζουν έναν ρόλο (διαμεσολάβησης) που θα ήθελα να παίξει η Ιταλία ή η ΕΕ συνολικά.

Είναι σαφές πως, αν θυμάμαι καλά, η Τουρκία έχει μια υποτιθέμενη διαδικασία ένταξης που χρονολογείται από τα τέλη της δεκαετίας του ’80, έχουν περάσει περισσότερα από 30 χρόνια.

Παρεμπιπτόντως, αφού μιλάμε για μια υπόθεση ένταξης, για ένα αίτημα για ένταξη στην αρχή της Ουκρανικής πορείας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν υπάρχει πρόβλημα για εμάς. Αν πιστεύουν ότι μπορούν να το κάνουν, είναι ελεύθεροι να το κάνουν. Προφανώς υπάρχουν χώρες που περιμένουν 10-15 χρόνια, σκέφτομαι τη Σερβία, την Αλβανία, αλλά και άλλες χώρες. Θα ακολουθηθεί όλη τη διαδικασία, όπως και όλες οι άλλες χώρες, δεν έχουμε τίποτα εναντίον.

Δεν γνώριζα για τις παραβιάσεις του (Ελληνικού) εναέριου χώρου ή την επανέναρξη του ακτιβισμού στη Συρία ή την καταστολή των μειονοτήτων. Αν είναι έτσι, είναι απολύτως καταδικαστέες (πράξεις).

Σκέφτομαι πόσο η Ιταλία έχει χάσει τον διεθνή της ρόλο τα τελευταία χρόνια, σκεπτόμενος τη Λιβύη. Παρεμπιπτόντως, σχετικά με την Τουρκία και τη Ρωσία. Η Λιβύη, που είναι η έδρα μας («Casa Italia»), χρησιμοποιώντας έναν ποδοσφαιρικό όρο, είχε Ιταλική και Γαλλική παρουσία, και μετά τον καταστροφικό πόλεμο στη Λιβύη (…) τώρα η Λιβύη αμφισβητείται μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας. Επομένως, πολύ μεγαλύτερος ο λόγος για την Ιταλία να υπάρξει μια ειρηνευτική διαδικασία, επειδή η Λιβύη είναι η προμετωπίδα μας στη Μεσόγειο. Οπότε όσο πιο γρήγορα κατατεθούν τα όπλα, τόσο το καλύτερο.

Προφανώς, διευκρινίζω πως δεν επέτρεψα ποτέ στον εαυτό μου, μιλώντας με τον Ουκρανό πρέσβη ή τον Ρώσο, να υπεισέλθω στους όρους των συμφωνιών τους. Στόχος μου είναι να επαναφέρω τα αντιμαχόμενα μέρη σε ένα τραπέζι. Τότε θα εναπόκειται στην Ουκρανία και στη Ρωσία να ζητήσουν, να δώσουν, να μην δώσουν, να χορηγήσουν, να αρνηθούν. Δεν νομίζω ότι κανείς εκτός της Ουκρανίας και της Ρωσίας δικαιούται να λέει τι πρέπει να ζητήσουν (τα μέρη).