Η ιδιότητα της «νονάς» του πανκ ροκ που έγινε είδωλο και την έκανε γνωστή σε όλους, για την Πάττι Σμιθ είναι η συγγραφή όπου βρίσκει την αληθινή καλλιτεχνική της φωνή.
Παράλληλα με τις μουσικές της επιδόσεις και τις λογοτεχνικές της αναζητήσεις, η Σμιθ είναι ζωγράφος και φωτογράφος, αλλά αν έπρεπε να επιλέξει μια μορφή;
«Θα διάλεγα τη συγγραφή».
«Η γραφή είναι η πιο ουσιαστική μορφή έκφρασης», δήλωσε η καλλιτέχνιδα στο AFP στο Σικάγο, όπου πρόσφατα έλαβε το σημαντικό βραβείο ποίησης Ruth Lilly Poetry Prize.
Η Σμιθ, η οποία εισήχθη στο Rock and Roll Hall of Fame το 2007, είναι ίσως πιο γνωστή για το θεμελιώδες πανκ άλμπουμ της «Horses».
Αλλά η ποίηση ήταν μια παλαιότερη αγάπη της, και το «Horses» ξεκινάει με στίχους από ένα ποίημα που έγραψε η ίδια.
«Η συγγραφή της ποίησης και η ανάγνωση της ποίησης ήταν πολύ έντονη στη Νέα Υόρκη στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στις αρχές της δεκαετίας του 1970″, είπε.
«Είχα τόση πολλή ενέργεια και ήμουν πραγματικά ένα παιδί του ροκ εν ρολ, οπότε το να στέκομαι εκεί και να διαβάζω ένα ποίημα δεν με ικανοποιούσε ποτέ», συνέχισε η Σμιθ.
Γρήγορα ένωσα τα ποιήματά μου με μερικές συγχορδίες ως κάτι που θα με ωθούσε να αυτοσχεδιάσω περισσότερη ποίηση, και αυτό εξελίχθηκε κατά κάποιον τρόπο σε ένα ροκ εν ρολ συγκρότημα.
Ενώ το άλμπουμ της Σμιθ και το συγκρότημά της απέσπασαν την αναγνώριση των κριτικών, η συγγραφή ήταν πάντα στη ραχοκοκαλιά του, είπε, δείχνοντας το τραγούδι της «Redondo Beach» που αρχικά ήταν ένα ποίημα.
«Μέσα σε όλα τα άλμπουμ μου και ακόμη και στην πεζογραφία που γράφω, η ποίηση εξακολουθεί να είναι ένα νήμα», είπε.
Το «Horses» θεωρείται ευρέως ως ένα από τα καλύτερα άλμπουμ όλων των εποχών, αλλά για τη Σμιθ ήταν το βιβλίο της «Just Kids» του 2010 ένα απομνημόνευμα που υποσχέθηκε στον καλύτερο φίλο και ίνδαλμα της τον Robert Mapplethorpe ότι θα έγραφε ώρες πριν πεθάνει που έγινε η μεγαλύτερη επιτυχία της ζωής της.
«Δεν είχα γράψει ποτέ βιβλίο μη μυθοπλαστικής λογοτεχνίας, αλλά με ρώτησε αν θα έγραφα την ιστορία μας», θυμάται η Σμίθ.
Ο Mapplethorpe, φωτογράφος, πέθανε σε ηλικία 42 ετών. Αυτός και η Σμιθ μοιράστηκαν μια βαθιά φιλία, ένα ρομάντζο και έναν ισόβιο δημιουργικό δεσμό.
«Η μεγαλύτερη επιτυχία στη ζωή μου ήταν το βιβλίο που μου ζήτησε να γράψω και σχεδόν με κάνει να κλαίω. Ο Ρόμπερτ πραγματοποίησε την επιθυμία του και εγώ τήρησα τον όρκο μου και έγραψα το βιβλίο όσο καλύτερα μπορούσα».
Το «Just Kids» κέρδισε το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου και σύστησε τη Σμιθ σε μια εντελώς νέα γενιά θαυμαστών, ενώ παράλληλα ξεπέρασε σε πωλήσεις όλα τα μουσικά της άλμπουμ.
Είπε ότι οι νέοι άνθρωποι συνήθιζαν να της λένε ότι το «Horses» άλλαξε τη ζωή τους αλλά το σφετερίστηκε το «Kids».
«Νομίζω ότι μου άνοιξε πραγματικά πολλές πόρτες», συνέχισε. «Τα βιβλία δοκιμάστηκαν και ο κόσμος τα διάβασε και τώρα, όταν κάνουμε τις συναυλίες μας, είναι υπέροχο πράγμα να ανεβαίνεις στη σκηνή και να βλέπεις μια θάλασσα από ανθρώπους κάτω των 30, ακόμη και κάτω των 25 ετών».
«Το να βλέπεις όλους αυτούς τους νέους ανθρώπους που ενδιαφέρονται για το έργο σου και δίνουν την ενέργειά τους, είμαι τόσο ευγνώμων γι’ αυτό».
Η δύναμη των ανθρώπων
Η Σμιθ, η οποία κλείνει τα 76 της χρόνια αυτόν τον Δεκέμβριο, δήλωσε ότι δεν σκοπεύει να μειώσει την παραγωγή της.
Πρόκειται να κυκλοφορήσει το «A Book of Days» αργότερα αυτό το μήνα, ένας τόμος βασισμένος στις σκέψεις της στο λογαριασμό της στο Instagram.
Σκέφτεται επίσης να γράψει ένα βιβλίο σε συνέχειες με τίτλο «The Melting» – «Το Λιώσιμο», βασισμένο στις αναρτήσεις του λογαριασμού της Substack.
Η Σμιθ διατηρεί την δυναμική της παραγωγικότητας της εδώ και χρόνια, αλλά λέει ότι «τα πράγματα δεν έρχονται απαραίτητα εύκολα».
«Έπρεπε να βάζω τα δυνατά μου σε όλη μου τη ζωή».
Θεωρεί τον εαυτό της αισιόδοξη, αλλά είναι «βαθιά ανήσυχη και συντετριμμένη» για την κατάσταση του κόσμου αυτή τη στιγμή, αναφέροντας τις περιβαλλοντικές κρίσεις μαζί με την άνοδο του εθνικισμού παγκοσμίως.
«Συμβαίνουν τόσα πολλά πράγματα ταυτόχρονα αυτή τη στιγμή, που είναι συγκλονιστικά», είπε. «Όμως, έχω παιδιά, οπότε πάντα αναζητώ στο μυαλό μου τρόπους για να κάνω τον κόσμο καλύτερο για αυτά».
Επιμονή σημαίνει να γράφεις καθημερινά και να προσπαθείς με κάθε τρόπο να βοηθήσεις τους άλλους.
«Πρέπει απλώς να συνεχίσουμε να κάνουμε τη δουλειά μας και να βρούμε έναν τρόπο να διατηρούμε τον εαυτό μας υγιή και απλώς να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Φαίνεται τόσο στοιχειώδες, αλλά είναι επίσης απαραίτητο», είπε.
Η Σμιθ δήλωσε ότι εργάζεται για τη συγγραφή ενός νέου τραγουδιού εμπνευσμένου από τις γυναίκες που διαμαρτύρονται στο Ιράν και εξακολουθεί να πιστεύει, όπως ένα από τα διάσημα τραγούδια της, ότι οι άνθρωποι έχουν τη δύναμη.
«Το πιστεύω απόλυτα», είπε. «Το θέμα είναι αν επιλέγουμε να τη χρησιμοποιήσουμε ή όχι. Αυτό κάνουν οι γυναίκες του Ιράν».
Αυτό είναι το μόνο εργαλείο που έχουμε.
Πηγή: AFP
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος