H ιστορία επιβίωσης Ουκρανού που θάφτηκε ζωντανός και δραπέτευσε από τον αυτοσχέδιο τάφο του

Ο Μικόλα Κουλιτσένκο αφηγείται τη συγκλονιστική προσωπική του ιστορία. Μια ιστορία που η μοίρα θέλησε να μείνει ζωντανός για να τη διηγηθεί και φυσικά να τον σημαδέψει για το υπόλοιπο της ζωής του.

Ένας Ουκρανός που μέσα στη δίνη του πολέμου μπόρεσε να ξεγελάσει το θάνατο έτσι ώστε σήμερα να είναι σε θέση να μιλήσει εξ ονόματος εκείνων που πλέον δεν μπορούν.

Δίπλα σε έναν απομακρυσμένο δρόμο στα βόρεια του Τσερνίχιβ ο Μικόλα δείχνει τον ασφράγιστο αυτοσχέδιο τάφο στον οποίο θάφτηκαν ο ίδιος και τα δύο αδέρφια του τρεισήμισι εβδομάδες μετά την έναρξη του πολέμου, σε γη που κατέλαβαν οι ρωσικές δυνάμεις. Και οι τρεις είχαν πυροβοληθεί, αλλά εκείνος ήταν ο μόνος που επέζησε.

«Είναι σαν να ανασταίνεσαι», είπε ο 33χρονος Μικόλα στο CNN.

Μέχρι τις 18 Μαρτίου, η ζωή για την οικογένεια Κουλιτσένκο ελάχιστα είχε αλλάξει παρά το γεγονός ότι οι Ρώσοι κατείχαν το χωριό τους Ντόβτζικ από την έναρξη του πολέμου. Στη συνέχεια, όταν βομβαρδίστηκε ένα Ρωσικό υποστήλωμα, οι Ρώσοι στρατιώτες ξεκίνησαν να αναζητούν τους υπεύθυνους. Έφτασαν σε ένα σπίτι φτιαγμένο από ξύλινα μαδέρια στο οποίο ζούσαν ο Μικόλα με τα δύο αδέρφια του, Γιεβγέν και Ντμίτρο μαζί με την αδερφή τους, Iρίνα η οποία ακόμα δεν έχει συγχωρήσει τον εαυτό της το γεγονός ότι εκείνη την ημέρα δεν βρισκόταν στο σπίτι.

Τρεις στρατιώτες είπαν στα αδέρφια να γονατίσουν στην μπροστινή αυλή ενώ έψαχναν το σπίτι αναζητώντας οποιοδήποτε στοιχείο θα τους συνέδεε με το βομβαρδισμένο κονβόι, είπε ο Mικόλα. Σύμφωνα με τον ίδιο, μόλις βρήκαν τα στρατιωτικά μετάλλια που είχε ο παππούς τους και μια στρατιωτική τσάντα που ανήκε στον 30χρονο Γιεβγέν, ο οποίος ήταν αλεξιπτωτιστής, οι στρατιώτες πείστηκαν ότι είχαν κάτι να κρύψουν.

Τα τρία αδέλφια οδηγήθηκαν σε ένα υπόγειο όπου ανακρίθηκαν για τρεις ημέρες, είπε. Ο Mικόλα συνέχιζε να ελπίζει ότι οι Ρώσοι θα τους απελευθέρωναν, αλλά την τέταρτη μέρα, είπε, η διάθεσή τους άλλαξε.

«Χτυπούσαν όλο μου το σώμα με μια μεταλλική ράβδο και έβαλαν την κάννη ενός όπλου μέσα στο στόμα μου», είπε.

Ο Mικόλα μαζί με τα αδέρφια του βασανίστηκε μέχρι που έχασε τις αισθήσεις του. Λέει ότι τους είχαν δεμένα τα μάτια, τα χέρια και τα πόδια με ταινία και ότι πέντε στρατιώτες τους οδήγησαν με στρατιωτικό όχημα σε ένα έρημο οικόπεδο. Τους έκαναν να γονατίσουν, με δεμένα τα μάτια, ενώ έσκαψαν ένα λάκκο.

Πρώτα, είπε πως άκουσε έναν πυροβολισμό πίσω του και ο 36χρονος Ντμίτρο, ο μεγαλύτερος από τους τρεις, έπεσε στο έδαφος. Στη συνέχεια, ένιωσε τον Γιεβγέν, το μικρότερο αδελφό του να πέφτει δίπλα του.

«Σκέφτηκα ότι ήμουν ο επόμενος», είπε. Όμως η σφαίρα μπήκε στο μάγουλο του Μικόλα και βγήκε δίπλα στο δεξί του αυτί. Ήξερε ότι η μόνη του ελπίδα επιβίωσης ήταν να παριστάνει το νεκρό.

Οι στρατιώτες κλώτσησαν τα σώματα των αδελφών στο λάκκο, τα σκέπασαν με χώμα και έφυγαν, είπε. Δεν μπορεί να υπολογίσει πόση ώρα έμεινε θαμμένος ζωντανός, μόνο που με τα χέρια και τα πόδια ακόμα δεμένα κατάφερε με κάποιο τρόπο να βγει περνώντας κάτω από το πτώμα του μεγαλύτερου αδερφού του και να επιστρέψει στη χώρα των ζωντανών.

«Ήταν δύσκολο για μένα να αναπνεύσω, αφού ο Ντίμα (Δμίτρο) ήταν ξαπλωμένος από πάνω μου, αλλά χρησιμοποιώντας τα χέρια και τα γόνατά μου, μπόρεσα να σπρώξω τον μεγαλύτερο αδερφό μου στο πλάι του λάκκου και μετά ανέβηκα έξω».

Περπάτησε τρεκλίζοντας στο σκοτάδι μέσα από χωράφια μέχρι το πλησιέστερο σπίτι, όπου μια γυναίκα τον πήρε και τον φρόντισε όλη τη νύχτα πριν μπορέσει να επιστρέψει στην αδερφή του, που περίμενε μέρες με αγωνία στο σπίτι του πατέρα τους.

«Γύρισα σπίτι και ήταν ο Mικόλα. Τον κοίταξα και τον ρώτησα πού είναι οι άλλοι; Μου είπε ότι δεν υπάρχουν άλλοι», θυμάται η Iρίνα κλαίγοντας.

Ο Mικόλα λέει ότι είναι θαύμα που επέζησε. Τα σημάδια στο μάγουλό του και πίσω από το αυτί του είναι φαίνονται ακόμα και σήμερα.

«Ήμουν τυχερός… και τώρα πρέπει απλώς να συνεχίσω να ζω», είπε. «Αυτή η ιστορία πρέπει να ακουστεί από όλους, όχι μόνο στην Ουκρανία, αλλά σε όλο τον κόσμο, γιατί τέτοια πράγματα συμβαίνουν μόνο μια φορά στο δισεκατομμύριο».

Μια έρευνα για εγκλήματα πολέμου έχει ξεκινήσει από την εισαγγελία του Τσερνίχιβ. Οι ερευνητές επιβεβαίωσαν στο CNN ότι τα χέρια και τα πόδια των αδελφών ήταν δεμένα και τους είχαν δεμένα τα μάτια.

Σε όλη την Ουκρανία, έχουν καταγραφεί μέχρι στιγμής περισσότερα από 11.600 φερόμενα εγκλήματα πολέμου, σύμφωνα με τις τοπικές αρχές. Το CNN επικοινώνησε επίσης με το υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας, αλλά δεν έλαβε καμία απάντηση.

Όπως συμβαίνει με τόσα άλλα φερόμενα εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν από τις ρωσικές δυνάμεις, η ιστορία του Mικόλα και των αδερφών του θα μπορούσε να ειπωθεί μόνο όταν ξεκίνησε η ρωσική υποχώρηση από την περιοχή Τσερνίχιβ στις αρχές Απριλίου.

Μόνο τότε ο Mικόλα μπόρεσε να αρχίσει να ψάχνει για το λάκκο από το οποίο  κόντρα σε όλες τις πιθανότητες, κατάφερε να δραπετεύσει ζωντανός. Ήξερε ότι έπρεπε να βρει τα αδέρφια του για να τους κάνει την αξιοπρεπή ταφή που τους άξιζε.

Στις 21 Απριλίου, ένα μήνα πριν από την ημέρα που ο Mικόλα είπε ότι εκτελέστηκαν τα αδέρφια του, ο Ντμίτρο και ο Γιεβγέν τελικά αναπαύθηκαν κάτω από περίτεχνη επιτύμβια πλάκα σε έναν καλά φροντισμένο τάφο, σε γη που βρισκόταν ξανά στα χέρια της Ουκρανίας.

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος