Εϊναι η πρώτη φορά μετά από 75 χρόνια που η Ρένα Βάρμα βλέπει το σπίτι της και την παιδική της γειτονιά στο Πακιστάν. Ήταν μόλις 14 ετών όταν η οικογένεια της κατέφυγε στη δυτική ινδική πολιτεία Πούνε λίγο πριν από τη διαίρεση της Ινδίας και του Πακιστάν το 1947, η οποία είναι γνωστή ως η μεγαλύτερη μετανάστευση στον κόσμο.
Μετά από δεκαετίες προσπαθώντας να πάρει βίζα, κατάφερε τελικά να περάσει στα τέλη Ιούλη στο Πακιστάν στην ανατολική πόλη της Λαχόρης, σε ένα συνοριακό πέρασμα που χωρίζει τα δύο –πυρηνικά εξοπλισμένα– γειτονικά έθνη.
Ο Βάρμα προέτρεψε και τις δύο χώρες να διευκολύνουν τις απαιτήσεις έκδοσης βίζας για να μπορούν οι άνθρωποι από τις δύο χώρες να περνούν και να συναντιούνται συχνά.
Τα 75 χρόνια αντιπαλότητας πρέπει να τελειώσουν τώρα, είπε καθώς τραγουδούσε ένα ινδικό τραγούδι για την επιθυμία επιστροφής ξανά και ξανά.
Η διχοτόμηση του 1947 ανάγκασε εκατομμύρια οικογένειες να μεταναστεύσουν και έκτοτε άλλαξε τη ζωή τους, αφού η τότε κυβέρνηση της Βρετανίας διέταξε να χωριστούν οι δύο χώρες με βάση τις πλειοψηφικές περιοχές των Ινδουιστών και των Μουσουλμάνων.
Η μαζική μετανάστευση στιγματίστηκε από βία και αιματοχυσία, καθώς περίπου 15 εκατομμύρια Μουσουλμάνοι, Ινδουιστές και Σιχ αντάλλαξαν χώρες σε μια πολιτική αναταραχή που κόστισε περισσότερες από ένα εκατομμύριο ζωές.
Το Πακιστάν και η Ινδία έχουν πολεμήσει τρεις πολέμους από το 1947 και οι σχέσεις παρέμειναν τεταμένες, καθιστώντας σχεδόν αδύνατο για τους ανθρώπους και των δύο εθνών να συναντηθούν και να αλληλεπιδράσουν.
Στις 14 Αυγούστου σηματοδοτούνται 75 χρόνια από τη διχοτόμηση των δύο χωρών, χωρίζοντας την επαρχία του Παντζάμπ περίπου στη μέση.