Στο τέλος του περασμένου Ιουνίου, στα αγγλικά μητρώα καταγράφονταν σχεδόν 67.000 οικογένειες που δεν είχαν δικό τους σπίτι. 12% αύξηση μέσα σε έναν χρόνο.
Το ένα τρίτο είχαν χάσει το σπίτι που νοίκιαζαν από ιδιώτες. Τώρα, ένας νέος αριθμός έρχεται να ταρακουνήσει τη Βρετανία. 100.000 παιδιά χωρίς σταθερή στέγη. Τα περισσότερα ζουν σε “αυτοσχέδιες κατοικίες”. Είναι οι οικογένειες των B&B’s. Bed and Breakfast, Κρεβάτι και Πρωινό. Βρετανία, 2015.
1,6 εκατομμύρια παιδιά στη Βρετανία ζουν σε σπίτια που είναι υπερφορτωμένα, προσωρινά, ή ερειπωμένα.
Πάνω από 70.000 παιδιά ζουν σε προσωρινή στέγη.
3,6 εκατομμύρια παιδιά ζουν στη φτώχια, αφού έχουν πληρωθεί τα στεγαστικά τους έξοδα.[/blocktext]Η Σαμάνθα Άσμπι είναι βρετανίδα, 40 χρόνων. Τα παιδιά της δε γνώρισαν ποτέ σταθερό σπίτι. Πριν από 17 χρόνια, γράφει το βρετανικό BBC, ο ιδιοκτήτης του σπιτιού που νοίκιαζαν τους έκανε έξωση. Το ίδιες σκηνές έζησαν και πριν από λίγους μήνες. Η ίδια και τα τρία παιδιά της μένουν προσωρινά πάνω από ένα κατάστημα. Η πεντάχρονη κόρη της κοιμάται σε ένα στρώμα στο πάτωμα του υπνοδωματίου της. [blocktext align=”right”]Σχόλια στο twitter για τα “100.000 άστεγα παιδιά”
-Ο Πόλεμος κατά των Παιδιών πηγαίνει καλά στη Βρετανία. Σχεδόν 4 εκατομμύρια ζουν στη φτώχια, και τώρα 100.000 άστεγα σε προσωρινή στέγη.
-Σχεδόν 100.000 παιδιά στη Βρετανία σε προσωρινή στέγη. Κι όμως, ακόμη χλευάζουμε τους φτωχούς και τους άπορους. Η Βρετανία της Θάτσερ είναι ακόμη ζωντανή και καλά.
-Σχεδόν 100.000 παιδιά είναι άστεγα στο έκτο πλουσιότερο έθνος στη γη. Αυτό είναι το κληροδότημα του Ντέιβιντ Κάμερον. [/blocktext]”Είναι εντάξει για αυτούς που είχαν το δικαίωμα-να-αγοράσουν, όμως, δε μου αρέσει που έμειναν άνθρωποι χωρίς πουθενά να πάνε. Η κοινωνική πρόνοια για τη στέγη που υπήρχε κάποτε, έχει χαθεί… Θέλω απλώς να ξυπνήσω και να βρω τον εαυτό μου στο σπίτι, όπου κι αν είναι αυτό”.
“Εθνική ντροπή” χαρακτηρίζει τα νέα στοιχεία o Τζάβεντ Καν, από την οργάνωση για τα παιδιά Barnardo’s. “Κάθε μέρα η οργάνωση δουλεύει με ευάλωτες οικογένειες και νέους που έχουν σπρωχτεί στο χρέος ενοικίου εξαιτίας των χαμηλών μισθών. Οι αλλαγές στα κοινωνικά επιδόματα έχουν κάνει αδύνατο για αυτούς να καλύψουν τα βασικά τους έξοδα”.
Η Χάνα Γκούζι, από την οργάνωση Crisis, λέει: “Δυστυχώς, τα σημερινά στοιχεία μας δείχνουν ότι το 30% των ανθρώπων χαρακτηρίζονται επίσημα άστεγοι, είναι άστεγοι επειδή χάνουν το σπίτι τους στην ιδιωτική αγορά ενοικίου, και δυστυχώς, το ύψος των κοινωνικών επιδομάτων πολύ απλά δε συμβαδίζει με τις τιμές των ενοικίων της αγοράς, και αυτό κάνει τρομερά δύσκολη την κατάσταση για τους ανθρώπους”.
Εκπρόσωπος του υπουργείου Εργασίας και Συντάξεων απαντά, “η προσωρινή στέγη διασφαλίζει ότι καμία οικογένεια δε μένει χωρίς στέγη πάνω από το κεφάλι της”.
Οι αριθμοί που δόθηκαν στη δημοσιότητα δεν περιλαμβάνουν τους άστεγους που ζουν στον δρόμο, αν και σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, 2.700 άνθρωποι ζούσαν στους δρόμους της Αγγλίας το φθινόπωρο του 2014.
“The Right to Buy”-Ο ρόλος της Θάτσερ
“Το δικαίωμα να αγοράζεις”: Η στεγαστική κρίση που κατασκεύασε η Θάτσερ. Έτσι τιτλοφορείται πρόσφατο άρθρο-αναδρομή στο πρόβλημα της στέγης, που δημοσίευσε πρόσφατα η βρετανική εφημερίδα Guardian. “Το δικαίωμα να αγοράσεις κοινωνική στέγη, που τώρα αναβιώνει ο Ντέιβιντ Κάμερον, υπήρξε κλειδί της πολιτικής των Συντηρητικών τη δεκαετία του ’80: λαϊκίστικη, επικερδής, και με καταστροφικές συνέπειες”.
[blocktext align=”right”]Τα παιδιά για το σπίτι τους-Τρώω στον διάδρομο… δε θέλω να τρώω στο δωμάτιό μου… αν αφήσω το φαγητό μου στο πάτωμα, θα έρθει το ποντίκι. (αγόρι, 6)
-…πήγαμε σε έξι σπίτια, όχι, επτά σπίτια και έξι νέα σχολεία… Δε μου αρέσει να μετακομίζω, επειδή κάθε φορά πρέπει να κάνω νέους φίλους και μετά να μετακομίζω ξανά και ξανά και ξανά. (κορίτσι, 10)
–Τι θα άλλαζες για να είσαι πιο χαρούμενη εκεί όπου ζεις; Να είναι λίγο πιο ήσυχα. (κορίτσι, 11)
-Το καλοκαίρι δεν κλείνουν τη θέρμανση και έχει τόση ζέστη… μπορείς να κοιμηθείς μόνο στη μία πλευρά του κρεβατιού. (κορίτσι, 10)
-Μια φορά οι άνθρωποι ήθελαν να είναι φίλοι μου μόνο και μόνο επειδή ζωγραφίζω καλά, μπορώ να ζωγραφίσω ωραία άλογα. (αγόρι, 12)
(από έρευνα της οργάνωσης Shelter) [/blocktext]Από το 1900, δημοτικά συμβούλια των Εργατικών άρχισαν να κατασκευάζουν κατοικίες όπου οι ένοικοι πλήρωναν ενοίκιο στο κράτος. Σε ένα λίγο γνωστό αλλά αποκαλυπτικό βιβλίο τους, το “Right to Buy”, οι ιστορικοί Κόλιν Τζόουνς και Άλαν Μίρι γράφουν ότι έως το 1980 η αναλογία των σπιτιών στα χέρια του κράτους ήταν “μεγάλη… με βάση τα διεθνή στάνταρντς”, “σχεδόν ένα στα τρία σπίτια”. Από τα μέσα της δεκαετίας του ΄70, όμως, η ρητορική των Εργατικών άρχισε να μεταβάλεται, και ταυτόχρονα άρχισε να διαμορφώνεται η ιδέα να πωλούνται αυτά τα σπίτια στους ενοικιαστές τους. Ήταν θέμα χρόνου να γίνει πράξη, από τους πολύ πιο αποφασισμένους Συντηρητικούς της Μάργκαρετ Θάτσερ. Το “δικαίωμα να αγοράσεις”, παρά τις προσπάθειες να εμπνεύσει ως σλόγκαν, φάνηκε πολύ γρήγορα ότι θα εδραίωνε την κοινωνική ιεραρχία αντί να την προκαλέσει. Μελέτη του βρετανικού υπουργείου Περιβάλλοντος που δημοσιεύτηκε το 1988, κάνει επισκόπηση της πενταετίας των πωλήσεων και καταλήγει: “Οι αγοραστές δεν ήταν αντιπροσωπευτικοί των ενοίκων των δημοτικών κατοικιών. Οι αγοραστές προέρχονταν σε δυσανάλογο βαθμό από τους μεσήλικες και τους πιο ευκατάστατους, οι περισσότεροι με ενήλικα παιδιά, με τα οποία μοιράζονταν το σπίτι και τα έξοδα. Οι περισσότεροι ήταν εργαζόμενοι με πλήρη απασχόληση, εξειδικευμένοι ή σε διοικητικές δουλειές, και με παραπάνω από ένα εισοδήματα στο νοικοκυριό”.
Όσοι δεν κατάφεραν να αγοράσουν τα σπίτια τους, συνέχισαν να πληρώνουν ενοίκιο στο κράτος. Μέχρι το 1991 οι τιμές τους είχαν αυξηθεί 55% σε σχέση με δέκα χρόνια πριν και με δεδομένη την αναλογία με τον μέσο μισθό.
Και η θατσερική διοίκηση, γράφει ο Guardian, υπήρξε στην πραγματικότητα ο μεταπολεμικός ωφελούμενος του κράτους, πουλώντας τα περιουσιακά στοιχεία που αυτό είχε δημιουργήσει.
Πίσω στο σήμερα. Τα άστεγα παιδιά είναι μια αόρατη ομάδα, -συχνά αγνοημένη από την εθνική πολιτική, περιθωριοποιημένη από τις τοπικές αρχές, χαμηλή προτεραιότητα για τις υπηρεσίες πρώτης γραμμής, λέει η οργάνωση Shelter. Και δίνει τον πραγματικό ορισμό του σπιτιού.
“Ένα σπίτι για να είναι σπιτικό, πρέπει να είναι σταθερό. Πρέπει να δίνει στις οικογένειες μια ευκαιρία να ριζώσουν, ασφαλείς με τη γνώση ότι δε θα τους διώξουν με έξωση ή θα τους αναγκάσουν να μετακινηθούν προτού να είναι σε θέση να το κάνουν…
Ένα σπίτι είναι κάτι παραπάνω από μια απλή στέγη πάνω από το κεφάλι σου. Είναι το μέρος όπου μπορείς να δημιουργήσεις μια οικογένεια, να “ριζώσεις” και να ευημερήσεις”.
πηγές: BBC, Guardian, Shelter, ekla.in.
φωτό: ΑΠΕ/ΜΠΕ
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος