Διεπιστημονικό συμπόσιο για τη Ρετσίνα

“Ρετσίνα. Η διαχρονική ιστορία της ρητίνης στην οινοποιητική τεχνική”.

Αυτός είναι ο τίτλος της εκδήλωσης που οργανώνει το Σάββατο 19 Μαϊου, το Oινοποιείο Κεχρής στις εγκαταστάσεις του, στο Καλοχώρι Θεσσαλονίκης.

Το διεπιστημονικό συμπόσιο εντάσσεται στη σειρά Οίνον Ιστορώ, για πρώτη φορά, ερευνητές από διαφορετικά επιστημονικά πεδία θα εξετάσουν το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του παραδοσιακού μας κρασιού, μέσα από έναν διάλογο που θα τιμήσει με την παρουσία της η κ. Σταυρούλα Κουράκου-Δραγώνα, η σεβάσμια κυρία του ελληνικού κρασιού.

Η Ρετσίνα είναι συνδεδεμένη με την ελληνική οινική παράδοση και ταυτόγχρονα παρεξηγημένη ως προϊόν. Αυτό οφείλεται κυρίως στην κακή ποιότητα των προηγούμενων χρόνων.

Το ρετσίνι στην αρχαιότητα χρησιμοποιούνταν για να σφραγίζει τα δοχεία στα οποία μετέφεραν το κρασί. Το έντονο άρωμα που έπαιρνε το κρασί στην ουσία ώθησε τους ανθρώπους να το χρησιμοποιήσουν στη διαδικασία παραγωγής προσθέτοντάς το στον μούστο. Έτσι εμφανίστηκε ένας νέος τύπος κρασιού.

Αν και η μέθοδος αυτή έγινε γνωστή σε όλη τη Μεσόγειο, στη συνέχεια περιορίστηκε στη χώρα μας. Οι πρώτες εμφιαλώσεις  μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δημιούργησαν στην ουσία ένα κρασί ευρείας κατανάλωσης, φθηνό απλό και πολύ αρωματικό. Η ρετσίνα ανήκει σε μια ειδική κατηγορία αφιερωμένη στα παραδοσιακά είδη κρασιού, τους Οίνους Ονομασίας Κατά Παράδοση. Ο όρος “Ρετσίνα” χρησιμοποιείται αποκλειστικά για λευκά ή ροζέ ξηρά κρασιά που παράγονται στην Ελλάδα με την πατροπαράδοτη μέθοδο της προσθήκης ρετσινιού πεύκου στο γλεύκος. Ο νόμος που προστατεύει την Ρετσίνα ορίζει τα όρια μέσα στα οποία θα πρέπει να κινείται η ποσότητα του ρετσινιού, τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η προσθήκη του στο γλεύκος, αλλά και το είδος του ρετσινιού, που πρέπει να προέρχεται αποκλειστικά από πεύκη Pinus Halepensis.Οι ποικιλίες που επιτρέπεται να  χρησιμοποιούνται στην παραγωγή της είναι διαφορετικες με πιο διαδεδομένες το Σαββατιανό και τον Ροδίτη, ενώ το ρετσίνι πρέπει να είναι από πεύκο Pinus Hallepensis. Στην περιοχή των Μεσογείων της Αττικής για πολλές δεκαετίες, ήταν το κρασί που κυριαρχούσε στην παραγωγή.

Σήμερα, τα πράγματα έχουν αλλάξει και οι περισσότερες Ρετσίνες δεν θυμίζουν τα κρασιά των περασμένων  δεκαετιών. Τα σταφύλια είναι επιλεγμένα, οι μέθοδοι οινοποίησης σύγχρονες ενώ ακόμα και το ρετσίνι που προστίθεται προέρχεται από συγκεκριμένα δάση πεύκης. Το κρασί αυτό κερδίζει συνεχώς έδαφος στις προτιμήσεις των καταναλωτών και  τα οινοποιεία που καταπιάνονται με την παραγωγή Ρετσίνας ( στην πλειονότητά τους) βρίσκονται σε όλη την Ελλάδα. 

Όπως αναφέρει ο Γιάννης Πίκουλας, καθητής Αρχαίας Εληνικής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας  “στα συνέδρια αυτά παρυσιάζεται η τρέχουσα κατάσταση στην έρευνα για την αμπελοκαλλιέργεια και την οινοπαραγωγή στην Ελλάδα”. Τα συμπόσια ξεκίνησαν από το “Κτήμα Μερκούρη” στην Ηλεία το 2000 και στη συνέχεια το 2002 στο “Κτήμα Euχαρις” στα Μέγαρα Αττικής, το 2004, αντιστοίχως Μάιο και Οκτώβριο, στο “Κτήμα Γεροβασιλείου” στην Επανομή Θεσσαλονίκης και πάλι στο “Κτήμα Eυχαρις”, ενώ τον Δεκέμβριο του 2006 στο “Κτήμα Σπυρόπουλου” στη Μαντινεία Αρκαδίας. Τον Ιούνιο του 2007 έγινε  στο “Κτήμα Βίβλια Χώρα” στο Παγγαίο της Καβάλας και ακολούθησαν άλλα δύο το 2008 στον Βόλο και το 2009 στο Ναύπλιο. Το πιο πρόσφατο έγινε πριν από πέντε χρόνια στο “Κτήμα Βογιατζή”  στο Βελβεντό Κοζάνης .

Περισσότερες πληροφορίες για τη Ρετσίνα αλλά και για το πρόγραμμα του  Συμπόσιο που οργανώνει το οινοποιείο Κεχρής, μπορείτε να βρείτε στο σύνδεσμο retsinawine.gr.

H συμμετοχή είναι ελεύθερη με απαραίτητη προϋπόθεση τη συμπλήρωση της φόρμας εγγραφής.