Χανιά – Θέατρο: Λαμπεντούζα… Δεύτερος κύκλος 12 παραστάσεων

“Ξέρουν ποιοι είναι οι κίνδυνοι κι όμως συνεχίζουν να ’ρχονται γιατί, λέει, «αν αυτοί οι άνθρωποι με τα κουστούμια στα γραφεία, ήξεραν τι αφήνουμε πίσω μας, θα καταλάβαιναν πως δεν πρόκειται να σταματήσουμε να ερχόμαστε, ποτέ των ποτών».

H Εταιρεία Θεάτρου ΜΝΗΜΗ παίρνει θέση απέναντι στο μείζον πρόβλημα του καιρού μας!

Μετά την μεγάλη επιτυχία που σημείωσαν οι πρώτες παραστάσεις του έργου «Λαμπεντούζα», σε σκηνοθεσία Μιχάλη Βιρβιδάκη, στο θέατρο Κυδωνία στα Χανιά, το έργο θα παρουσιάζεται ξανά από την Παρασκευή 8 μέχρι και την Κυριακή 31 Ιανουαρίου, σε έναν δεύτερο κύκλο 12 παραστάσεων, κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 9.30 το βράδυ και τις Κυριακές απογευματινή στις 7.30. Τιμή εισιτηρίου: 12 ευρώ (γενική είσοδος)

ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΥΚΛΟΣ: 12 ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

Παρασκευή 8 Ιανουαρίου, ώρα έναρξης 9.30 μμ.
Σάββατο 9 Ιανουαρίου, ώρα έναρξης 9.30 μμ.
Κυριακή 10 Ιανουαρίου, (απογευματινή) ώρα έναρξης 7.30 μμ.
Παρασκευή 15 Ιανουαρίου, ώρα έναρξης 9.30 μμ.
Σάββατο 16 Ιανουαρίου, ώρα έναρξης 9.30 μμ.
Κυριακή 17 Ιανουαρίου, (απογευματινή) ώρα έναρξης 7.30 μμ.
Παρασκευή 22 Ιανουαρίου, ώρα έναρξης 9.30 μμ.
Σάββατο 23 Ιανουαρίου, ώρα έναρξης 9.30 μμ.
Κυριακή 24 Ιανουαρίου, (απογευματινή) ώρα έναρξης 7.30 μμ.
Παρασκευή 29 Ιανουαρίου, ώρα έναρξης 9.30 μμ.
Σάββατο 30 Ιανουαρίου, ώρα έναρξης 9.30 μμ.
Κυριακή 31 Ιανουαρίου, (απογευματινή) ώρα έναρξης 7.30 μμ.

Είπαν για την παράσταση:

Η παράσταση στο Θέατρο “Κυδωνία” σε σκηνοθεσία Μιχάλη Βιρβιδάκη αποδίδει το έργο κατά τρόπο ιδιαίτερα ζεστό και ανθρώπινο. Κατακρίνεται το γεγονός ότι συχνά ο ένας θάνατος συνιστά τραγωδία, ενώ ο θάνατος χιλιάδων ανθρώπων απλή στατιστική, και ταυτόχρονα νιώθουμε να γνωρίζουμε τους χιλιάδες πρόσφυγες έναν προς έναν. Σε αυτό συμβάλλουν καταλυτικά τα σκηνικά και κοστούμια της Ξανθής Κόντου, με τις εκατοντάδες ασπρόμαυρες φωτογραφίες στους τοίχους, που κάποτε ‘ζωντανεύουν’, και τα ρούχα που αιωρούνται ή, αλλιώς, επιπλέουν. Ο Στέφανο του Βιρβιδάκη είναι ένας αληθινός, απλοϊκός ψαράς (οποία μεταλλαγή μετά το ρόλο του ως Ελ. Βενιζέλος), ολίγον τι άξεστος, ολίγον τι βωμολόχος, αλλά άνθρωπος. Η παράσταση απογειώνεται με το δυνατό κρεσέντο του τραγικού του μονολόγου, που εκείνος περιγράφει την πάλη με τα κύματα, αφήνοντας το θεατή με το στόμα ανοιχτό. Η Ντενίζ της νέας και ταλαντούχας ηθοποιού, Κατερίνας Μαντίλ, τσαχπίνα, αλλά και ανήμερη λεοπάρδαλη, έτοιμη να επιτεθεί για να προστατευτεί. Θέλουμε να τη δούμε και σε άλλες παραγωγές. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει και στη ζωντανή, πάλλουσα και απολαυστική μετάφραση του έργου από τον Δημήτρη Κιούση.
‘Ελενα Σταγκουράκη,
λογοτέχνις-κριτικός θεάτρου
Χανιώτικα Νέα, 22/12/2015
Με αφορμή τη χθεσινή (19/12/2015) παράσταση “Λαμπεντούζα” στο θέατρο “Κυδωνία” στα Χανιά: Η “Λαμπεντούζα” του Άντερς Λουστγκάρτεν που «διδάσκεται» αυτές τις μέρες στο θέατρο «Κυδωνία» σε σκηνοθεσία Μιχάλη Βιρβιδάκη είναι μια πολιτική μαρτυρία. Συγκλονιστικές οι ερμηνείες του Μιχάλη Βιρβιδάκη και της Κατερίνας Μαντίλ στους ρόλους του Στέφανο, ενός Ιταλού ψαρά που αντί για ψάρια μαζεύει πτώματα πνιγμένων μεταναστών και προσφύγων στη Μεσόγειο και της Ντενίζ, μιας νεαρής πάμπτωχης, «μιχτής ράτσας» φοιτήτριας, στο Λονδίνο που για να μπορεί να πληρώνει τα δίδακτρα έχει πιάσει δουλειά σε εισπρακτική εταιρεία και κυνηγάει δανειολήπτες. Παράλληλες ιστορίες που εξελίσσονται ταυτόχρονα μπροστά στα μάτια του θεατή ο οποίος παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στον κόσμο μας μέσα από δύο εναλλάξ μονολόγους που εκφέρουν ο Στέφανο και η Ντενίζ, όχι ψυχρά, περιγραφικά, ενημερωτικά, δημοσιογραφικά, αλλά τραγικά βιωματικά. Ανάμεσα στην εσωτερική σύγκρουση του υπηρεσιακού καθήκοντος και της ανθρωπιάς προβάλλεται ως φυσική στάση η ανιδιοτελής αγάπη για το ανθρώπινο πρόσωπο, όποιο κι αν είναι. «Γιατί οι άνθρωποι είναι καλοί;», διερωτάται η Ντενίζ στο τέλος; Δεν απαντά και δεν χρειάζεται να απαντήσει με λόγια, την απάντηση την έχει λάβει ο θεατής με την εξέλιξη του έργου, μέσα από τις πράξεις των προσώπων. Μια παράσταση αριστοτεχνικά στημένη, σύγχρονη, με δράση εξωτερική (δραματικότατη η κορύφωση τη νύχτα της καταιγίδας στη μέση της Μεσογείου με το σκάφος του Στέφανο και την ημέρα του θανάτου της μητέρας της Ντενίζ) και έντονη εσωτερική δράση. Τα πρόσωπα παλεύουν με τον εαυτό τους και καταφέρνουν στο τέλος να υποτάξουν το ζωώδες στο ανθρώπινο, κι αυτό είναι η ελπίδα, αφού μπόρεσαν εκείνοι, μπορούν να το πράξουν όλοι, αρκεί, λέει η Ντενίζ «να σώζουμε τους εαυτούς μας από τα κατώτερα ένστικτά μας».
Όσοι κατοικείτε στα Χανιά μη χάσετε αυτή την παράσταση.
Αγγελική Καραθανάση-Μανουσάκη,
φιλόλογος
Από το χρονολόγιό της στο fb