Χανιά: Δίκη για εισβολή αστυνομικών στο σπίτι πολίτη για τις ΒΑΠΕ στο Αποπηγάδι

“Χτές το βράδυ, (Πέμπτη 20-05-2010) αρκετή ώρα μετά τη δύση του ηλίου, ήρθε στην κατοικία μας ισχυρή αστυνομική δύναμη. Επικεφαλής ήταν ο διοικητής του αστυνομικού τμήματος Βουκολιών, ο οποίος συνοδεία πολλών τζιπ με ΤΑΕ και πλήθους πάνοπλων αστυνομικών εισέβαλε στην αυλή και στο σπίτι μας, χωρίς κάποιο νομικό έγγραφο ή ένταλμα εισαγγελέα που να δικαιολογεί την ενέργεια του αυτή.

Ο επικεφαλής διοικητής λοιπόν, μιλώντας ευθαρσώς και αρπάζοντας βίαια το κινητό τηλέφωνο από τα χέρια της μητέρας μου, απαιτούσε φωνάζοντας με την οπλισμένη ακολουθία του να πάμε στο τμήμα εγώ και ο αδερφός μου για να μας ανακρίνει, χωρίς να μας εξηγεί το λόγο.

Στην ερώτηση μου αν έχουνε κάποιο νομικό έγγραφο να μου παραδώσουν, που να με καλεί νόμιμα να καταθέσω, για να μπορέσω να τους ακολουθήσω, απαντά ”όχι” και με αυταρχικό ύφος δηλώνει πολλές φορές και ο διοικητής και αστυνομικός που τον συνοδεύει, ότι αν δεν τους ακολουθήσουμε θα μας πάνε μέσα με τη βία.

Όταν τους είπα κατηγορηματικά ότι χωρίς τη νόμιμη διαδικασία, χωρίς παρουσία ή ένταλμα εισαγγελέα δέν μπορούν να εισέρχονται σε οικεία πολίτη, να καταργούν το άσυλο του σπιτιού και να τον παίρνουν βίαια για ανάκριση και ότι διαφυλάσσοντας τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα μου, έχω δικαίωμα και καθήκον να αρνηθώ μια τέτοια αδικαιολόγητη προσαγωγή εμένα και του αδερφού μου, συνέβη το εξής ανατριχιαστικό.

Ο αστυνομικός που συνοδεύει το διοικητή, απειλώντας με , “θα δεις τι θα σου κάνουμε” με σπρώχνει χτυπώντας με δυνατά στο στήθος. Όταν διαμαρτυρήθηκα για την κατάχρηση εξουσίας και την άσκηση βίας πάνω μου, φωνάζει προκλητικά τους δεκάδες αστυνομικούς των ΤΑΕ λέγοντας “αντιστάθηκε, βάλτε του χειροπέδες , τώρα θα σε δέσουμε με τις χειροπέδες και θα έρθεις μέσα με τη βία γιατί αντιστάθηκες”. Την ίδια στιγμή μου κάνουν επίθεση και με χτυπάνε μαζί με το διοικητή, προκειμένου να με ακινητοποιήσουν και να μου περάσουν χειροπέδες.

Την ώρα που με χτυπάνε είναι παρόντες το ανήλικο αδερφάκι μου Αλέξανδρος Παναγιωτάκης ηλικίας 8 ετών, η αδερφή μου Κυριακή Παναγιωτάκη μαθήτρια τρίτης Λυκείου, ένας οικογενειακός φίλος με σοβαρό πρόβλημα υγείας, η μητέρα μου, ο ανάπηρος κατά 80% συνταξιούχος πατέρας μου και ο φοιτητής αδερφός μου Σπύρος Παναγιωτάκης. Δηλώνοντας τους ότι θα καταθέσω μήνυση εναντίον τους καταφέρνω να τους ξεφύγω και έπειτα από τη δήλωση μου αυτή, μας λένε ότι θα έρθουν με χαρτί σε ένα τέταρτο ή στις 4 τα μεσάνυχτα να μας πάνε μέσα.

Σαν μέλη της πρωτοβουλίας κατοίκων Παλαιών Ρουμάτων για την διάσωση του Αποπηγαδιού και εγώ και ο αδερφός μου Σπύρος Παναγιωτάκης, εκτός από τους “υπαλλήλους” και τις πολλαπλές μηνύσεις της Αιολικής Μουσούρων ΑΕ., έχουμε επανειλημμένα υποστεί σωματική και ψυχολογική βία από τις αστυνομικές δυνάμεις της περιοχής. Θα πρέπει να μάθουν λοιπόν οι παραπάνω, ότι εμείς τον έντιμο αγώνα μας για τη διάσωση του Αποπηγαδιού θα τον συνεχίσουμε, παρά τις φασιστικές ταχτικές ορισμένων ένστολων και μη.

Όσο για το διοικητή του τμήματος Βουκολιών και τον αστυνομικό που βιαιοπράγησαν εναντίον μου μέσα στο ίδιο μας το σπίτι, αρμόδια είναι στο εξής τα ελληνικά δικαστήρια. Οι ενέργειες τους αντιβαίνουν εκτός των άλλων, στον άγραφο νόμο, στη λογική και στις παραδόσεις του τόπου μας. Κλείνοντας έχω να πω ότι το ανήλικο αδερφάκι μου υπέστη ισχυρό σοκ έκλαιγε και δε μπορεί να μιλήσει από τότε που είδε να χτυπάνε την οικογένεια του ενώ η αδερφή μου δεν μπόρεσε να δώσει την άλλη μέρα πανελλήνιες εξετάσεις καθώς δεν έκλεισε μάτι, έπειτα από όλη αυτή τη βία που ασκήθηκε στο σπίτι μας.

Τα σπίτια των πολιτών όλου του κόσμου πρέπει να φυλάσσονται σαν χώροι ιεροί, από την εξουσία αυτών που δεν θέλω να χαρακτηρίσω.”