Πώς συνεχίζεις μια ιστορία που ήδη έχει ειπωθεί τέσσερις φορές, και κάθε φορά έκλεινε με έναν τρόπο που έμοιαζε… οριστικός; Η Pixar, για μια ακόμα φορά, φαίνεται να έχει βρει την απάντηση. Το “Toy Story 5” (η 5η συνέχεια της “Ιστορίας των Παιχνιδιών”), που αναμένεται το καλοκαίρι του 2026, δεν είναι απλώς μια συνέχεια – είναι μια εξερεύνηση του τι σημαίνει να είσαι παιχνίδι σε έναν κόσμο… ψηφιακό.
Η Τεχνολογία Εναντίον της Παιδικής Φαντασίας
Το νέο μεγάλο θέμα της ταινίας είναι το πέρασμα από την αναλογική ψυχαγωγία στην ψηφιακή, από το παιχνίδι που περιεργάζεσαι με τα “κουλάδια” σου, στο παιχνίδι που “δαχτυλιάζεις” στις οθόνες των τάμπλετ. Η μικρή Bonnie, που πήρε τα παιχνίδια από τον Andy στο τέλος του “Toy Story 3”, είναι πλέον οκτώ χρονών. Και πλέον έχει άλλο αγαπημένο παιχνίδι: το “LilyPad”, ένα έξυπνο tablet που συνοδεύεται από ψηφιακή βοηθό με… attitude.
«Η LilyPad είναι λίγο πονηρή και κάπως ειρωνική. Πιστεύει πως, για να κοινωνικοποιηθεί σωστά η Bonnie, πρέπει να ξεχάσει τα παιχνίδια», αναφέρει ο Pete Docter από τη σκηνή κεντρικού κινηματογράφου στο Annecy.
Το LilyPad δεν είναι κακόβουλο. Είναι απλώς… λογικό, χωρίς λάθη και παιδική φαντασία. Όμως αυτή η λογική έρχεται σε αντίθεση με τον πυρήνα όλων των “Toy Story”: ότι τα παιχνίδια είναι εκεί για να σου προσφέρουν συναισθηματική στήριξη και να σε βοηθήσουν να φανταστείς τον κόσμο καλύτερο.
Ο Buzz (και οι όμοιοι του) σαν χαμένοι στο “Survivor”
Είδα, μαζί με ελάχιστους εκλεκτούς συν-θεατές, την εισαγωγική σκηνή του Toy Story 5, και πραγματικά, πέρα από την οπτική εξέλιξη (τεχνικά είναι πολύ πιό ρεαλιστικό από το πρώτο μέρος), η ιστορία δείχνει να παίρνει μια παράξενη τροπή. Ο Μπαζ βρίσκεται στη μέση ενός νησιού και απεγνωσμένα προσπαθεί να ενεργοποιήσει τους όμοιους του πατώντας τα κουμπιά τους. Βρίσκονται παραπεταμένοι σε διάφορα σημεία της παραλίας σε ένα ξένο τόπο, στις παλιές συσκευασίες τους που προδίδουν ότι κάποτε αυτό το παιχνίδι ήταν τεχνολογικό επίτευγμα. Όταν συνθέτει ένα πλήρως οργανωμένο στρατό και συντονίζονται με μια επιχείρηση (που πιθανολογείται ότι θα σχετίζεται με την απόδρασή τους από κάποιο τόπο), καταλήγουν με το χαρακτηριστικό zoom out που βλέπουμε στο διεθνές τρέιλερ του γνωστού reality “Survivor”, στη μέση του πουθενά, περιτριγυρισμένη από νερό. Ευτυχώς, ο Μπαζ και οι όμοιοί του είναι συνηθισμένοι στα δύσκολα. Επιβιβάζονται σε μια αυτοσχέδια σχεδία και… η περιπέτεια τους ξεκινάει στη μέση του πουθενά. Και κάπου εκεί εμφανίζονται οι τίτλοι της ταινίας και μένουμε εμείς με την απορία, αν ο Μπαζ που είδαμε αρχικά, είναι ο Μπαζ που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε στις προηγούμενες ταινίες ή ένα όμοιο προϊόν ή (ακόμα χειρότερα) ένας αέναος εφιάλτης.
Buzz, Woody, Jesse – Μια Τριγωνική Σύγκρουση
Ο Woody, που είχε φύγει μαζί με την Bo στο “Toy Story 4” για μια νέα ζωή με την ιδιότητα του «χαμένου παιχνιδιού που βοηθάει άλλα χαμένα παιχνίδια», επιστρέφει στο “Toy Story 5” για έναν και μόνο λόγο: κάτι δείχνει να μην πάει καλά με τη Bonnie.
Η Jesse έχει πλέον γίνει η “αρχηγός του δωματίου”, και ο Buzz είναι ο βοηθός της. Όμως όταν ο Woody επιστρέφει, τα πράγματα δεν είναι πια όπως ήταν. Οι αποφάσεις δεν παίρνονται με τον ίδιο τρόπο, καθώς “οι απόψεις τους διαφέρουν”.
«Ο Woody και ο Buzz δεν συμφωνούν πάντα. Όπως λέει και ο Mr. Potato Head: “Ωραία είναι να τους βλέπεις να τσακώνονται πάλι”», αστειεύεται ο Pete Docter.
Το βασικό θέμα εδώ μοιάζει να είναι αναζήτηση σκοπού. Αν ένα παιδί δεν παίζει πια μαζί σου, αν μια οθόνη σε έχει αντικαταστήσει… έχεις ακόμα αξία;
Παιχνίδια Εναντίον Τεχνητής Νοημοσύνης
Για πρώτη φορά, στη σειρά ταινιών “Toy Story” τα κλασικά παιχνίδια θα ανταγωνιστούν ένα προϊόν τεχνολογίας. Όχι ένα απλό προϊόν, τη LilyPad, που είναι ένας «χαρακτήρας»… με δικό της αξιακό σύστημα και προσωπικότητα. Όταν δε μιλάει… έχει άποψη και την επιβάλλει.
Εδώ, δική μας απορία είναι αν η Pixar θα τολμήσει να θέσει το πραγματικά κρυμμένο ερώτημα:
“Μήπως τα tablet και τα ψηφιακά παιχνίδια είναι εκείνα που καταλαβαίνουν καλύτερα το παιδί”;
Όπως όλα τα “Toy Story” που έχουν προηγηθεί, έτσι και αυτό δεν δίνει εύκολες απαντήσεις. Δεν υπάρχει κάποιος ξεκάθαρα «κακός χαρακτήρας». Υπάρχει μόνο η αμφιβολία: Τι σημαίνει να αγαπάς κάποιον, αν εκείνος δεν σε χρειάζεται πια; (ερώτημα μου είδαμε και σχεδόν απαντήθηκε τουλάχιστον σε δύο από τις προηγούμενες συνέχειες).
Η Ιστορία Πίσω από το Πρώτο Toy Story
Στην παρουσίαση του στο Annecy 2025, ο Pete Docter μοιράστηκε ιστορίες από την πρώτη ταινία του 1995. Από τον πρώτο σχεδιασμό του Woody (που αρχικά ήταν… κούκλα κουκλοθέατρου), μέχρι τις πρώτες αποτυχημένες απόπειρες του σεναρίου που έκαναν τα στούντιο να μην εμπιστευτούν αυτή την ιστορία.
Έδειξε ακόμα το interface με το οποίο δούλευαν οι animators του 1995 που έμοιαζε αρχαίο: «Χρειαζόταν τρεις ώρες για να προχωρήσει ένα frame. Οπότε… δουλεύαμε στο “πράσινο wireframe”» (σ.σ. Δηλαδή χωρίς ρενταρισμένα τελικά πλάνα).
Η επιστροφή στο “Toy Story”, μετά από 30 χρόνια, δεν είναι λοιπόν απλώς εμπορική εκμετάλλευση μιας επετείου – είναι προσωπική υπόθεση. Και μια υπενθύμιση πως ακόμα και τα πιο «παιδικά» έργα, μπορούν να κρύβουνενήλικα ερωτήματα.
Το Άνοιγμα της Ταινίας – Πρώτη Προβολή
Η Pixar παρουσίασε αποκλειστικά την εισαγωγική σκηνή της ταινίας. Αν και είναι ακόμα σε στάδιο παραγωγής, φάνηκε πως το κλασικό ύφος του Toy Story παραμένει: δράση, χιούμορ, ανατροπές, και μια αγνή αίσθηση θαύματος.
Το κοινό στο Annecy ενθουσιάστηκε. Το ίδιο και η ομάδα της Pixar, που περιλαμβάνει πλέον και νέα μέλη στην καλλιτεχνική ηγεσία: τον Andrew Stanton (συν-σκηνοθέτη), τον Kenneth Harris (συν-σεναριογράφο) και την Jess Choi (παραγωγό), Και φυσικά τους: Tom Hanks, Tim Allen και Joan Cusack που επιστρέφουν ως Woody, Buzz και Jesse αντίστοιχα.
Νέα Αποστολή: “Να Μιλήσουν στα Παιδιά του Σήμερα”
Αν το ζητούμενο της ταινίας είναι να ακουστεί η φωνή των παιδιών του σήμερα και η σχέση τους με τα παιχνίδια ή το παιχνίδι, ο μοναδικός πραγματικός φόβος είναι αν η ιστορία θα δείξει την οπτική των γονιών για το τί επιθυμούν τα παιδιά. Η Pixar δείχνει να κατανοεί πως τα σημερινά παιδιά ζουν σε μια ψηφιακή πραγματικότητα, όμως το ψηφιακό περιβάλλον δεν εμφανίστηκε με την εξέλιξη τους: Προϋπήρχε.
Έτσι ερωτήματα όπως το αν μπορούν τα παλιά παιχνίδια να έχουν ακόμα ρόλο στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών ή τί κάνει πολύτιμο ένα παιχνίδι, δεν μπορούν να απαντηθούν υπό το πρίσμα μιας και μοναδικής αλήθειας.
Το Toy Story 5 ιδανικά θα έπρεπε να αποφύγει τις συνταγές που δημιούργησαν τη μαγεία των παλαιότερων ταινιών. Θα έπρεπε να επανεξετάσει τι σημαίνει παιδικότητα και παιχνίδι το 2026, αγνοώντας τη δύναμη της νοσταλγίας που έχει το παιχνίδι για τη γενιά τους.
Πεθαίνουν τα παιχνίδια όταν γεράσουν;
Τί γίνεται όταν το παιδί μεγαλώνει και η σχέση του με το παιχνίδι δεν είναι αυτή που ήταν 30 χρόνια πριν, τότε που “πλαθόταν” με την επαφή των παιχνιδιών, πριν εφαρμοστεί κοινωνικά στη “λίστα πραγματικών φίλων”;
«Τα παιχνίδια ήταν πάντα εκεί για τα παιδιά. Αλλά αυτή τη φορά… ίσως αυτό να μην αρκεί. […] Και τότε, τι πρέπει να κάνουν (γονείς και παιδιά);», διερωτάται ο Pete Docter.
Ένα είναι βέβαιο: Η ταινία αναμένεται με τεράστιο ενδιαφέρον. Και ίσως είναι η τελευταία φορά που θα δούμε τον Woody, τον Buzz και την Jesse σε νέα περιπέτεια.
Αλλά όπως πάντα υποστηρίζεται και στο Toy Story, αυτή την απάντηση θα την πάρουμε “στο άπειρο, και ακόμα παραπέρα” (σ.σ. το άπειρο, με τις δύο έννοιες που φέρει).
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος