Καμπόσος: «Στο ελληνικό μπάσκετ οι άνθρωποι δουλεύουν σε κορυφαίο επίπεδο»

Στις 13 Αυγούστου ο Ριχάρδος Καμπόσος, έγινε ο νέος φυσιοθεραπευτής της Ούνιξ Καζάν.

Ο 28χρονος Έλληνας, αντικατέστησε τον Χάρη Γλάρο, που πλέον βρίσκεται στο τεχνικό επιτελείο του κόουτς Πρίφτη, όπου μαζί συνέχισαν την καριέρα τους στον Παναθηναϊκό, επιστρέφοντας στη χώρα μας. Αντίθετα για τον Ριχάρδο, η ομάδα του Καζάν, αποτελεί τον πρώτο του σταθμό εκτός συνόρων.

Ο ίδιος, παραχώρησε αποκλειστική συνέντευξη εφ’ όλης ύλης στο Ertnews.gr και στον Γιάννη Σέμπρο, μιλώντας για το τεράστιο αυτό βήμα, το οποίο έκανε μόνος του και πλέον είναι οικογένεια με μία ολόκληρη ομάδα. Δεν παρέλειψε να αναφερθεί επίσης, στη σχέση του με τον άλλο Έλληνα της ομάδας, Κώστα Καϊμακόγλου, όπως και για αυτή με τον Μάριο Χεζόνια, με τον Κροάτη να προσπαθεί να τον… βαφτίσει Παναθηναϊκό!

Τέλος, αφήνοντας το καλύτερο, στάθηκε στο ιατρικό επίπεδο που υπάρχει σε Α1 και εξωτερικό, στην ειδική ανταμοιβή των συναδέλφων του, στέλνοντας παράλληλα το δικό του μήνυμα, για ταχεία ανάρρωση, του παίκτη της ΑΕΚ, Στέφαν Γέλοβατς.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ

Ξεκίνησε στην «Ένωση» σαν βοηθός φυσιοθεραπευτή, δίπλα το φυσιοθεραπευτικό επιτελείο του Σταύρου Τοϊλου και του Κώστα Ψαρογιώργου, χάρη στους οποίους μπήκε στο χώρο του μπάσκετ. Παρέμεινε σε αυτή για τρία χρόνια (2015-18), έζησε την κατάκτηση ενός Κυπέλλου Ελλάδος (18/02/2018 ΑΕΚ – Ολυμπιακός 88-83) και ενός ευρωπαϊκού τροπαίου (06/05/2018 Μονακό – ΑΕΚ 94-100).

Σε αυτήν την τριετία συνεργάστηκε με τον νυν προπονητή του Περιστερίου, Σωτήρη Μανωλόπουλο και συνέχισαν να πορεύονται μαζί και στον Ήφαιστο Λήμνου. Βάση αυτού του γεγονός, μίλησε για τη σχέση και τον ρόλο που μπορεί να έχει ένας φυσιοθεραπευτής με το υπόλοιπο team:

«Με τον κόουτς Μανωλόπουλο είχα εξαιρετική συνεργασία. Είναι ένας άνθρωπος που με έχει στηρίξει και είναι αυτός που ουσιαστικά με πήρε στη Λήμνο και από βοηθό με έκανε πρώτο. Έχουμε μία πάρα πολύ δυνατή σχέση, που έχει παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στην μέχρι τώρα πορεία μου».

«Υπάρχουν δύο περιπτώσεις. Ο psysio σε μία ομάδα μπορεί να είναι χρόνια σε αυτήν, ανεξαρτήτως αλλαγών ή μπορεί να μετακινείται με όλο το staff. Όσον αφορά την σχέση ενός προπονητή με έναν φυσιοθεραπευτή, αν υπάρχουν οι συνθήκες, στις οποίες ο κόουτς μπορεί να φέρει ολόκληρο το staff του, χωρίς να δημιουργηθούν διαταραχές, τότε είναι εφικτό». 

Ακολούθησε ο Ιωνικός Νίκαιας, για να φτάσουμε στο σήμερα και στη σπουδαία μεταγραφή του, στην… Ευρωλιγκάτη πλέον, Ούνιξ Καζάν: «Η πρόταση από την Ούνιξ ήρθε πάρα πολύ ξαφνικά. Δεν το είχα καν προγραμματισμένο να γίνει. Από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα να δουλεύω και να υπηρετώ το μπάσκετ και τον αθλητισμό, το μοναδικό πράγμα και η μοναδική μου σκέψη, δεν ήταν ποτέ το που θα φτάσει όλο αυτό, ή αν θα φτάσω να δουλεύω σε μία ομάδα του εξωτερικού».

«Το μόνο που με ένοιαζε και με νοιάζει, είναι να δώσω το 100%, να είμαι σίγουρος πως ότι και να γίνει, οι παίκτες θα φτάσουν πλήρως έτοιμοι για τη μέρα του αγώνα και όλες μου οι σκέψεις μου ήταν το πως θα γίνω καλύτερος στη δουλειά μου. Δίχως να μου έχει περάσει από το μυαλό κάτι τέτοιο. Άλλωστε, στο μπάσκετ τίποτα δεν είναι σίγουρο. Δεν μπορείς να κάνεις επιλογές». 

«Η πρόταση όπως είπα έγινε ξαφνικά. Εγώ βρίσκομαι επτά χρόνια στον χώρο του μπάσκετ και σε όλα αυτά τα χρόνια, οι φυσιοθεραπευτές γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Εγώ ήξερα τον Χάρη τον Γλάρο, ο οποίος βρίσκεται στο ιατρικό επιτελείο του κόουτς Πρίφτη του Παναθηναϊκού».

«Οπότε όταν έγινε αυτή η αλλαγή και από την Ούνιξ, το staff μεταφέρθηκε στον Παναθηναϊκό, ουσιαστικά η ομάδα έμεινε χωρίς physio. Ο Χάρης, έκανε κάτι για το οποίο τον ευγνωμονώ, το οποίο ήταν να με προτείνει στην Ούνιξ. Μίλησε μαζί και μου είπε πως υπάρχει αυτό το ενδεχόμενο. Τώρα, όταν σε παίρνουν τηλέφωνο και σου λένε πως έχεις πρόταση για να βρεθείς σε μία ομάδα Ευρωλίγκας, περνάνε από το μυαλό σου πολλές σκέψεις».

Η ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗ ΣΤΗΝ ΟΥΝΙΞ ΚΑΙ ΤΟ ΙΣΧΥΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΠΟΥ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗ

«Στην ομάδα έχω έρθει μόνος μου. Δεν έφερα κάποιον μαζί μου. Τώρα υπάρχει ένας μασέρ, με τον οποίο βγάζουμε μαζί το καθημερινό κομμάτι της δουλειάς. Όμως, αυτό που κάνω όλα αυτά τα χρόνια, είναι κάτι στο οποίο έχω δώσει πολλά πράγματα».

«Ένας άνθρωπος που έχει ζήσει μέσα στον αθλητισμό, μπορεί να καταλάβει πόσο διαφορετικό είναι να δουλεύεις στον χώρο του αθλητισμού και τα συναισθήματα που μπορεί να σου προσφέρει. Είναι πάρα πολύ ζωντανό. Σίγουρα μια τέτοια απόφαση δεν είναι απλή υπόθεση, γιατί δεν πας σε μια πόλη πιο δίπλα, πας σε μία άλλη χώρα με εντελώς άλλο κλίμα. Και σε μία δουλειά που είσαι μόνος σου, χωρίς να ανήκεις σε κάποιο επιτελείο».

«Έχω μάθει πάντα να πιστεύω, πως όταν βάζεις τον εαυτό σε τέτοιες δοκιμασίες, τότε μόνο μπορείς να καταλάβεις πραγματικά, για το τι είσαι φτιαγμένος. Αν μπορείς δηλαδή, να πας τη δουλειά στο επόμενο επίπεδο, για να μπορείς να προσφέρεις τις καλύτερες υπηρεσίες. Εμείς δεν είμαστε σταρ, ούτε θα δεις τα ονόματα μας να διαφημίζονται και δεν θέλουμε κιόλας. Κάνουμε τι δουλειά που πρέπει να κάνουμε και είμαστε 24 ώρες δίπλα σε αυτά τα παιδιά που πρέπει να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις των αγώνων».

Τα τελευταία χρόνια, η Ούνιξ έχει εμπιστευτεί το ελληνικό στοιχείο. Ο Κώστας Καϊμακόγλου θα κλείσει φέτος, μία δεκαετία στον σύλλογο, ο Δημήτρης Πρίφτης οδήγησε πέρυσι την ομάδα, ξανά στο κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο και φέτος, εμπιστεύτηκαν ξανά έναν Έλληνα, για την σωματική αποκατάσταση των παικτών τους:

«Αρχικά να πω, πως η ομάδα και με υποδέχτηκε και με στήριξε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η μέχρι τώρα συνεργασία μου με τον προπονητή, με τον τεχνικό επιτελείο, με τη διοίκηση και όλη την υπόλοιπη ομάδα, είναι εξαιρετική. Δείχνουν να εμπιστεύονται πάρα πολύ το επιστημονικό υπόβαθρο. Και άμα το δούμε λίγο πιο «σφαιρικά» και η Ζενίτ, αλλά και η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, έχουν δουλέψει κατά καιρούς με σπουδαίες, δικές μας, προσωπικότητες.

Και γενικότερα οι άνθρωποι που ξεκίνησαν να δουλεύουν στην Ελλάδα, έχουν ένα επαγγελματικό επίπεδο, που μπορεί αντίστοιχα, να σταθεί σε αυτό του αθλητικού. Όλα αυτά φαίνονται μέσα από τη σκληρή δουλειά. Δεν ξέρω αν είναι τύχη αυτή η μικρή «ελληνοποίηση», αλλά σίγουρα είναι αποτέλεσμα δουλειάς. Η Ούνιξ δίνει και εμπιστεύεται αυτές τις ευκαιρίες και από εκεί πέρα εμείς, μέσα από την εργατικότητα μας, πρέπει να τους δικαιώσουμε. Το ελληνικό στοιχείο πάντως είναι ισχυρό».

«Το κλίμα επίσης, είναι εξαιρετικό. Και αυτό ξεκινάει και αρχίζει να σημειωθεί, από τους προέδρους. Όταν δημιουργείς ένα οικογενειακό κλίμα, είσαι κοντά στην ομάδα και δείχνεις ότι νοιάζεσαι για αυτήν, τότε οι δεσμοί θα γίνουν και πάρα πολύ δυνατοί. Εμένα η δουλειά μου είναι να είμαι στα αποδυτήρια και δίπλα στα παιδιά κάθε μέρα και του έχω τεράστια αδυναμία. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον. Είμαστε με όλους πολύ κοντά».

Την ημέρα που ο Παναθηναϊκός υποδέχτηκε την Ούνιξ στο ΟΑΚΑ (72-74) ο Μάριο Χεζόνια, ανέφερε σε μία συνέντευξη του, πως τραγουδάει συνθήματα της Θύρας 13, με εσένα στα αποδυτήρια. Είναι κάποιου είδους ζέσταμα αυτό (γέλια);

«Αυτό είναι πλέον συνήθεια. Από όταν ήρθε ο Μάριο στην Ελλάδα για τον Παναθηναϊκό και μετά ήρθε εδώ και είδε ότι είμαι Έλληνας, αυτή η αλληλεπίδραση ήταν άμεσα φιλική. Σαν Έλληνες το έχουμε αυτό το κομμάτι και που δεν μπορεί κάποιος άλλος να το καταλάβει αν δεν το έχει ζήσει. Είναι κάτι που μας κάνει να επικοινωνούμε τυφλά και που κανένας άλλος δεν μπορεί να το καταλάβει. Σου δίνει χαβαλέ, ένταση, όλο αυτό το πάθος».

«Ο Μάριο άλλωστε, είναι ένα παιδί γεμάτο με ζωντάνια. Δεν υπάρχει περίπτωση να έρθει στο γήπεδο και να μην τον καταλάβεις. Είναι μία πάρα πολύ ευχάριστη περίπτωση. Έχει ψυχή, ζωντάνια, ενέργεια και νομίζω πως όσοι τον έχουν ζήσει, ξέρουν».

Η σχέση σου με τον Κώστα Καϊμακόγλου;

«Ο Κώστας αποτέλεσε έναν πάρα πολύ θετικό παράγοντα στην Ούνιξ και έχουμε πάρα πολύ καλή σχέση. Με βοήθησε, όχι μόνο στο πλαίσιο της δουλειάς και της ομάδας, αλλά και σε αυτό της διαβίωσης. Γιατί για έναν Έλληνα να έρχεται ξαφνικά στη Ρωσία, είναι δύσκολο. Ότι κάνει για εμένα καθημερινά και όλη η στήριξη του από την αρχή, έχει παίξει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο στη διαβίωση μου εδώ και οι σχέσεις μας δεν έχουν να κάνουν μόνο το επαγγελματικό κομμάτι».

«Είμαστε σε καθημερινή βάση σε επαφή και περνάμε αρκετό χρόνο μαζί. Δεν τον ήξερα πριν έρθω στο Καζάν. Είχα συνεργαστεί στο παρελθόν με τον Γιώργο Βαβέτση, που έχει περάσει μάλιστα από την Ούνιξ και του είχα ζητήσει να μου δώσει κάποια tips για τη Ρωσία. Όταν όμως γνώρισα και τον Κώστα, τα πράγματα για εμένα έγιναν πολύ πιο εύκολα και γρήγορα».

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ «ΑΦΑΝΗ ΗΡΩΑ» ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΙΑΤΡΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΗ

Κακά τα ψέματα, γιατροί, φυσιοθεραπευτές και φροντιστές, είναι δεύτερη «γραμμή» σε έναν σύλλογο. Τι είναι αυτό που σας ωθεί στο να δίνεται τη ίδια και πολλές φορές παραπάνω απόδοση από τους παίκτες και τους προπονητές και με ποιον τρόπο ανταμείβεστε στο τέλος μία σεζόν που έχει συνοδευτεί με τίτλους;

«Ο καθένας σε μία ομάδα έχει τον δικό του ρόλο. Οι παίκτες και οι προπονητές είναι ο πυλώνας φυσικά και είναι και αυτοί που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την πορεία μιας ομάδας. Όλοι οι υπόλοιποι, είμαστε για να εκεί για να στηρίζουμε και να υποστηρίζουμε την προσπάθεια που καταβάλλεται καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς».

«Όλα τα μέλη μίας ομάδας, από τον πρώτο μέχρι τον τελευταίο, δουλεύουν καθημερινά επί 24ώρου βάσεως για ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Άλλες φορές όλα αυτά αποδίδουν και άλλες φορές όχι. Εσύ όμως θα πρέπει να παραμένεις, να επιμένεις και να συνεχίζεις».

«Η επιβράβευση που παίρνει ένας φυσιοθεραπευτής σε μία ομάδα, δεν έχει να κάνει με τους τίτλους που θα κατακτήσει μία ομάδα, αλλά από την καθημερινή τριβή του σε αυτήν. Σίγουρα, όταν μία κερδίζει, όλοι κερδίζουν. Για αυτό τον λόγο άλλωστε δουλεύουμε. Αλλά η δική μας η επιβράβευση, δεν είναι παρόμοια με αυτή ενός παίκτη, όπως για παράδειγμα, ένα έξτρα πριμ μετά από μία νίκη».

«Είναι αυτή, που ο κόσμος δυστυχώς δεν μπορεί να δει και να ξέρει, στην οποία εμείς θα αποτελέσουμε έναν πολύ βασικό παράγοντα, ώστε η ομάδα να δουλεύει με τα μέγιστα. Κάτω δηλαδή από τις οποιεσδήποτε συνθήκες η ομάδα να δουλεύει με τα μέγιστα. Αυτή είναι η επιβράβευση, η καθημερινή επαφή με τους παίκτες και του προπονητές και οι ευχαριστίες που μετά από ένα παιχνίδι, ένας παίκτης που ήταν θεωρητικά εκτός, να παίξει 10 ή και 5 λεπτά».

«Τα κύπελλα και οι νίκες είναι ωραίες, είναι ωραίες στιγμές που τις περιμένει και ο κόσμος και είναι αυτές που δουλεύεις καθημερινά. Αλλά για εμάς που δουλεύουμε στο ιατρικό επιτελείο, οι δικές μας επιτυχίες είναι αυτές οι μικρές, που τις βιώνουμε καθημερινά και πολλές φορές δεν τις μαθαίνει και κανείς».

Υπάρχει διαφορά επιπέδου στον χώρο σου, σε Α1 και Euroleague;

«Είχα την τύχη όλα αυτά τα χρόνια, να συνεργαστώ με ανθρώπους που είναι κορυφαίοι στο χώρο. Και στον Ιωνικό και στον Ήφαιστο και στην ΑΕΚ, οι άνθρωποι με τους οποίους δούλεψα και ο τρόπος που εργαστήκαμε, είναι πολύ υψηλού επιπέδου. Και αυτό είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό που αξίζει να αναφερθεί».

«Γενικότερα στο ελληνικό μπάσκετ, οι άνθρωποι δουλεύουν σε κορυφαίο επίπεδο. Και η μόνη διαφορά που έχει η Ευρωλίγκα, είναι οι υψηλότερες απαιτήσεις. Και συγκεκριμένα στη Ρωσία, τα παιχνίδια είναι μακρινά και κουραστικά. Όμως, το να αποφασίσω να έρθω σε μία τέτοια ομάδα, όπως γίνεται εύκολα κατανοητό, ήταν θέμα ωρών…»

«Όταν μου δόθηκε μία ευκαιρία για να ζήσω το υψηλό επίπεδο, να δω αν μπορώ να καταφέρω να ανταπεξέλθω σε αυτό και να κάνω το κάτι παραπάνω, προφανώς και δεν θα έλεγα όχι. Είναι κάτι για το οποίο δουλεύεις καθημερινά και θες να ανταμειφθείς».

«Σίγουρα βέβαια, δεν θα είχε γίνει αυτό, αν δεν είχα τις καλές σχέσεις με τον Χάρη, που με εμπιστεύτηκε, γιατί ήξερε την δουλειά που κάνω αυτά τα χρόνια. Από εκεί και πέρα και ο Sport Director της ομάδας, Κλαούντιο Κολντεμπέλα, που είναι μεγάλο όνομα στον χώρο του αθλητισμού, με είδε και μου έδωσε αυτή την ευκαιρία».

Για το τέλος, ο Ριχάρδος εξέφρασε τον θαυμασμό του αλλά και τον σεβασμό που τρέφει προς τους οργανωμένους οπαδούς των ομάδων, ενώ έστειλε το δικό του μήνυμα στην οικογένεια της ΑΕΚ, για τις δύσκολες ώρες που βιώνει, με την κατάσταση του Στέφαν Γέλοβατς:

«Τα τελευταία επτά χρόνια δουλεύω στο μπάσκετ. Έχω μάθει να δουλεύω εκ των έσω, δηλαδή να δουλεύεις απλώς σε έναν σύλλογο και να υπάρχεις. Αυτό αίσθημα, που βλέπεις οπαδούς να φεύγουν από τα σπίτια τους, να μαζεύουν ότι οικονομίες έχουν και να ακολουθούν ομάδες σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, μόνο και μόνο για να βρίσκονται δίπλα, είναι κάτι που δεν το έχω κάνει, ούτε ζήσει».

«Σέβομαι πάρα πολύ αυτούς τους οπαδούς και επειδή δεν το έχω κάνει ο ίδιος, έχω μία πάρα πολύ αντικειμενική στάση. Οφείλεις να δείχνεις σεβασμό σε αυτούς τους ανθρώπους και να κρατάς μία αντικειμενικότητα».

«Θέλω να στείλω το δικό μου μήνυμα στήριξης στην οικογένεια της ΑΕΚ και στο ιατρικό επιτελείο, για γρήγορη ανάρρωση του Στέφαν Γέλοβατς. Όλοι το μάθαμε και όλοι ταραχτήκαμε. Πόσο μάλλον εγώ που όλα αυτά τα παιδιά τα ξέρω και έχω δουλέψει μαζί τους. Έχουμε περάσει πάρα πολλά μαζί και καταλαβαίνω πως αισθάνονται αυτή τη στιγμή. Θέλω να ευχηθώ να πάνε όλα καλά και να συμβεί το καλύτερο δυνατό για το παιδί». 

Επιμέλεια: Γιάννης Σέμπρος