Δημήτρης Μυράτ – 10 Ιανουαρίου 1991

Τριάντα χρόνια συμπληρώνονται από τότε που έφυγε από τη ζωή ο Δημήτρης Μυράτ στις 10 Ιανουαρίου 1991. Εξαιρετικός ηθοποιός, σκηνοθέτης και θιασάρχης ο ίδιος ήταν ταυτόχρονα βαθιά πνευματικός άνθρωπος που συνδύαζε την αστική ευγένεια με την κλασική παιδεία και άφησε και πλούσιο συγγραφικό έργο. Σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Αυστριακού σκηνοθέτη Μαξ Ράινχαρτ, και στη συνέχεια σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Γόνος θεατρικής οικογένειας, γιος των ηθοποιών Μήτσου Μυράτ, μαθητή του Χρηστομάνου, και Χρυσούλας Κοτοπούλη, αδελφής της Μαρίκας, ο Δημήτρης Μυράτ στράφηκε από νωρίς στο θέατρο, κάνοντας την πρώτη του θεατρική εμφάνιση το 1931 με τον θίασο της θείας του Μαρίκας Κοτοπούλη. Από το 1947 έως το 1950 ήταν πρωταγωνιστής του Εθνικού Θεάτρου, ενώ από το 1951 έως το 1956 διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής στο Θέατρο Κοτοπούλη – ΡΕΞ.  Για πάρα πολλά χρόνια διετέλεσε καθηγητής στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και Διευθυντής του Ωδείου Αθηνών.

Από το 1957 διηύθυνε δικό του θίασο όπου πρωταγωνιστούσε μαζί με τη συζυγό του ηθοποιό Βούλα Ζουμπουλάκη, ενώ από το 1968 το θεατρικό σχήμα γίνεται «Θίασος Μυράτ – Ζουμπουλάκη». Ο θίασός τους θα αποκτήσει δική τους θεατρική στέγη αρχικά στο θέατρο «Διάνα» και από το 1960 στο θέατρο «Αθηνών», της οδού Βουκουρεστίου.

Με αφορμή την επέτειο θανάτου του κορυφαίου Έλληνα ηθοποιού δείτε από το Αρχείο της ΕΡΤ ένα σπάνιο οπτικοακουστικό ντοκουμέντο:

ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ

ΜΥΡΑΤ – ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗ

(video)

Ρεπορτάζ από την εκπομπή «Παρασκήνιο» που επισκέπτεται το χειμώνα του 1981 τη σκηνή του θεάτρου «Αθηνών», της οδού Βουκουρεστίου και συνομιλεί με το ζευγάρι Μυράτ-Ζουμπουλάκη για την παράσταση του κλασικού αστυνομικού έργου «Ο Χρόνος Δουλεύει για Μας» ή αλλιώς η «Παγίδα»(1960) του Ρομπέρ Τομά που ανέβηκε από τον θίασο «Μυράτ-Ζουμπουλάκη» τη χειμερινή περίοδο 1980-1981. Η μετάφραση και η σκηνοθεσία ήταν του Δημήτρη Μυράτ ενώ τα σκηνικά του Πέτρου Ζουμπουλάκη.

Η κάμερα της εκπομπής ακολουθεί τους δύο σπουδαίους ηθοποιούς, αχώριστο ζευγάρι στη ζωή και στην τέχνη, στα καμαρίνια του θεάτρου. Ο Δημήτρης Μυράτ αναφέρεται στο είδος του θεατρικού έργου που επέλεξε να ανεβάσει και σε σκηνοθετικές προτάσεις για την απόδοση αστυνομικής υφής έργου. Κάνει λόγο ακόμη για τις δικές του καταβολές, μεγαλωμένος σε θεατρική οικογένεια, και για τα θεατρικά πρότυπα που τον διαμόρφωσαν αναφερόμενος στο Γερμανικό θέατρο του μεσοπολέμου κατά τη διάρκεια των σπουδών του στο Βερολίνο και στην επίδραση της θείας του και δασκάλας του Μαρίκας Κοτοπούλη, καθώς και για την Κυβέλη και τη «σχολή» της. Μιλάει για τη γνωριμία του με την Βούλα Ζουμπουλάκη και για το υποκριτικό της ταλέντο. Η ίδια αναφέρεται στο ξεκίνημά της στο θέατρο και στην πρώτη αντίδραση του συζύγου της, καθώς και στη θεατρική της σχέση με τον Δημήτρη Μυράτ.

Στην εκπομπή περιλαμβάνονται στιγμιότυπα από την παράσταση, καθώς και συνεντεύξεις των ηθοποιών που συμμετείχαν: εκτός από τον Δημήτρη Μυράτ (Ντανιέλ Κορμπάν) και τη Βούλα Ζουμπουλάκη (στο ρόλο της γυναίκας) εμφανίζονται στη σκηνή και μιλούν στον φακό της κάμερας: η Κατερίνα Μαραγκού (Υβόννη Μπερτόν), ο Μάκης Ρευματάς (αστυνομικός Επιθερωρητής), ο Γιώργος Γραμματικός (Αββάς Μαξιμίνος) και ο Σωτήρης Τσόγκας (Μερλύς).

Το έργο είχε πρωτοπαρουσιαστεί από τον θίασο του Δημήτρη Μυράτ το 1961, σε μια εξαιρετική μετάφραση, διασκευή και σκηνοθεσία του ιδίου. Πρόκειται για ψυχολογικό θρίλερ που εκτυλίσσεται σ’ ένα κοσμικό χειμερινό θέρετρο, με ήρωα έναν άντρα, τον Ντανιέλ Κορμπάν, ο οποίος δηλώνει στον επιθεωρητή της περιοχής την εξαφάνιση της συζύγου του, Ελισάβετ Κορμπάν. Ωστόσο, μετά από λίγο εμφανίζεται μία κυρία που συστήνεται ως η σύζυγός του. Ο Ντανιέλ οργισμένος ισχυρίζεται ότι δεν είναι αυτή ενώ εκείνη επιμένει ότι είναι η γυναίκα του και πληροφορεί τους υπόλοιπους ότι ο σύζυγός της πάσχει από ψυχωτικά επεισόδια και κρίσεις αμνησίας. Ο επιθεωρητής βρίσκεται μπροστά σε δίλημμα: ποιόν θα πιστέψει; Τον άντρα που ορκίζεται πως βλέπει για πρώτη φορά αυτή τη γυναίκα ή μήπως τη γυναίκα που επιβεβαιώνει κάθε στοιχείο της ταυτότητάς της; Σταδιακά ο Ντανιέλ αντιλαμβάνεται ότι είναι το θύμα μιας συνωμοσίας στημένης από την μυστηριώδη γυναίκα, τον ιερέα και διάφορους άλλους μάρτυρες οι οποίοι αναγνωρίζουν την γυναίκα, ως κυρία Κορμπάν.

Το ρεπορτάζ καταλήγει με μια μικρή αναδρομή, μέσα από φωτογραφικά στιγμιότυπα, σε παραστάσεις-σταθμούς του θιάσου «Μυράτ-Ζουμπουλάκη» που ξεχώρισαν για την υψηλή ποιοτική τους στάθμη: «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» (1961) του Πιραντέλο (για την οποία η Ζουμπουλάκη τιμήθηκε το 1964 με το Α’ Βραβείο Φεστιβάλ Λισσαβόνας), «Η κόκκινη κλωστή» (1963) του Πολ Κεντέν, «Αγαπημένε μου ψεύτη» (1964) του Τζέρομ Κίλτυ, «Το στερνό καράβι» (1965) του Αλεσάντρο Κασόνα, «Το εκκρεμές» (1965) του Άλντο Νιλολάι, «Το βαλς των ταυρομάχων» (1967) του Ζαν Ανούιγ, «Απαγορευμένο τετράδιο» (1969) του Άλμπα ντε Τσέσπεντες, «Φόνος στο ιερό παλάτι» (1971) του Γιώργου Ρούσσου, «Η σταθερή σύζυγος» (1971) του Σόμερσετ Μωμ, «Ρέκβιεμ για μια μοναχή» (1974) του Ουίλιαμ Φόλκνερ, «Αντίο Άνοιξη» (1974) του Ανρί Μπατάιγ, «Το παιχνίδι του έρωτα και του θανάτου» (1976) του Ρομέν Ρολάν, «Διάλογοι» του Πλάτωνα (1977).

Η εκπομπή προβλήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1981

Σκηνοθεσία: Γκαίη Αγγελή

Ρεπορτάζ: Σούλα Αλεξανδροπούλου

Το πρωτότυπο φιλμ 16mm συντηρήθηκε, ψηφιοποιήθηκε και αποκαταστάθηκε στα εργαστήρια του Αρχείου της ΕΡΤ με τον νέο εξοπλισμό και τις υποδομές που πλέον διαθέτει (film scanner, color correction).

Δείτε περισσότερα στο http://archive.ert.gr

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ