Δημήτρης Κεχαΐδης – 15 Δεκεμβρίου 2005

Ο Δημήτρη Κεχαΐδης κατατάσσεται ανάμεσα στους σημαντικότερους νεοέλληνες θεατρικούς συγγραφείς. Γεννήθηκε στα Τρίκαλα το 1933, μεγάλωσε στο Βόλο και σπούδασε Νομική στην Αθήνα, αλλά τον κέρδισε από νωρίς η μαγεία του θεάτρου. Από φοιτητής ακόμα έγραφε τα πρώτα του έργα και στο Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν παρουσίασε για πρώτη φορά το 1958 τα μονόπρακτα του “Μακρινό λυπητερό τραγούδι” και “Παιχνίδια στις αλυκές“. Με τη σύζυγο και επίσης θεατρική συγγραφέα, Ελένη Χαβιαρά, παρουσίασαν μερικά από τα πλέον σημαντικά νεοελληνικά  θεατρικά έργα όπως ο “Ο μεγάλος περίπατος“, “Το πανηγύρι“, “Η βέρα-το τάβλι” και “Δάφνες και πικροδάφνες“. Ο Κεχαΐδης ασχολήθηκε στα έργα του με φαινόμενα της ελληνικού μικροαστισμού και η ιδιαίτερη θεατρική γραφή του ξεχωρίζει επειδή μοιάζει πιστή στον απλό καθημερινό λόγο, αλλά ταυτόχρονα διακρίνεται από την ποιητικότητα τη συναισθηματική δύναμη. Τα έργα του παίχτηκαν στο Θέατρο Τέχνης στο Εθνικό θέατρο στο κρατικό θέατρο Βορείου Ελλάδος σε Δημοτικά Περιφερειακά Θέατρα, ενώ το τελευταίο του έργο “Με δύναμη από τη Κηφισιά” έχει μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες. Το Αρχείο της ΕΡΤ με αφορμή τη συμπλήρωση 15 ετών από το θάνατο του Δημήτρη Κεχαΐδη, ψηφιοποίησε και παρουσιάζει την εκπομπή:

ΠΡΟΣΩΠΑ ΘΕΑΤΡΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΕΧΑΪΔΗΣ

(video)

Η εκπομπή ξεκινάει με απόσπασμα συνέντευξης του Καρόλου Κουν, ο οποίος εξηγεί ότι ήθελε το Θέατρο Τέχνης να αποτελέσει βήμα για νέους Έλληνες συγγραφείς και ότι ο Δημήτρης Κεχαΐδης αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα θεατρικού συγγραφέα που εξελίσσεται και βελτιώνεται διαρκώς και ο οποίος προσφέρει έργα σημαντικά για το ελληνικό θέατρο.

Στη συνέχεια παρακολουθούμε τον ίδιο τον συγγραφέα να μιλάει για τη ζωή και το έργο του. ο Δημήτρης Κεχαΐδης θυμάται την παιδική του ηλικία στα Τρίκαλα, τη φοιτητική ζωή στην Αθήνα και επισημαίνει χαρακτηριστικές στιγμές και πρόσωπα. Μιλάει για το πώς συνειδητοποίησε ότι αγαπούσε το θέατρο, την αδυναμία του για τους διαλόγους, περιγράφει την επώδυνη διαδικασία της συγγραφής ενός έργου, την απλότητα του λόγου ως επιθυμητό αποτέλεσμα των κειμένων του και την αφέλεια ως μεγαλύτερο προσόν ενός έργου τέχνης. Η θεατρική συγγραφέας και σύζυγός του, Ελένη Χαβιαρά, μιλάει για τη συνεργασία τους  και για τον τρόπο που αποτυπώνεται σε έργα τους όπως το “Δάφνες και πικροδάφνες” η ποιητικότητα του λόγου του Κεχαΐδη και η δική της σαρκαστική διάθεση.

Ο Δημήτρης Κεχαΐδης εξηγεί τον τρόπο με τον οποίο εμπνέεται για τους χαρακτήρες των έργων του. Συμπαθεί τους λαϊκούς χαρακτήρες, συχνάζει σε λαϊκές περιοχές και η συναναστροφή με τέτοιους ανθρώπους γεννάει  χαρακτήρες που  ο ίδιος ελπίζει ότι αποτυπώνουν πλευρές του σύγχρονου νεοέλληνα. Ο σκηνοθέτης Παντελής Βούλγαρης μιλάει για το χαρακτήρα και το έργο του Κεχαΐδη, για τον τρόπο με τον οποίο εργάζεται και για τους χαρακτήρες που πλάθει στα έργα του. Ο Κεχαΐδης μιλάει για το επόμενο έργο που θα ήθελε να γράψει, για την ανάγκη του να ανακαλύπτει καθημερινούς χαρακτήρες, θυμάται την πρώτη του συνάντηση με τον Κάρολο Κουν και προσπαθεί να αποκωδικοποιήσει το νόημα των έργων του.

Η εκπομπή περιλαμβάνει πλούσιο φωτογραφικό αρχειακό υλικό από παραστάσεις των έργων του Κεχαΐδη, καθώς και φωτογραφίες από το οικογενειακό αρχείο του συγγραφέα.

Σκηνοθεσία: Γιάννης Διαμαντόπουλος

Έτος παραγωγής: 1984

Το πρωτότυπο φιλμ 16mm συντηρήθηκε, ψηφιοποιήθηκε και αποκαταστάθηκε στα εργαστήρια του Αρχείου της ΕΡΤ με τον νέο εξοπλισμό και τις υποδομές που πλέον διαθέτει (film scanner, color correction).

Δείτε περισσότερα στο http://archive.ert.gr