Γρηγόρης Πλιάτσικας: Ο αίλουρος «ήρωας του Γκρατς»

Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο στις αλάνες της Πάτρας, κοντά στο γήπεδο της Παναχαϊκής, στην Αγυά, όπου υπήρχε το γήπεδο του Αχιλλέα Πατρών και η νεολαία της περιοχής είχε σχετικά ελεύθερη πρόσβαση. Μεταξύ αλάνας και Αχιλλέα, από την παρέα βγήκαν μεγάλοι παίκτες όπως οι αδελφοί Σπανοσωτηρόπουλοι, οι αδελφοί Αλεβιζόπουλοι, ο Ανδρούτσος, ο Μιχαλόπουλος, ο Τσαλπατούρος και πολλοί άλλοι, καθώς και ο συνομιλητής μας Γρηγόρης Πλιάτσικας, τερματοφύλακας στις εποχές που ο κόσμος πήγαινε μαζικά στα γήπεδα, ακόμα και στις προπονήσεις. Ρομαντικές εποχές που οι ποδοσφαιριστές έπαιζαν και για τη φανέλα, άλλωστε οι εμίρηδες από το Κατάρ και τις άλλες αραβικές χώρες, και κάθε είδους πολυεθνική επιχείρηση, δεν είχαν ανακαλύψει τις επενδύσεις στο ποδόσφαιρο.

-Από την αλάνα και το γήπεδο του Αχιλλέα όπου έπαιζε η παρέα άτυπα χωρίς να είναι σε σύλλογο, πως βρεθήκατε στην Παναχαϊκή;

-Στο γήπεδο της Παναχαϊκής στεγάζονταν και ο Πανιώνιος Πατρών ο οποίος τροφοδοτούσε με ταλέντα την Παναχαϊκή. Προπονητής ήταν ο Σπύρος Βουλγαράκης, έτσι κι’ εγώ πήγα το 1966 στον Πανιώνιο Πατρών που έπαιζε στο τοπικό πρωτάθλημα και το 1969 πήγα στην Παναχαϊκή.

-Ποια ήταν η συνέχεια;

-Επειδή έκανα και τη στρατιωτική μου θητεία είχε συμμετοχές τα καλοκαίρια στο λεγόμενο πρωτάθλημα ΟΠΑΠ το οποίο η ομάδα το κέρδισε το 1972. Ακολούθως το 1973 έκανα ντεμπούτο στην Α΄Εθνική.

-Τι θυμόσαστε από το συγκεκριμένο παιχνίδι;

-Παίζαμε εκτός στη Λάρισα και στο πρώτο τέταρτο τραυματίστηκε ο Τζανετουλάκος και μπήκα αλλαγή, την επόμενη Τετάρτη έκανα το μεγάλο παιχνίδι, όταν προκριθήκαμε με την αυστριακή ομάδα Στουρμ Γκράτς. Ήταν η εκτός έδρας ρεβάνς του πρώτου αγώνα (2-1) για τον 1ο Γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ 1973-74, όπου η Παναχαϊκή νίκησε με 0-1 και προκρίθηκε στην επόμενη φάση, κράτησα ανέπαφη την εστία μου και οι φίλαθλοι με αποκάλεσαν «ήρωα του Γκρατς».

-Στη σημερινή εποχή ποιες αλλαγές εντοπίζετε στο ποδόσφαιρο σε σύγκριση με τη δικιά σας εποχή;

-Τότε το ποδόσφαιρο ήταν πιο ατομικό, υπήρχε τεχνική, ο κάθε παίκτης είχε μεγαλύτερη ελευθερία να δείξει το ταλέντο του. Σήμερα εφαρμόζουν σε μεγάλο βαθμό συνδυασμό τακτικής και φυσικής κατάστασης και το ποδόσφαιρο είναι πλέον μηχανικό και όχι ελεύθερο.

-Τότε ερχόταν πολύς κόσμος στο γήπεδο, τώρα όχι, γιατί γίνεται αυτό;

-Το ποδόσφαιρο επαγγελματοποιήθηκε, όταν έπαιζα στην Παναχαϊκή στην προπόνηση της Παρασκευής που παίζαμε δίτερμα ερχόταν 1.000 θεατές για να δουν και μερικοί για να πάρουν τα «φοράκια» δηλαδή τα φτηνά εισιτήρια για τον αγώνα. Σήμερα βλέπεις άδεις κερκίδες και είναι λογικό όταν παίζουν ελάχιστοι Έλληνες. Τότε ερχόταν ο άλλος να δει το παιδί του, το φίλο του, τον γείτονα, την ομάδα που εκπροσωπούσε την περιοχή του και αυτή η κατάσταση έχει και επιπτώσεις στην Εθνική ομάδα.

-Η υπόλοιπη πορεία σας ποια ήταν;

-Έφυγα από την Παναχαϊκή το 1975 και πήγα ένα χρόνο στη Βενεζουέλα όπου έπαιξα στην Σεντράλ Μαδεϊρένσε με πλαστό δελτίο, γύρισα το 1976 στο Κορωπί (Β’ Εθνικη τότε επί Παπαποστόλου), πήγα το 1976-77 στον Πύργο, το 1980-82 στον Παναιγιάλειο στη Β” Εθνική που είχαμε φτάσει και στους τέσσερις του κυπέλου, στον Πανηλειακό το 1982-85 και το 1987-89, στη Γαστούνη στη Δ΄Εθνική, γενικά έπαιζα έως τα 44 μου χρόνια, τα τελευταία σαν παίκτης προπονητής, με τελευταία ομάδα την ΠΑΕ Πύργος που τότε ήταν στη Β’ Εθνική. Σήμερα παίζω σε αγώνες παλαιμάχων.

Συνέντευξη: Nάσος Μπράτσος