Ήταν Κυριακή 13 Σεπτεμβρίου 1931 και στα εγκαίνια του σταδίου “Giovanni Berta” (αργότερα γνωστό ως Stadio Artemio Franchi), θα διεξαγόταν ο αγώνας της Φιορεντίνα με την αυστριακή Admira Vienna. Όλα ήταν έτοιμα για τις φιέστες, αφού το γήπεδο, που καλά – καλά δεν είχε ολοκληρωθεί ως προς τις απαιτούμενες εργασίες, ετοιμάζονταν να υποδεχτεί τους επίσημους, που εκπροσωπούσαν το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι.
Ο ίδιος ο Ντούτσε παρά τις φήμες που τον ήθελαν να δίνει το παρόν, δεν ήταν εκεί. Πάντα οι κορδέλες και το μυστρί, έδειχναν μια βιασύνη να προηγηθούν της περάτωσης των έργων, αφού η δίψα για δημοσιότητα και επικοινωνιακή εκμετάλλευση – προπαγάνδα, είναι καύσιμο με πολλά οκτάνια.
Ήταν γνωστή η πολιτική του Μουσολίνι να προωθεί σημαντικά αθλητικά έργα και να παίρνει μεγάλες διοργανώσεις (κατά κανόνα με υπόγειες διαδικασίες και παρασκήνια), όπως το μουντιάλ της Ιταλίας το 1934, το οποίο κατέκτησε και έμεινε στην ιστορία ως το βρώμικο Μουντιάλ του Μουσολίνι.
Σε αυτό το κλίμα εκείνων των χρόνων, οι ομάδες παρατάχθηκαν και οι παίκτες έκαναν το φασιστικό χαιρετισμό. Όλοι; Όχι ένας ξεχώρισε και έγραψε ιστορία, μπροστά στα μάτια χιλιάδων θεατών και του Τύπου της εποχής.
Ήταν ο Bruno Neri (γεννήθηκε στη Faenza στις 12 Οκτωβρίου 1910) ποδοσφαιριστής της Φιορεντίνα και μετέπειτα (από το 1937) στην Τορίνο. Υπήρξε και διεθνής με τη φανέλα της εθνικής Ιταλίας. Αγωνίζονταν ως μέσος ή όπως έλεγαν οι Ιταλοί, centrocampista.
Η κίνησή του να μην χαιρετήσει αναγνωρίζεται ακόμα και σήμερα σαν μία πράξη θάρρους, αφού και όσοι χαιρέτησαν δεν σημαίνει ότι ήταν στηρίγματα του φασιστικού καθεστώτος, αλλά ο φόβος οδηγεί συχνά σε επιλογές «αναγκαστικές». Το προφίλ του ήταν ενός ανθρώπου με μεγάλη πολιτιστική καλλιέργεια και αποφασιστικού στις επιλογές του.
Συνεπής στις επιλογές του ο Bruno Neri στη διάρκεια του πολέμου, μπαίνει στην ιταλική αντίσταση, στους παρτιζάνους, με το ψευδώνυμο comandante Berni, στο τάγμα της Ραβέννας.
Ειδικά μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας το Σεπτέμβριο του 1943, η ιταλική αντίσταση αναπτύχθηκε και υπενθυμίζουμε ότι ήταν αυτή που τελικά «ξετρύπωσε» τον Μουσολίνι στην προσπάθειά του να φυγαδευτεί από τους Γερμανούς που υποχωρούσαν.
Στις 10 Ιουλίου 1944, ο 34χρονος τότε Neri μαζί με τον συναγωνιστή του Vittorio Bellenghi (παίκτης του μπάσκετ και γεννημένος στις 7 Μάρτη 1913 στη Faenza,), πέφτουν σε ενέδρα Γερμανών, δίνουν άνιση μάχη και θυσιάζονται. Η «λήξη» του αγώνα ζωής και προσφοράς, σημειώθηκε στο χωριό Marradi στα βουνά των Απένινων.
Στις εποχές μας έχουν γίνει αρκετές εκδηλώσεις τιμής και μνήμης, με συμμετοχή της ANPI – Associazione Nazionale Partigiani d’Italia, αλλά και αυτοδιοικητικών αρχών και οργανωμένων φιλάθλων, αναγνωρίζοντας όχι μόνο το θάρρος του και τη θυσία του, αλλά και τον υψηλό συμβολισμό τους σε εποχές που «όλα τα πλάκωνε η φοβέρα και τα σκίαζε η σκλαβιά». Στην ιστορία έμεινε ως il calciatore partigiano – ο ποδοσφαιριστής – παρτιζάνος.
Το σίγουρο πάντως είναι ότι εκεί ψηλά που βρίσκεται, θα παίζει ποδόσφαιρο παρέα με τον Rino Della Negra.
Το πιο σημαντικό γκολ ο Bruno Neri το έβαλε στην ιστορία και παραμένει ανεξίτηλο μέχρι σήμερα.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος