Αποκλειστική μαρτυρία ενός Ουκρανού στρατιώτη που αιχμαλωτίστηκε όντας βαριά τραυματισμένος από τους Ρώσους και έζησε στα χέρια τους φρικτές στιγμές κατέγραψε η απεσταλμένη της ΕΡΤ στην Ουκρανία, Κάτια Αντωνιάδη.
Επί ώρες πλακωμένος κάτω από χαλάσματα. Να τον περιφέρουν από τη μια απομονωμένη γωνιά των κατεχόμενων στην άλλη. Χωρίς ιατρική φροντίδα, χωρίς επικοινωνία με τους δικούς του.
Με τσακισμένο κορμί και ηθικό παραδόθηκε μαζί με τους συμπολεμιστές του στους Ρώσους, κάνοντας μια εξιστόρηση μπροστά στην κάμερα της ΕΡΤ που διήρκεσε περισσότερες από δύο ώρες.
«Στις 10 Απριλίου τραυματίστηκα. Ήμουν σε ένα κτίριο με αποστολή να ανιχνεύω τις ρωσικές κινήσεις. Οι Ρώσοι κατάλαβαν ότι παρακολουθούνται και άρχισαν να βομβαρδίζουν. Βγήκα έξω, κοίταξα προς τα δεξιά και είδα ένα τανκς να με σημαδεύει. Πυροβόλησε, μετά μια έντονη λάμψη, τα μάτια μου έβρασαν από το ωστικό κύμα, άρχισε να πέφτει το κτίριο, έπειτα ακόμα δυο βλήματα και το πιο μεγάλο μέρος του κτιρίου άρχισε να κατεδαφίζεται και από τον τρίτο όροφο έπεσα στον πρώτο. Τα μπάζα με πλάκωσαν, μια πλάκα έπεσε πάνω μου και δεν μπορούσα να καταλάβω αν ήμουν ζωντανός, απλά άκουσα από τον ασύρματο το όνομά μου» είπε ο Γλεπ Τρασκό, στρατιώτης στο Α’ τάγμα πεζοναυτών Ουκρανίας.
Ο Γλεπ θυμάται ξανά τις λεπτομέρειες που τον οδήγησαν από την προάσπιση του εργοστασίου μεταλλουργίας Ιλίτς της Μαριούπολης στο γενικό νοσοκομείο νούμερο 17 του Κιέβου, μέσα από ένα οδυνηρό ταξίδι από το Σαρτανά, στο Νοβοαζόφσκ, το Ντονιέτσκ και στη συνέχεια σε ρωσικό έδαφος.
«Συνέχισα απλώς να είμαι ξαπλωμένος στα νοσοκομεία, δε μου έδωσαν κάποια βοήθεια. Στο μόνο που φάνηκα τυχερός ήταν που ήμουν στο διάδρομο γιατί δεν υπήρχε θέση σε δωμάτιο, η λεκάνη μου δεν ήταν σε σωστή θέση και πάντα άνοιγαν τα πόδια μου (κάνει και μια κίνηση με τα χέρια). Και αυτό σήμαινε πολύ μεγάλο πόνο. Ένας γιατρός πέρασε, του ζήτησα μόνο να μου ευθυγραμμίσει τα πόδια και με ρώτησε γιατί τραυλίζεις και του απάντησα γιατί έχω σπασμένο σαγόνι και φώναξε κάποιον και μου ίσιωσε το σαγόνι. Αυτή ήταν η μοναδική βοήθεια που έλαβα» ανέφερε ο Γλεπ Τρασκό.
Τον ρωτάμε αν υπέστη βασανιστήρια. «Υπάρχει βασανιστήριο μεγαλύτερο απ’ το να πονάς και κανείς να μη νοιάζεται;» Απαντά.
«Μετά με πήρε ένα ασθενοφόρο και παράνομα με μεταφέραν σε ρωσικό έδαφος στην πόλη τανγκαρόγκ. Εκεί έμεινα μισή μέρα. Μετά με μετέφεραν σε ένα αεροπλάνο όπου υπήρχαν κι άλλοι αιχμάλωτοι στους οποίους τα μάτια ήταν τυλιγμένα με ταινία, δεμένα τα χέρια και τα πόδια. Αυτό ήταν πολύ τρομακτικό και απάνθρωπο στο μάξιμουμ, στις πράξεις τους είδα μεγάλο μίσος και μισανθρωπία. Μετά μας μετέφεραν στην Κριμαία, μετά σε ένα λεωφορείο, μετά σε ένα στρατιωτικό όχημα όπου υπήρχαν πολλοί αιχμάλωτοι σαν εμένα κι όταν ρώτησα πού μας πηγαίνουν μου είπαν ότι μας πηγαίνουν για ανταλλαγή, και εκείνο το βράδυ 28 Απριλίου, να, πέρασαν δυο μήνες, με αντάλλαξαν» διηγήθηκε ο Γλεπ Τρασκό.
«Ήρθε σε μας από το νοσοκομείο της Πολτάβα, με ήδη εγκατεστημένα σίδερα στήριξης στη λεκάνη. Κάναμε εγχείρηση στο δεξί άκρο και βάλαμε βίδες παντού. Η κατάσταση τώρα έχει καλυτερέψει, σε λίγες μέρες θα τον σηκώσουμε στα πόδια του» είπε ο Ολεξάντερ Ολεξάντροβιτς Πτίτσιν, γιατρός.
Στις 28 Απριλίου, Κίεβο και Μόσχα συμφώνησαν στην ανταλλαγή 33 Ουκρανών στρατιωτών. Πέντε από αυτούς βαριά τραυματίες. Ο Γλεπ είχε πολλαπλά κατάγματα, ήταν υποσιτισμένος, επικίνδυνα αφυδατωμένος, σε σοκ λόγω του έντονου πόνου.
Αποστολή στο Κίεβο: Κάτια Αντωνιάδη / Κάμερα: Φώτης Πάντος, ήχος: Γιώτα Δερβιτσιώτη
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος