Κωνσταντίνος Πλεμμένος: Καλύτερα να σε λένε ημίτρελο παρά να τυποποιηθείς σ’ έναν ρόλο (video)

Με αφορμή τη Μητρόπολη του Αργύρη Πανταζάρα και της καλλιτεχνικής ομάδας momentum, που ανεβαίνει από την 1η Ιουνίου στο Σύγχρονο Θέατρο, ένας από τους πρωταγωνιστές της, ο Κωνσταντίνος Πλεμμένος, επισκέφθηκε τη Ραδιοτηλεόραση και μας μίλησε για την ξεχωριστή αυτή παράσταση-πραγματεία, για τον ρόλο του και για το πόσο δύσκολο είναι να είσαι… αγγελιαφόρος κακών ειδήσεων!

Συνέντευξη στην Ασπασία Κακολύρη

Στην παράσταση, που παρουσιάζεται μόνο για δέκα ημέρες, σε έναν έρημο και άγονο τόπο, συναντιούνται επί σκηνής οι αγγελιαφόροι αρχαίων ελληνικών τραγωδιών. Συνθέτουν το δικό τους δράμα. Κάθε άγγελος είναι ένας τόπος, μια εποχή, μια ιστορία. Ανώνυμοι μάρτυρες γεγονότων, πόνου, βίας, θανάτων και θαυμάτων. Μάρτυρες πτώσεων, ιδεών, ανθρώπων και πολιτισμών. Προσεύχονται για μια χώρα που πεθαίνει. Μέσα από τον μύθο και την ιστορία δομούν τη δική τους «Μητρόπολη».

Κωνσταντίνος Πλεμμένος: Καλύτερα να σε λένε ημίτρελο παρά να τυποποιηθείς σ’ έναν ρόλο (video)
Στα γραφεία της Γενικής Διεύθυνσης Νέων Μέσων, σε μια συζήτηση εφ’ όλης της ύλης! (Φωτ.: Λευτέρης Σαμοθράκης)

Συμμετέχετε στη «Μητρόπολη», μια ιδιαίτερη παράσταση που βασίζεται σε κείμενα αρχαίων τραγωδιών. Μιλήστε γι’ αυτήν και για τον ρόλο που έχετε αναλάβει…

Η  παράσταση, ουσιαστικά, είναι αποσπάσματα από αρχαίες τραγωδίες, και συγκεκριμένα αγγελικές ρήσεις, δηλαδή κείμενα που έχουν αφηγηθεί αγγελιαφόροι αρχαίων ελληνικών τραγωδιών, οι οποίοι μεταφέρουν ένα γεγονός που έχει συμβεί εκτός σκηνής, που έχει γίνει στο παλάτι, στον αγρό, οπουδήποτε. Αυτά είναι τα κείμενα, υπάρχουν όμως στην παράσταση και πολλά κομμάτια που είναι χορικά. Οι πέντε τραγωδίες που έχουμε επιλέξει είναι η Αντιγόνη, ο Οιδίπους Τύραννος, οι Βάκχες, η Μήδεια και ο Ηρακλής μαινόμενος.

Η επιλογή των συγκεκριμένων τραγωδιών είναι καθαρά προσωπική. Αν εξαιρέσουμε τον Ηρακλή μαινόμενο, που ως τραγωδία δεν είναι τόσο γνωστή στο ευρύ κοινό, τουλάχιστον όχι τόσο όσο ο ήρωάς της ο Ηρακλής, όλες οι άλλες τραγωδίες είναι γνωστές και αγαπητές από τον κόσμο. Η σύνδεση των κειμένων έγινε στις πρόβες που κάναμε πέρυσι, όταν παρουσιάσαμε το έργο στο Μικρό Θέατρο της Αρχαίας Επιδαύρου. Η δραματουργία που έχει κάνει η Ελίνα Μαντίδη είναι συνειρμική όπως και η σκηνοθεσία του Αργύρη Πανταζάρα. Είναι δηλαδή ποιητική, όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο ενώνονται οι ιστορίες μεταξύ τους, π.χ. της Αντιγόνης με τις Βάκχες αλλά και των άλλων!

Εγώ, όπως και όλα τα παιδιά που παίζουμε στην παράσταση, είμαι αγγελιαφόρος, είμαστε δηλαδή όλοι άνθρωποι που έχουμε βιώσει τη φρίκη, πηγαίνουμε σε αυτό τον χώρο, τη Μητρόπολη, και λέμε την ιστορία μας, όπως ο καθένας μπορεί να τη θυμηθεί, να την αφηγηθεί.  Συγκεκριμένα, εγώ είμαι ο αγγελιαφόρος από τον Ηρακλή μαινόμενο. Στην παράσταση υπάρχει ένα ιδιαίτερο στοιχείο, όταν ο αγγελιαφόρος αρχίζει να θυμάται, να αφηγείται τα γεγονότα, μεταμορφώνεται σιγά σιγά, γίνεται ο ήρωας της ιστορίας.

Στις τραγωδίες οι αγγελιαφόροι ήταν οι άγγελοι «κακών» ειδήσεων, δυσάρεστων νέων που κανένας δεν θέλει να ακούσει και να μάθει. Ισχύει αυτό και σήμερα;

Εάν τα δυσάρεστα νέα δεν αφορούν αυτόν που τα ακούει, αν κάτι φαντάζει μακρινό, γιατί στην πραγματικότητα ποτέ δεν είναι, ίσως να τον ιντριγκάρουν, να προκαλούν το ενδιαφέρον του. Μια κακή, μια δυσάρεστη είδηση πολλές φορές μας εξιτάρει.

Η «Μητρόπολη» τι συμβολίζει; Είναι μια ουτοπική πολιτεία; Υπάρχει στην πραγματικότητα ή μόνο στη φαντασία μας;

Για μένα, είναι ένας εφιάλτης. Δεν είναι ουτοπία, είναι μια πόλη άγονη. Δεν έχει όνομα, δεν έχει σχήμα και ξαφνικά έρχονται σ’ αυτήν άνθρωποι. Στην παράσταση έχουμε κάποια κουτιά, τα οποία λόγω χρώματος και σχήματος μοιάζουν με συντρίμμια. Μέσα από αυτά ξεπετάγονται άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν κάτι καλό, κάτι ευχάριστο να πουν. Λένε ιστορίες φρικιαστικές, ότι ένας πατέρας σκότωσε τα παιδιά του και τη γυναίκα του όπως στον Ηρακλή μαινόμενο, μια μάνα το παιδί της, όπως στις Βάκχες. Όταν ενώνονται αυτές οι ιστορίες, δεν μπορεί να φτιαχτεί μια πόλη ουτοπική, γιατί φτιάχνεται μέσα από τα συντρίμμια, από τη φρίκη. Αν υπάρχει κάτι αισιόδοξο στο τέλος, γιατί εμένα μου αρέσει όταν το θέατρο είναι ιαματικό, είναι ότι ακόμη και μέσα από φρικιαστικές ιστορίες οι άνθρωποι μπορούν να έρθουν πιο κοντά, να ενωθούν, να μοιραστούν τις κοινές εμπειρίες τους. Μόνο από την άποψη ότι οι άνθρωποι καταφέρνουν να ξεστομίσουν, να πουν πράγματα που δεν λέγονται, θα μπορούσε να είναι ουτοπική αυτή η πόλη…

Κωνσταντίνος Πλεμμένος: Καλύτερα να σε λένε ημίτρελο παρά να τυποποιηθείς σ’ έναν ρόλο (video)Η οικονομική κρίση συνεπάγεται και πολιτιστική έκπτωση;

Ναι! Τι εννοώ; Οταν σε μια συνέντευξη, το 1994, ρώτησαν τον Μάρλον Μπράντο, τον οποίο θαυμάζω πολύ, τους λόγους που τον οδήγησαν να γράψει την αυτοβιογραφία του, εκείνος απάντησε ότι σημαντικό κίνητρο ήταν το οικονομικό, “γιατί το χρήμα είναι θεός στην κοινωνία που ζούμε”. Πράγματι, όταν δεν έχεις λεφτά να κάνεις παραγωγή, να πληρώσεις τον ηθοποιό σου, γιατί τον θέλεις 8 ώρες στις πρόβες και άλλες 5 σπίτι του να διαβάζει, τότε ο ηθοποιός δυσκολεύεται πάρα πολύ να πιστέψει ότι το να είσαι καλλιτέχνης έχει ένα νόημα πέρα από τη δική του φαντασίωση, η οποία σε μερικά χρόνια εξανεμίζεται… Αυτό, βέβαια, φέρνει έκπτωση στις επιλογές, γιατί αναγκάζεται να κάνει μια διαφήμιση η οποία θα του αποφέρει χρήματα για να μπορεί να ζήσει και στη συνέχεια να έχει τη δυνατότητα να επιλέξει να κάνει τις δουλειές που θέλει. Αν δεν πληρώνεσαι γι’ αυτό που κάνεις, δεν μπορείς να το κάνεις.

Συμμετέχεις στην επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά «Μην αρχίζεις τη μουρμούρα». Η αναγνωρισιμότητα που φέρνει η τηλεόραση είναι «εισιτήριο» για άλλες δουλειές και για την προσέλευση του κόσμου στο θέατρο;

Είναι ακόμα πολύ πρόσφατο όλο αυτό για μένα. Στην παράσταση που έπαιζα τώρα στον Πειραιά, «Μπαμπά χορεύεις», δεν νομίζω ότι έχουν έρθει περισσότερα από 10 άτομα λόγω της τηλεόρασης. Νομίζω ότι το κοινό που βλέπει τηλεόραση δεν είναι ίδιο με αυτό που πάει στο θέατρο, τουλάχιστον στο θέατρο που μου αρέσει εμένα να κάνω. Όπως η Μητρόπολη νομίζω ότι είναι μια παράσταση που δεν έχει συγγενικό κοινό με αυτό που βλέπει τηλεόραση.

Άλλωστε, έχει μεγάλη σημασία πώς διαχειρίζεσαι εσύ την εικόνα σου. Οι άνθρωποι που με συναντούν στον δρόμο με χαιρετούν και με ταυτίζουν με τον Σίμο, μ’ έναν ρόλο που δεν έχω, που τελειώνει όταν σταματάει το γύρισμα. Αυτό το κάνει ο θεατής, αλλά εμένα δεν πρέπει να με επηρεάζει αυτό. Πρέπει απλά να απολαμβάνεις αυτό που σου συμβαίνει.

Αν απαλλαγείς από τον φόβο ότι δεν θα έχεις δουλειά, και έχεις μέσα σου άλλες ανάγκες καλλιτεχνικές, μπορείς να αποφύγεις την τυποποίηση σ’ έναν ρόλο. Για μένα καλύτερα να μην ξέρουν ποτέ ποιος είσαι, να σε λένε ημίτρελο, παρά να τυποποιηθείς.

Οι συντελεστές της παράστασης είναι στην πλειονότητά τους νέοι καλλιτέχνες και δημιουργοί. Πώς είναι η συνεργασία σας;

Το πιο συγκινητικό για μένα, εκτός από τα κείμενα της παράστασης, που είναι μια τεράστια διαθήκη που έχουμε στην Ελλάδα και που μπορείς να τα λες μια ζωή και να μην τα πεις ποτέ «σωστά», είναι ότι σχεδόν με όλα τα παιδιά στην παράσταση ήμαστε συμμαθητές… Είμαστε όλοι μια γενιά νέων ηθοποιών που δεν τα βγάζουμε πολύ καλά πέρα, αλλά προσπαθούμε να ζούμε μόνο από αυτή τη δουλειά. Το γεγονός ότι πέρυσι παίξαμε στην Επίδαυρο ήταν μια τεράστια εμπειρία, και γενικά με συγκινεί να δουλεύω με ανθρώπους που τους νιώθω κοντά μου, που αγαπώ. Αυτό φαίνεται και στο αποτέλεσμα, γιατί η ομαδική, η καλή δουλειά, φτάνει και στον θεατή.

Κωνσταντίνος Πλεμμένος: Καλύτερα να σε λένε ημίτρελο παρά να τυποποιηθείς σ’ έναν ρόλο (video)INFO

Στη Μητρόπολη περιλαμβάνονται αποσπάσματα από τις τραγωδίες:

Αντιγόνη (μετάφρ. Νίκου Α. Παναγιωτόπουλου)Οιδίπους Τύραννος (μετάφρ. Νίκου Α. Παναγιωτόπουλου), Βάκχες (μετάφρ. Γιώργου Χειμωνά), Μήδεια (μετάφρ. Γιώργου Χειμωνά), Ηρακλής Μαινόμενος (μετάφρ. Γιώργου Μπλάνα)

Η παράσταση Μητρόπολη/Χορός και Άγγελος από το πανάρχαιο δράμα παρουσιάστηκε στις 22 και 23 Ιουλίου 2016 στο Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου σε συμπαραγωγή του Ελληνικού Φεστιβάλ με το Εθνικό Θέατρο.


Σύλληψη-σκηνοθεσία:
 Αργύρης Πανταζάρας

Δραματουργική επεξεργασία-διασκευή: Ελίνα Μαντίδη, Αργύρης Πανταζάρας

Σκηνικά: momentum set design

Κοστούμια: momentum

Φωτισμοί: Γιώργος Καρβέλας

Μουσική: Γιώργος Πούλιος

Κίνηση: Ηλίας Χατζηγεωργίου

Βοηθός σκηνοθέτη: Ελίνα Μαντίδη

Βοηθός σκηνογράφος-ενδυματολόγος: Γεωργία Μπούρα

Φωτογραφίες: Νίκος Πανταζάρας

Παίζουν: Χαρά Μάτα Γιαννάτου, Μελισσάνθη Μάχουτ, Πέπη Κώνστα, Γιώργο Κατσή, Αγησίλαο Μικελάτο, Κωνσταντίνο Πλεμμένο, Αργύρη Πανταζάρα

Κωνσταντίνος Πλεμμένος: Καλύτερα να σε λένε ημίτρελο παρά να τυποποιηθείς σ’ έναν ρόλο (video)

Ημέρες παραστάσεων
Πέμπτη 1/6/2017 έως Κυριακή 11/6/2017
πλην Τετάρτης 7/6/2017

Ώρα: 21:00

Διάρκεια: 1 ώρα και 10 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων:
Κανονικό: 18€
Mειωμένο: 12€ (Φοιτητικό, ΑμεΑ, ανέργων, άνω των 65)

Σύγχρονο Θέατρο

Ευμολπιδών 45, Αθήνα
118 54
210.346 4380

ΠΡΟΠΩΛΗΣΗ

Ticketservices
Eκδοτήριο: Πανεπιστημίου 39
Τηλεφωνικά: 210.7234567
Online: www.ticketservices.gr

Κωνσταντίνος Πλεμμένος: Καλύτερα να σε λένε ημίτρελο παρά να τυποποιηθείς σ’ έναν ρόλο (video)
Ο Κωνσταντίνος Πλεμμένος στην αίθουσα προγραμματιστών του ert.gr (φωτ.: Λευτέρης Σαμοθράκης)

Όλες οι Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο,  στο ertnews.gr
Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου (όχι αυτολεξεί) ή μέρους αυτών μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος