Η σινε-παρμένη, που βασίζεται στη νουβέλα «Η αφηγήτρια ταινιών» του Χιλιανού συγγραφέα Hernán Rivera Letelier, ανεβαίνει στη σκηνή του Θεάτρου Αργώ, κάθε Σάββατο και Κυριακή έως τις 5 Απριλίου 2020.
Συνέντευξη στην Ασπασία Κακολύρη
Για την παράσταση, που με όχημα τη θαυμαστή αφηγηματική και παραστατική ικανότητα που αναπτύσσει ένα μικρό κορίτσι, θίγει πολλά και φλέγοντα ζητήματα, όπως η εκμετάλλευση των εργατών, η καταπίεση της γυναίκας, αλλά και η μαγική δύναμη της Τέχνης, μιλάει στη “Ραδιοτηλεόραση” ο σκηνοθέτης Θανάσης Χαλκιάς.
Τι ήταν αυτό που σας σινε-πήρε σε αυτό το κείμενο, ώστε να το μεταφέρετε στη θεατρική σκηνή;
Από τη μια, η ίδια η ιστορία που είναι τόσο ανθρώπινη και ζωντανή με μια μαγική συνύπαρξη κωμικών και δραματικών στοιχείων κι, από την άλλη, η ικανότητα του συγγραφέα να συμπεριλάβει τόσα θέματα, όπως η εκμετάλλευση των εργατών, η θέση της γυναίκας, η δύναμη της τέχνης, σ’ ένα κείμενο όπου τη χειρότερη καταβύθιση την αντιμετωπίζει το ισχυρότερο πείσμα.
Πώς προσεγγίσατε σκηνοθετικά το έργο και ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε;
Ο πρώτος σκηνοθετικός σχεδιασμός έγινε στη φάση της δραματουργίας. Εκεί αποφασίστηκε το σημαντικότερο πρόσωπο της ιστορίας να υπάρχει στις δύο εκδοχές του: αυτή που είναι τώρα που αφηγείται την ιστορία της και αυτή που ήταν τότε, όταν συνέβαιναν τα διάφορα γεγονότα της ζωής της· δηλαδή σε μικρή και σε μεγάλη ηλικία. Παράλληλα, οι τρεις ηθοποιοί υποδύονται δευτερεύοντες ρόλους, όταν το απαιτεί η αφήγηση. Το δεύτερο σημαντικό ζήτημα ήταν πώς θα ζωντανεύαμε τις στιγμές της αφήγησης των ταινιών από το κοριτσάκι-θαύμα. Εκεί σκέφτηκα να δημιουργήσω σκηνικά την εντύπωση που προκαλούσε η αφήγησή της στους ακροατές της και όχι την ίδια την αφήγηση. Αυτό επιτεύχθηκε επιστρατεύοντας ταυτόχρονα πολλά εργαλεία: μουσική, βίντεο και οργανωμένη κινησιολογία από τους ηθοποιούς.
Η ικανότητα της αφήγησης μιας ιστορίας, ενός έργου, της ίδιας της ζωής, τελικά, πόσο σημαντική είναι;
Η ικανότητα να αφηγηθούμε μια ιστορία σχετίζεται κατ’ αρχάς με την επιθυμία μας να την αφηγηθούμε και ταυτόχρονα με τον βαθμό εμβάθυνσης και κατανόησης της ιστορίας αυτής. Σ’ αυτή τη φάση, όταν λέω αφήγηση, δεν εννοώ μόνο τον λόγο. Μπορώ να τη ζωγραφίσω, να τη χορέψω, να παίξω μουσική· μπορώ ακόμη και να φτιάξω έναν κήπο ή να ράψω ένα φόρεμα για να πω την ιστορία μου. Σημειώνω, δε, τη σημασία που έχει για μένα, για τον εαυτό μου, να πω τη δική μου ιστορία· να ονοματίσω τα πράγματα, να τα βάλω σε μια σειρά. Άλλωστε, η ψυχανάλυση ακριβώς σ’ αυτή τη λειτουργία βασίζεται. Η αφήγηση, λοιπόν, μιας ιστορίας μπορεί να συναγωνίζεται πολλές φορές σε αξία ακόμη και την ίδια την ιστορία.
Θεωρείτε ότι το θέμα που πραγματεύεται το έργο αγγίζει το ελληνικό κοινό;
Τα θέματα του έργου -και είναι αρκετά- μας αγγίζουν απολύτως. Η Χιλή του 1960 είναι απλώς το χωροχρονικό πλαίσιο του μύθου. Το θέατρο, από την αρχαία Ελλάδα ακόμη, χρησιμοποιούσε τους μύθους για να μιλήσει. Ο Προμηθέας, η Αντιγόνη, η Μήδεια ήταν πρόσωπα βγαλμένα από τη μυθολογία. Κι όμως, ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής κι ο Ευριπίδης μιλούσαν για την Αθήνα του καιρού τους. Αυτή η απόσταση ασφαλείας που προσφέρει ο μύθος αναζητήθηκε έκτοτε και εφαρμόστηκε από όλους τους μεγάλους τεχνίτες του θεάτρου, από τον Σαίξπηρ ώς τον Μπρεχτ. Έτσι κι εμείς σήμερα, ενώ αφηγούμαστε την ιστορία ενός κοριτσιού στη Χιλή του 1960, ουσιαστικά μιλάμε για τη δική μας ζωή εδώ και τώρα.
Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σχέδιά σας;
Μόλις ξεκίνησε η σπονδυλωτή παράσταση Επτά αναζητήσεις στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, όπου συμμετέχω με τη σκηνοθεσία ενός μονολόγου του Γιώργου Σκαμπαρδώνη, τον οποίο ερμηνεύει ο Μάνος Βακούσης. Παράλληλα, οργανώνουμε κάποιες παραστάσεις εκτός Αθήνας του Μαμά, κι εγώ δεν σ’ αγαπώ, που παίζαμε για τρεις σεζόν στο Θέατρο Επί Κολωνώ και μελετούμε διάφορα κείμενα, ώστε να διαμορφωθεί ο προγραμματισμός της επόμενης σεζόν.
Λίγα λόγια για το έργο
Η ιστορία ενός μικρού και φτωχού κοριτσιού από τα νιτροχώρια της Χιλής, τους οικισμούς που έχτιζαν οι μεγάλες ξένες εταιρείες εξόρυξης νιτρικών αλάτων στην έρημο Ατακάμα. Το κορίτσι αποκτά ιδιαίτερη σχέση με τον κινηματογράφο, καθώς οι δικοί της, μην μπορώντας να πληρώσουν περισσότερα από ένα εισιτήριο, στέλνουν εκείνη να παρακολουθεί ταινίες, ώστε μετά να τους τις αφηγείται. Η θαυμαστή αφηγηματική και παραστατική ικανότητα που αναπτύσσει το κοριτσάκι μαγεύει σιγά σιγά όλο το χωριό και η αφήγηση γίνεται πολύτιμη καταφυγή μέσα στο περιβάλλον της καταπίεσης και της εκμετάλλευσης.
Συντελεστές παράστασης
Μετάφραση: Λένα Φραγκοπούλου
Διασκευή – Σκηνοθεσία: Θανάσης Χαλκιάς
Σκηνικά – Κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Μουσική: Κώστας Βόμβολος
Επιμέλεια κίνησης: Μαριέλα Νέστορα
Σχεδιασμός φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Σχεδιασμός βίντεο: Ελένη Μητροπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Χρύσα Βακάλη
Φωτογραφίες: Άρης Αντωνίου
Ερμηνεύουν: Ηλέκτρα Γεννατά, Μαρία Θρασυβουλίδη, Θανάσης Χαλκιάς
Ημέρες & ώρες παραστάσεων
Eως 5 Απριλίου 2020
Σάββατο 19:00
Κυριακή 19:00
Τιμές εισιτηρίων
Γενική είσοδος: 13€, Φοιτητικό: 10€, Ανέργων: 8€, Aτέλειες: 5€
Διάρκεια παράστασης: 80’ χωρίς διάλειμμα
Θέατρο Αργώ
Ελευσινίων 15, Αθήνα | Στάση Μετρό Μεταξουργείο
Τηλ.: 694 7466304, 210 5201684
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
Γίνε μέλος στο κανάλι μας στο Viber
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος