«Η γίδα ή ποια είναι η Σύλβια» – Συνέντευξη με την ηθοποιό Λουκία Μιχαλοπούλου

Ένα από τα κορυφαία έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, «Η γίδα ή ποια είναι η Σύλβια;», του Έντουαρντ Άλμπι, παρουσιάζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη, στις 21:15, στο Θησείον, Ένα Θέατρο για τις Τέχνες, σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη.

Συνέντευξη στην Ασπασία Κακολύρη

Για το τελευταίο έργο του βραβευμένου με τέσσερα Πούλιτζερ Αμερικανού συγγραφέα, που διαπνέεται από έντονο χιούμορ, έξυπνους διαλόγους και εκρηκτικούς χαρακτήρες, καθώς και για τις απαιτήσεις του ρόλου της, μιλάει στη «Ραδιοτηλεόραση» η Λουκία Μιχαλοπούλου, η οποία υποδύεται τη Στίβι.

«Η γίδα ή ποια είναι η Σύλβια;». Γιατί χαρακτηρίζεται ως ένα από τα πιο τολμηρά έργα του Έντουαρντ Άλμπι;

Ο Άλμπι ξεκινάει το έργο στα… κόκκινα, ρίχνοντας μια βόμβα -τον έρωτα για μια γίδα- σε ένα τέλειο σπίτι. Διαλύει όλο το σύστημα. Και αφήνει όλους τους ήρωες ανυπεράσπιστους να το διαχειριστούν. Τους οδηγεί σε ακραίες επικίνδυνες περιοχές. Φλερτάροντας συνέχεια με την τρέλα. Προκειμένου να καταλάβουν.

Το έργο ψηφίστηκε ως «η παράσταση της χρονιάς» στα 9α θεατρικά βραβεία Θεσσαλονίκης. Τι είναι αυτό που πιστεύετε ότι κέρδισε το θεατρικό κοινό;

Νομίζω πως η αγάπη στο έργο και το δόσιμό μας στην παράσταση είναι αυτό που κάνει τους θεατές κοινωνούς σε αυτό το πείραμα. Η παράσταση έχει κάτι πολύ ζωντανό. Μοιάζει σχεδόν αυτοσχεδιαστική. Ο Νικορέστης Χανιωτάκης πόνταρε πολύ σε αυτό. Και η σκηνική μας καλή επαφή βοηθάει στο να γεννιούνται όλα, κάθε φορά, εδώ και τώρα.

Ο Μάρτιν (Νίκος Κουρής), ένας επαγγελματικά άκρως επιτυχημένος οικογενειάρχης, που, σύμφωνα με το έργο, αγαπά ακόμα τη σύζυγό του, ερωτεύεται τη Σύλβια. Τι προκαλεί το άκουσμα αυτής της είδησης σε εσάς, που υποδύεστε τη Στίβι, τη γυναίκα του;

Το πώς θα διαχειριστεί αυτό το γεγονός η Στίβι είναι το κέντρο του ρόλου και της δουλειάς που έκανα και κάνω. Δεν μπορεί να το διαχειριστεί. Γι’ αυτό και περνάει από πολλές περιοχές. Χωρίς συνέπεια. Το μόνο σίγουρο που υπάρχει και διατρέχει τη σχέση τους είναι το ποσό τον αγαπάει. Θέλει να καταλάβει, αλλά δεν μπορεί.

Τι αντίκτυπο έχει το γεγονός αυτό στην ψυχοσύνθεση του «γιου» σας (Μιχαήλ Ταμπακάκη);

Ο γιος μένει τρομερά εκτεθειμένος και εκείνος δεν μπορεί να το συλλάβει. Επίσης, το σοκ είναι ακόμα μεγαλύτερο όταν βλέπει τους γονείς του, το σπίτι  του, όλα να διαλύονται μπροστά του.

Ποιες ήταν οι σκηνοθετικές οδηγίες του Νικορέστη Χανιωτάκη όσον αφορά την προσέγγιση του ρόλου σας;

Ο Νικορέστης Χανιωτάκης με βοήθησε να μη φοβάμαι να δοκιμάσω ακραίες και αντίθετες συμπεριφορές. Μας δημιούργησε ένα πλαίσιο για να εκφραστούμε ελεύθερα, χωρίς αγωνία για το σωστό ή το λάθος

Πώς ορίζεται τελικά η αγάπη; Μπορούμε όλοι να την καταλάβουμε;

Η αγάπη δεν ορίζεται, κανένα μεγάλο αίσθημα δεν ορίζεται. Ούτε παίζεται. Τα μεγάλα αισθήματα τα γυρωφέρνεις. Τα φαντάζεσαι. Τα προκαλείς, αλλά να τα ορίσεις δεν μπορείς…

Συντελεστές:

Μετάφραση–Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης

Σκηνικά–Κοστούμια: Αρετή Μουστάκα

Πρωτότυπη μουσική-Επιμέλεια Ήχων: Γιάννης Μαθές

Φωτισμοί: Χριστίνα Θανάσουλα

Βοηθός Σκηνοθέτη: Τόνια Καζάκου

Οργάνωση παραγωγής: Μαριάννα Παπασάββα

Φωτογραφίες: Αγγελική Κοκκοβέ

Παίζουν: Νίκος Κουρής, Λουκία Μιχαλοπούλου, Γιάννης Δρακόπουλος, Μιχαήλ Ταμπακάκης

θησείον, Ένα Θέατρο για τις Τέχνες

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.15

Διάρκεια: 90 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)