Ο Εκδοτικός Οίκος Λιβάνη προτείνει στους μικρούς αναγνώστες

Παραμύθια κι ιστορίες για μικρά και μεγαλύτερα παιδιά από τον εκδοτικό οίκο Λιβάνη.

ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΟΥΡΑΝΟ

Μια μικρή ιστορία για όσους ζουν και αναπνέουν κάτω από τον ίδιο ουρανό.
Σε αυτή τη γη που μας γέννησε και μας μεγάλωσε.
Που μας έμαθε να είμαστε σπουδαίοι, μεγαλόκαρδοι και δυνατοί.
Που μας έμαθε ότι όλοι μαζί μπορούμε να αγγίξουμε το όνειρο.
Που μας δίδαξε την αλληλοβοήθεια και τον σεβασμό.
Που μας έμαθε ότι δεν είμαστε μόνοι ποτέ.

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΟΥ ΘΗΣΕΑ

Ο Θησέας διέσχιζε τον χρόνο και τον χώρο με ικανότητα μοναδική:
Πολλοί ήταν αυτοί που τον είδαν δίπλα στον Μιλτιάδη να κατατροπώνει τους Πέρσες στον Μαραθώνα. Κάποιοι άλλοι τον είδαν μεταξύ των θεών του Ολύμπου κι άλλοι πάλι μαρτυρούν πως ο σπουδαίος τούτος ήρωας ήταν πάντοτε παρών όταν οι Έλληνες τον είχαν ανάγκη. Έκανε κι άλλα, πολλά κατορθώματα σε χώρες που κανείς δεν είχε ξαναδεί, πέρα από τα όρια του κόσμου των ανθρώπων.
Έτσι πέρασε στην αιωνιότητα ως αθάνατος.

ΟΤΑΝ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΨΕΜΑΤΑ

Μια χρωματιστή βόλτα με το λεωφορείο και μια μικρή περιπέτεια γύρω από ένα ψέμα κι ένα βλέμμα γίνονται η ιστορία που μιλά, μέσα από την καρδιά ενός μικρού παιδιού, για την πραγματικότητα που μερικές φορές θα θέλαμε να αλλάξουμε.

ΤΑΞΙΔΙΑ ΜΕ ΤΗ ΜΑΜΑ

Με ένα σημειωματάριο στο χέρι, μαμά και κόρη ταξιδεύουν με τη φαντασία τους στα σπίτια έξι διάσημων προσωπικοτήτων, του Κάρολου ∆αρβίνου, του Λεονάρντο Ντα Βίντσι, του Ζίγκμουντ Φρόιντ, της Μαρί Κιουρί, της Βιρτζίνια Γουλφ και του Βίνσεντ Βαν Γκογκ. Και οι έξι ακολούθησαν το όνειρό τους! Πώς τα κατάφεραν; Η συγγραφέας, ψυχολόγος αλλά και μαμά Αθηνά Ανδρουτσοπούλου θίγει με διακριτικότητα και χιούμορ οικογενειακά, σχολικά και κοινωνικά ζητήματα, μεταφέροντας με τρόπο προσιτό σε παιδιά της προεφηβείας και πρώιμης εφηβείας, αλλά και στους γονείς τους, έννοιες όπως η διαφορετικότητα, η ισοτιμία, ο σεβασμός στον συνάνθρωπο, και ακόμα γνώσεις για τη διατήρηση της ψυχικής ανθεκτικότητας και υγείας.
– Είχε και ο Βίνσεντ σημειωματάριο;
– Και βέβαια είχε, λέει η μαμά. Και μάλιστα δημοσιεύτηκε πρόσφατα. Εκεί ζωγράφιζε προσχέδια των έργων του και κρατούσε σημειώσεις, κυρίως για πράγματα που ήθελε να γράψει στον αδελφό του. Έγραφε γράμματα στον Τέο πολύ συχνά κι έτσι γνωρίζουμε πολλές από τις σκέψεις του.
– Τις στενόχωρες σκέψεις του… φαντάζομαι εγώ.
– ∆εν ήταν όλες στενόχωρες, λέει η μαμά. Ο Βίνσεντ, όπως όλοι μας, είχε τουλάχιστον δυο φωνές μέσα του, μια απαισιόδοξη και μια πιο αισιόδοξη. Όταν η μια του έλεγε πως δε θα τα καταφέρει, η άλλη φωνή μέσα του του έλεγε να μην εγκαταλείψει την προσπάθεια.
Κι εγώ μιλάω συχνά με τον εαυτό μου. Χαίρομαι που σε κάτι έμοιαζα με τον Βίνσεντ.

ΩΣ ΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ

Ήταν τότε που ο κόσμος δε γνώριζε τον εαυτό του. Τέσσερα παιδιά από τα τέσσερα πέρατα του κόσμου ανακαλύπτουν παίζοντας το τραγούδι, τα πνευστά, τα κρουστά και τα έγχορδα.
Συναντιούνται πάνω σε μια σχεδία και ταξιδεύουν για να φτάσουν ως την άκρη του νερού… Στο διάβα του παραμυθιού, ενώνονται λαοί και πολιτισμοί. Όνειρο και πραγματικότητα. Παρελθόν και παρόν. Μουσικά όργανα και μελωδίες. Γη και ουρανός. Ενώνεται ο πεζός με τον ποιητικό λόγο. Προφήτες, μάγοι, αστρονόμοι και σοφοί ερμηνεύουν το μυστήριο της μουσικής μιλώντας σε όλους τους ρυθμούς της ελληνικής ποίησης: ιαμβικό, ανάπαιστο, τροχαϊκό, δακτυλικό και αμφίβραχυ. Τι τέλος μπορεί να έχει ένα τέτοιο παραμύθι;
Τη στιγμή που οι ήρωες φτάνουν Ως την άκρη του νερού, η συγγραφέας σκύβει στοργικά στο αφτί του ήρωα – αναγνώστη και του ψιθυρίζει:
«Μα μη θαρρείς πως τέλειωσε εκεί η ιστορία.
Μοιάζει ατέλειωτη κλωστή η μουσική πορεία.
Όσο η γη κι ο ουρανός μαζί κλωθογυρνούνε
κι όσο γεννιούνται άνθρωποι που κλαίνε και γελούνε,
καθένας το τραγούδι του μ’ άλλους μαζί θα φτιάχνει
βάζοντας χώμα και νερό, άνεμο κι άστρων πάχνη.
Την κλίμακα της μουσικής με την αστροχτισμένη
θα πλέκει κάθε άνθρωπος που θέλει κι επιμένει
να γίνει ο ίδιος μουσική, ταξίδι και ταξιδευτής!».