«Το 2016 η πόλη άνοιξε την αγκαλιά της για τους πρόσφυγες, ως όφειλε. Όλα αυτά τα χρόνια, πέρασαν από την πόλη μας και τη γειτονιά μας κάποιες εκατοντάδες κατατρεγμένοι άνθρωποι που αναζητούσαν την ασφάλεια… Η συντριπτική πλειοψηφία από αυτούς, μη έχοντας εναλλακτική συνέχισαν τα ταξίδι τους προς άλλες χώρες. Ελάχιστοι προσπάθησαν να ριζώσουν. Ακόμη πιο λίγοι τα κατάφεραν. Από αυτούς η εφταμελής οικογένεια του Safar Saado, που μένει στην γειτονιά μας στην περιοχή των Δικαστηρίων».
Τα παραπάνω αναφέρονται, μεταξύ άλλων, στην επιστολή που συνέταξαν περίοικοι της περιοχής των Δικαστηρίων στα Τρίκαλα, ζητώντας από την Τοπική Αυτοδιοίκηση και όλους τους αρμόδιους φορείς να πράξουν τα αυτονόητα, ώστε η επταμελής οικογένεια του Safar Saado να παραμείνει στην πόλη των Τρικάλων. Είναι ένα κείμενο, το οποίο έχει υπογράψει όλη η γειτονιά και εκπαιδευτικοί των σχολείων που φοιτούν τα παιδιά της οικογένειας. Και η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται.
Η οικογένεια εγκαταστάθηκε πριν τέσσερα (4) χρόνια στην πόλη των Τρικάλων. Φιλοξενούνται σε διαμέρισμα στην περιοχή των Δικαστηρίων μέσω του προγράμματος ΕΣΤΙΑ. Τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο. Όσο διαρκούσε το πρόγραμμα ο Safar εργαζόταν ως ράφτης σε βιοτεχνία στα Τρίκαλα.
Πλέον, η οικογένεια απειλείται με απέλαση, καθώς στην εξέταση της αίτησης ασύλου που κατέθεσαν κρίθηκε ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις του νόμου για την χορήγηση καθεστώτος πρόσφυγα ή επικουρικής προστασίας στην Ελλάδα.
Μετά από αυτή την εξέλιξη όλη η γειτονιά και οι εκπαιδευτικοί του 3ου δημοτικού σχολείου, στο οποίο φοιτά ο μικρός της οικογένειας συγκεντρώνουν υπογραφές προκειμένου η οικογένεια Saado να μείνει και να ριζώσει στα Τρίκαλα. Μάλιστα, γι’ αυτό το σκοπό θα παρέμβουν και στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου ενώ έχουν ζητήσει συνάντηση με τον δήμαρχο Τρικκαίων και πρόεδρο της ΚΕΔΕ, κ. Δημήτρη Παπαστεργίου.
Σε κείμενό τους οι περίοικοι των δικαστηρίων αναφέρουν, μεταξύ άλλων, τα εξής:
«Ο Safar με την οικογένειά του ήρθε στην πόλη πριν τέσσερα χρόνια. Φιλοξενούνται στο πρόγραμμα ΕΣΤΙΑ και από την πρώτη στιγμή προσπάθησαν να ενσωματωθούν στην τοπική κοινωνία και τα κατάφεραν.
Όσο διάστημα ήταν αιτούντες άσυλο και είχαν δικαίωμα στην εργασία, ο Safar εργαζόταν ως ράφτης σε τοπική επιχείρηση. Τα δύο μεγαλύτερα παιδιά τους εργαζόταν και παράλληλα παρακολουθούσαν μαθήματα στο 2ο ΕΠΑΛ, όπου έμαθαν και την Ελληνική γλώσσα. Ενώ, ο μικρός γιός φοιτoύσε στο 3ο Δημοτικό σχολείο.
Μάλιστα κατά την περίοδο της πανδημίας, σε μια κρίσιμη συγκυρία για τον ίδιο, αλλά και για την χώρα μας, ο Safar θέλησε να προσφέρει, ράβοντας μάσκες για τον δήμο και για όλους μας.
Εμείς, οι γείτονές τους γνωρίζοντάς τους στην διάρκεια αυτών των ετών, ζώντας αρμονικά μαζί τους, ζητάμε από την τοπική Αυτοδιοίκηση και ειδικά από τον Δήμαρχο Τρικκαίων κ. Δημήτρη Παπαστεργίου να παρέμβει άμεσα, ώστε η οικογένεια να μην απελαθεί, ιδίως τώρα, που οι λευκοί χριστιανοί ορθόδοξοι «κανονικοί» πρόσφυγες, αναγνωρίζονται αμέσως ως πρόσφυγες – και ευτυχώς γι’ αυτό.
Ζητάμε από το Δημοτικό Συμβούλιο Τρικκαίων να ασκήσει πίεση όπου πρέπει, ώστε οι οικογένειες που έχουν ενταχθεί στην κοινωνία μας να ριζώσουν. Άλλωστε, το παράδειγμα της υπόθεσης του μαθητή Σαΐντου είναι πολύ πρόσφατο. Η γειτονιά στέκεται στο πλευρό τους, αλληλέγγυα στον αγώνα τους για ένα καλύτερο μέλλον μακριά από την φρίκη του πολέμου και τις διώξεις. Κανένας άνθρωπος δεν ξεριζώνεται εάν δεν κινδυνεύει».
Στο σχολείο της γειτονιάς μας, παρακολουθήσαμε πρόσφατα με μεγάλη συγκίνηση τις εκδηλώσεις μνήμης για την Μικρασιατική Καταστροφή. Εκεί ακούσαμε τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας να εξιστορούν ιστορίες των Ελλήνων προσφύγων κοινές με την ιστορία της οικογένειας του Safar.
Ας μην ξεχνάμε την ιστορική μας μνήμη. Οφείλουμε να διδασκόμαστε από την ιστορία».
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος