Είναι πράγματι ένα δυσεύρετο και παμπάλαιο, μονότοξο γεφύρι στα δύσβατα της κεντρικής Πίνδου. Πρόκειται για το γεφύρι Κορακονησίου η Καμάρας, όπως το αποκαλούν οι κάτοικοι από τα Ελληνικά και Καλή Κώμη του Δήμου Αργιθέας.
Επισκεφθήκαμε τη δύσβατη αλλά πανέμορφη περιοχή, μέσα από ένα δύσβατο μονοπάτι που έχουν χαράξει εδώ και χρόνια οι κάτοικοι της περιοχής και προσπαθούν να το αναδείξουν.
Μετά από δυσκολίες καταφέραμε να βρεθούμε στο ιστορικό γεφύρι, με την βοήθεια του Νίκου Γούλα και του Στέλιου Αναστασίου, προέδρου της Κοινότητας Καλή Κώμη και του Μάκη Σκύλλα, οι οποίοι έχουν φροντίσει για τον καθαρισμό και τη σήμανση του εγκαταλελειμμένου μονοπατιού Καλή Κώμη -Κορακονήσι.
Το γεφύρι το συναντάμε ανάμεσα στα χωριά Πολυνέρι και Ελληνικά σε απομονωμένη, δύσβατη τοποθεσία της κοίτης του ποταμού Πολυνερίτη η Αρέντα λίγο πριν την εκβολή του στα στενά περάσματα του ποταμού Αχελώου. Σύμφωνα με τον Νίκο Γούλα που κατάγεται από τα Ελληνικά, το γεφύρι ήταν το πέρασμα των κατοίκων από την Καρδίτσα προς τα Τρίκαλα και αντίστροφα. Ο ίδιος θυμάται και έχει περάσει με τα ζώα κουβαλώντας ζωοτροφές και εμπορεύματα, σε εποχή που δεν υπήρχαν δρόμοι. Ήταν το μοναδικό πέρασμα.
Μιλώντας την ΕΡΤ τόσο ο Νίκος Γούλας όσο και ο Στέλιος Αναστασίου επεσήμαναν την ανάγκη για ανάδειξη του γεφυριού που χρονολογείται από το 1201 από μια επιγραφή που είναι χαραγμένη στη βάση του.
Το γηραιότερο γεφύρι στέκι όρθιο και αποτελεί σημείο αναφοράς ενώ ιστορικά ντοκουμέντα αναφέρουν τη χρήση του από καραβάνια με καμήλες επί Βυζαντίου.
Το γεφύρι της Καμάρας η Κορακονησίου στέκι αγέρωχο και αποτελεί ακόμη και σήμερα μοναδικό πέρασμα για πεζοπορική σύνδεση του όρους Χατζή με τα βουνά των Αγράφων Ανατολικά.
Πάντως η περιοχή είναι πλούσια σε φυσική ομορφιά και ιστορία και αποτελεί πρόκληση και πρόσκληση για γνωριμία και εξερεύνηση.