Τα τρόφιμα, τα είδη πρώτης ανάγκης για το σπίτι, οι λογαριασμοί: ρεύματος,κοινοχρήστων, θέρμανσης απορροφούν το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων των νέων εργαζόμενων στη Ροδόπη. Κάποιοι προσθέτουν και τις εξόδους και κάποιοι άλλοι σημειώνουν και το κόστος των καυσίμων.
Όσοι πάλι δουλεύουν τα τελευταία δεκατρία (13)χρόνια παρατηρούν τις αλλαγές που σημειώθηκαν στις ζωές τους και στέκονται στις σημαντικότερες: “”ψαλίδισμα” της οικονομικής σπατάλης, αλλά και περιορισμός των κοινωνικών επαφών και ιδιαίτερα μετά την πανδημία των συχνών εξόδων από το σπίτι”.
Αναφερόμενοι/νες σε αυτά που χρειάζονται στις κοινωνικές επαφές στέκονται στην ευγένεια, στην κατανόηση και στην αλληλεγγύη παρατηρώντας, όπως λένε, ότι: «ολοένα και περισσότερο σπανίζουν».
Και μιλώντας για τα σχέδια τους στέκονται στην ενασχόληση την επαγγελματική πάνω στο αντικείμενό των σπουδών τους, αλλά και στην αναγκαιότητα εύρεσης εργασίας με καλύτερες αποδοχές.
«Όταν ο πληθωρισμός καλπάζει και οι ανατιμήσεις είναι καθημερινές, όπως το προηγούμενο μεγάλο χρονικό διάστημα» λένε «οι μισθοί δεν μπορούν να είναι καθηλωμένοι και να επικρατεί επισφάλεια στις εργασιακές σχέσεις». Και στο ερώτημα εργασία στη Ροδόπη ή μακριά από τη Ροδόπη; Απαντούν χωρίς δεύτερη σκέψη: «πρώτη προτεραιότητα η Ροδόπη», εκτός κι αν, «εκτός κι αν δεν βρούμε δουλειά εδώ, οπότε η μετανάστευση θα είναι και η τελευταία μας επιλογή».
Φώτο:αρχείο ΕΡΤ