Ροδόπη: Μάνα και κόρη στο καπνοχώραφο

Είναι τρεις το ξημέρωμα και εκείνες φθάνουν με ένα παλιό αγροτικό στο χωράφι τους. Η δροσιά της νύχτας ξαναζωντανεύει τα φυτά. Κρατούν το φακό στο χέρι και «σπάνε» τα φύλλα του μπασμά. Μέχρι τις δώδεκα το μεσημέρι η δουλειά συνεχίζεται εκεί και μετά φόρτωμα των φύλλων και πέρασμά τους στη μηχανή. Το απόγευμα στις τέσσερις είναι ξανά στο χωράφι μέχρι τις εννέα το βράδυ.

Μάνα και κόρη στο καπνοχώραφο, που “απαιτεί” κάθε μέρα την παρουσία τους. Με το σύζυγο μετανάστη στο εξωτερικό και τη μητέρα σε διττό ρόλο: Δουλειά στο χωράφι, δουλειά και στο σπίτι. Και μάνα και πατέρας.
Η δουλειά τους βρίσκεται μόλις στο δεύτερο χέρι, έχουν σίγουρη προσπάθεια μπροστά τους 2,5 ακόμη μήνες. «Δεν είναι εύκολη δουλειά» σχολιάζει η κόρη, μόλις στα 24 της χρόνια και γνωρίζει καλά μια δουλειά που λίγοι μπορούν να φέρουν εις πέρας, καθώς απαιτεί υπομονή, επιμονή και πολύμηνη καθημερινή εργασία. «Είναι μεγάλη η φασαρία, έχει πολύ δουλειά και τα λεφτά που δίνονται είναι λίγα», δηλώνει η μητέρα που μας καλωσορίζει στο χωράφι της καλόκαρδα και χαμογελαστά παρά την κούρασή της. «Ξεκινήσαμε το Μάρτιο με τη φυτεία και φτάσαμε Αύγουστο και έχουμε ακόμη μπροστά μας δρόμο πολύ. Τουλάχιστον να ήταν μεγαλύτερο το κέρδος», λέει το παράπονό της.

Με το πατέρα του σπιτιού στη Γερμανία όλα περνούν από τα χέρια τους, τσάπισμα, καθάρισμα, πότισμα, κόψιμο φύλλων, άπλωμα να στεγνώσουν. «Αν παίρναμε εργάτες, θα έπρεπε να τους πληρώσουμε 4 ευρώ την ώρα. Το κιλό το πουλάμε 3 ευρώ, δεν συμφέρει, οπότε συνεχίζουμε μόνες μας», εξηγούν μάνα και κόρη και κάνουν αυτό που λένε, συνεχίζουν στο ίδιο καπνοχώραφο μια δύσκολη δουλειά. Τόσο δύσκολη, που στο μικρό τους χωριό, το μικρό Παλλάδιο είναι οι μόνες που ασχολούνται με την καλλιέργεια του μπασμά.