Η Αναστασία Αμανατίδου είναι πρόεδρος της «ΚΟΙΝΣΕΠ Γενισέας» (Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση), που φέρνει στο προσκήνιο μια παλιά καλλιέργεια που υπήρχε στην περιοχή, το ζαχαροκάλαμο. «Το καλλιεργούσαν οι γονείς μας την δεκαετία του ΄40 έως και το ΄60. Σιγά- σιγά, επειδή επρόκειτο για μια δύσκολη καλλιέργεια, χάθηκε από την περιοχή μας» δηλώνει η κα Αμανατίδου που έβλεπε τη γιαγιά και τη μητέρα της να καλλιεργούν ζαχαροκάλαμο εξασφαλίζοντας έτσι φαγητό στις οικογένειές τους. « Όπως έφτιαχναν τους τραχανάδες και τα τουρσιά τους, ήθελαν και κάτι γλυκό, κάλυπταν έτσι τις ανάγκες της οικογένειας με την καλλιέργεια αυτή. Ήταν άλλοτε το πρωινό τους, άλλοτε το βραδινό τους ή το γλυκό για τα παιδιά» δηλώνει η κα Αμανατίδου και σημειώνει ότι η καλλιέργεια έχασε έδαφος με την εμφάνιση της ζάχαρης.
Μισό αιώνα μετά αναζήτησαν τον λησμονημένο σπόρο
Πενήντα χρόνια μετά, το 2006 ο Σύλλογος γυναικών άρχισε να ενδιαφέρεται για την αναβίωση της καλλιέργειας ξεκινώντας με την αναζήτηση του χαμένου σπόρου. Έφτασαν ακόμη και στα βάθη του Πόντου. Χέρι βοήθειας σ’ αυτή την προσπάθεια έδωσαν και γιαγιάδες από τον ορεινό όγκο της Ξάνθης, με τους καλά φυλαγμένους σπόρους τους.
Το 2014 έγινε ένα δεύτερο ουσιαστικό βήμα με την ίδρυση Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης. Τρία χρόνια μετά, τα έσοδα είναι μηδαμινά, καθώς όλα τα χρήματα επενδύθηκαν εκ νέου στην προμήθεια εξοπλισμού και στη δημιουργία κατάλληλων υποδομών: Ένα κατάστημα από όπου γίνονται οι πωλήσεις λιανικώς κι ένα εργαστήριο με τα κατάλληλα μηχανήματα, πλην του ιδανικού μηχανήματος αποφλοίωσης που το αναζητούν ακόμη στις αγορές της Κίνας και της Ινδίας.
Πέντε πρωτοπόρες γυναίκες φιλοδοξούν να αλλάξουν τις διατροφικές μας συνήθειες
Αναγκαία η στήριξη της προσπάθειας
Μια σωστή γραμμή παραγωγής είναι ζητούμενο ακόμη και σήμερα για τις πρωτοπόρες γυναίκες της Γενισέας. Θα τους δώσει τη δυνατότητα, όπως λένε, να παραχθεί μια παραγωγή επτά τόνων, ικανή να έλξει εμπόρους από το εξωτερικό. «Θα πρέπει πρώτα να γνωρίσουν το προϊόν οι Έλληνες και να το ξαναβάλουν στα τραπέζι τους, γιατί πρόκειται για ένα πολύ καλό προϊόν, προϊόν «φάρμακο» θα μπορούσα να το αποκαλέσω» επιμένει η κα Αμανατίδου σημειώνοντας ότι οι τρεις τόνοι που παράγονται πωλούνται σε καταστήματα από την Αλεξανδρούπολη ως την Αθήνα. «Θα πετύχουμε, δεν πρόκειται να τα παρατήσουμε. Θα προσπαθήσουμε» δηλώνει με πείσμα η δυναμική Πρόεδρος προσθέτοντας «Εμείς αυτή τη στιγμή δεν έχουμε κανένα προσωπικό όφελος, συνεχίζουμε να βάζουμε χρήματα. Συνεχίζουμε να μεγαλώνουμε την υποδομή μας. Επισκεπτόμαστε εκθέσεις κάθε χρόνο. Βγήκαμε στους δρόμους να δώσουμε στον κόσμο να το γνωρίσει. Να το γευτούν, αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό. Πρέπει να σταθούνε όλοι κοντά μας».
Ποια , όμως, είναι η κινητήριος δύναμη αυτών των ακούραστων γυναικών της Γενισέας. «Θέλουμε με την προσπάθειά μας να ανοίξουμε θέσεις εργασίας, να δώσουμε δουλειά στα παιδιά μας, στα παιδιά όλης της κοινωνίας» απαντούν, κι έχοντας τους σύμμαχο το κατάλληλο για την καλλιέργεια ζαχαροκάλαμου κλίμα της περιοχής,το πείσμα για τη δημιουργία και την αγάπη για την παράδοση και τον τόπο τους συνεχίζουν.
Φώτο: Η κα Αμανατίδου Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου