Συνθήματα σε τοίχους; Ποτέ δεν έλειψαν. Αναρχικά, αντιεξουσιαστικά, ποδοσφαιρικά, ευρηματικά κάποια και κάποια άλλα όχι. Συνθήματα από ερωτευμένους, απελπισμένα ερωτευμένους, που «μιλούν» για τον έρωτά τους στους τοίχους. «Τα συνθήματα είναι η αντίδραση στην ασχήμια της εποχής μας» δηλώνει η αρχιτεκτόνισσα Τάνια Βεζυριαννίδου μιλώντας στην ΕΡΤ Κομοτηνής.
« Μ’ αρέσουν. Γίνονται συνήθως από νέα παιδιά. Εκφράζουν την εποχή μας. Βγάζουν συναίσθημα. Βγάζουν την ψυχή τους, τον πόνο τους, την αγάπη τους και εκφράζονται με τρόπο που δεν θα μπορούσαν να το δείξουν αλλιώς.» δηλώνει η κα Βεζυριαννίδου σημειώνοντας πως «αν καθίσεις και τα αποκωδικοποιήσεις, μπορείς άνετα να πάρεις στοιχεία για τον τρόπο σκέψης των σημερινών νέων. Της ανασφάλειας της εποχής και των προβλημάτων που έχουν αυτά τα παιδιά.»
Τι είναι αυτό που οδηγεί κάποιον σ΄ αυτού του είδους την αντίδραση; «Μπορεί να βγάλει την αγανάκτησή του, την αντίδρασή του, τον πόνο του, την αγάπη του. Βγάζει συναίσθημα. Κι αυτή η γραφή δεν ενοχλεί πάντα. Μερικές φορές, όταν γράφονται ποδοσφαιρικά συνθήματα κι ασυνάρτητα πράγματα, τότε ενοχλούν, αυτά μπορούν να διορθωθούν. Τα συναισθήματα που προσπαθούν να περνούν κάτι κι αφήνουν την χροιά τους στον κόσμο, νομίζω ότι κέρδος έχουν να δώσουν κι όχι αρνητικά πράγματα.»
Κινδυνεύουν παλιά κτίρια; ρωτάμε την κα Βεζυριαννίδου “Κινδυνεύουν και από πολλά άλλα”, σημειώνει και εξηγεί “η ασχήμια στις μέρες μας είναι διάχυτη. Μόνο ασχήμια βλέπουμε. Το ότι υπάρχει ένα ιστορικό κέντρο και ο καθείς κάνει ό,τι θέλει…Ο καθένας βάζει τον μπερντέ του, την τέντα του, ό,τι θέλει χωρίς να ελέγχεται από κανέναν. Μας ενοχλεί στο σύνθημα που στο κάτω – κάτω παίρνει κάτι κάθε φορά; Όχι, να συνεχίσουν!» Οι τοίχοι “μιλούν” σίγουρα. Αλήθεια, η πόλη ακούει; Ή όταν οι τοίχοι “κραυγάζουν” η πόλη βάζει ωτασπίδες;
Φώτο: Τάνια Βεζυριαννίδου- Συνθήματα στους τοίχους ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφίες:Μαρία Νικολάου
