«Είναι γνωστό πώς ζούνε οι άνεργοι, οι λεπτομέρειες, στη ζωή του καθενός, μόνο αλλάζουν» δηλώνει ο Μιχάλης. Τον συναντήσαμε να παρακολουθεί ένα σεμινάριο κατάρτισης σε ένα κέντρο δια βίου μάθησης. «Είμαι σε προσπάθεια αναζήτησης 3,5 χρόνια τώρα» δηλώνει σημειώνοντας πως είναι η πρώτη φορά που παίρνει μέρος σε σεμινάριο κατάρτισης. Τον προηγούμενο καιρό έβλεπε το όνομά του μόνο στους καταλόγους με τους επιλαχόντες. «Ψάχνουμε και ξαναψάχνουμε για μια δουλειά, όπως όλοι οι άνεργοι» δηλώνει και σπεύδει να προσθέσει πως «αυτή η αναζήτηση είναι μέρος της καθημερινότητας πια, αλλιώς δεν περνάει η ώρα.»
Χωρίς περιθώρια επιλογής
«Πάνω από 35 – 40 ετών θεώρείσαι μεγάλος» δηλώνει ο Μιχάλης. Στα σαράντα του χρόνια νιώθει ήδη μεγάλος. «Η ηλικία κακά τα ψέματα είναι αποτρεπτικός παράγοντας. Προσπάθησα να βρω δουλειά και στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη, σε νησί, τίποτα.» σημειώνει και σχολιάζει χωρίς να χάνει στιγμή αισιοδοξία και χαμόγελο «Ένα χαμόγελο μας έμεινε, θα δούμε. Το χειρότερο από όλα είναι ότι δεν υπάρχει προοπτική. Ο δρόμος για τη χώρα μας είναι προδιαγεγραμμένος.» δηλώνει αναζητώντας ακόμη τον «μίτο» που θα τον απομακρύνει από το αδιέξοδο.
Φώτο: Άνεργοι στα χρόνια της κατάρτισης Κείμενο- φωτογραφία: Μαρία Νικολάου