Έξι έως δέκα ώρες καθημερινής εργασίας για τον Αλέξανδρο, φοιτητή στο ΤΕΦΑΑ της Κομοτηνής. Εργασία με τον υδράργυρο στα ύψη και με τους περισσότερους συμφοιτητές του να έχουν ήδη «ανοίξει τα δικά τους πανιά». «Αν είχαμε επιλογή κι εμείς τουρίστες και επισκέπτες θα ήμασταν» δήλωσε στην ΕΡΤ Κομοτηνής και στην εκπομπή «Καθημερινές Ιστορίες» και έσπευσε να προσθέσει «από εκεί και πέρα είναι συνήθεια. Υπάρχουν καλοκαίρια που δεν θα κάνεις κάτι άλλο, παρά μόνο δουλειά, ίσως, για να περάσεις ένα πιο χαλαρό χειμώνα».
«Καλοκαίρι εργασίας και καλοκαίρι πανδημίας, το δεύτερο στη σειρά» παρατηρούμε -«ναι, και το έχουμε συνηθίσει» απαντά και προσθέτει «έχουμε συνηθίσει να εργαζόμαστε με τον φόβο του covid και των μέτρων που πρέπει να τηρούνται αυστηρά».
Προετοιμασία των τραπεζοκαθισμάτων. Βοήθεια στην κουζίνα όποτε χρειαστεί και τάχιστη εξυπηρέτηση των πελατών όταν αυτοί κάνουν την εμφάνισή τους. «Αρχές Σεπτεμβρίου ίσως να πάμε κάπου για λίγες ημέρες μέχρι τότε, όμως, δουλειά» λέει ο Αλέξανδρος, έξι χρόνια σερβιτόρος στην Κομοτηνή. Όσον αφορά την κίνηση που σημειώνεται στην καλοκαιρινή Κομοτηνή; «Υπάρχουν μέρες που πηγαίνουν καλά και μέρες που όχι, όμως, είναι ένα καλοκαίρι που είμαστε καλά, με τις επιχειρήσεις ανοιχτές και το παλεύουμε» λέει ξανά και επιστρέφει στα καθήκοντά του.
ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφίες: Μαρία Νικολάου