«Άλλαξαν πάρα πολλά» δηλώνουν και προσπαθούν να απολαύσουν τον καφέ τους κρατώντας τις αποστάσεις που πρέπει. Ακόμη και αυτή η απλή συνήθεια συνοδεύεται πάντα από τα δικά της «συννεφάκια» στην εποχή του κορονοϊου.
Παρατηρούν τα μικρά παιδιά με τις μάσκες στο σχολείο και μιλούν για «στενάχωρη» εικόνα, αλλά «απαραίτητη» όπως λένε. «Όταν τα βλέπουμε είναι πράγματι πολύ στενάχωρο, αλλά πρέπει να γίνει.» λένε και στο ερώτημα πως αντιδρούν τα ίδια; Τι είναι αυτό που μεταφέρουν σπίτι σημειώνουν: «Προσαρμόζονται θέλουμε, όμως, να είναι κάτι παροδικό, να περάσει γρήγορα και να μπούμε στους κανονικούς μας ρυθμούς.»
Προβλέπουν πως στην μετά κορονοϊο εποχή τίποτα δεν θα είναι το ίδιο πια. «Χάθηκε η ανεμελιά μας, πλέον δεν θα είμαστε ανέμελοι. Είμαστε πιο επιφυλακτικοί με όλα τα πράγματα ήδη. Τα παιδιά μας δεν θα μεγαλώσουν, όπως μεγαλώσαμε εμείς. Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο πια.»
Μέχρι την παρασκευή του εμβολίου προτρέπουν: «Μάσκες κι αντισηπτικά» κι αστειευόμενοι προσθέτουν «πλέον αυτά κερνάμε, έγιναν καθημερινότητά μας.» αποκαλύπτοντας τον μεγάλο τους φόβο “Να μην μας κλείσουν μόνο. Δεν γίνεται να το αντέξουμε και τα παιδιά μας και εμείς οι ίδιοι.»
Φώτο:Κομοτηνή, café ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία:Μαρία Νικολάου