Από πόρτα σε πόρτα κι από θυρίδα σε θυρίδα μοιράζει φυλλάδια. Φοιτητής από την Κομοτηνή φροντίζει κι εκείνος με τον τρόπο του να μην επιβαρύνει παραπάνω τον οικογενειακό προϋπολογισμό . «Βγάζουμε ένα μικρό χαρτζιλίκι» δηλώνει σε μια ανάπαυλα της δουλειάς “μακάρι να μπορούσαμε περισσότερα” προσθέτει.
Τον συναντήσαμε στους δρόμους της πόλης με τα φυλλάδια στα χέρια, με τον ιδρώτα στο πρόσωπό του. Σε ” διακοπές” ακόμη, πριν αρχίσουν τα μαθήματα, βοηθάει όσο μπορεί τους γονείς του. «Λίγο –λίγο, όσο γίνεται.» δηλώνει ταπεινά γνωρίζοντας καλά πως με μια τέτοια δουλειά, με τη διανομή των φυλλαδίων, δύσκολα καλύπτονται οι ανάγκες, ωστόσο, «κι αυτό είναι κάτι».
«Δουλειά να είναι. Ακόμη και σε καφέ, γιατί όχι, και στο πεζοδρόμιο με τα φυλλάδια στα χέρια. Το μεροκάματο να βγαίνει.» δηλώνει με ειλικρίνεια και μιλά για την παρέα του. Πέντε φίλοι τα μέλη της, οι τρεις εκ των οποίων εργάζονται. «Αν θέλει κάποιος να ασχοληθεί, θα βρει κάτι να κάνει.» δηλώνει και μιλά αστειευόμενος για τον ήλιο, τον ιδρώτα, την κούραση, τις «περιέργειες» του κόσμου. «Ήλιος κι ιδρώτας ναι! Γιατί όχι; Έτσι, μαθαίνεις, σιγά –σιγά και τη ζωή» σημειώνει με νόημα.
Η έλευση του Σεπτεμβρίου αλλάζει το πρόγραμμά του. Θα επιστρέψει στην φοιτητική κανονικότητα… Με σπουδές κι εργασία παράλληλα «αν το μπορέσω» όπως λέει. Όσον αφορά στα οφέλη που προέκυψαν από την καλοκαιρινή εμπειρία; «Τώρα, με μια υπευθυνότητα μεγαλύτερη, θα αντιμετωπίζονται και οι απαιτήσεις των σπουδών.» δηλώνει έχοντας, όπως λέει, πάρει το «μάθημά» του ως εργαζόμενος..
Φώτο: “Ζητείται Delivery” ρεπορτάζ-κείμενο-φωτογραφία:Μαρία Νικολάου