Γεννημένος στα Θάμνα της Ροδόπης το 1950 ο Καδή Αχμέτ γνώρισε λόγω της δουλειάς του στα καράβια πολλούς τόπους, αλλά «γη ευλογημένη,σαν τη Θράκη», όπως λέει, δεν είδε πουθενά. «Δοκίμασα πολλές δουλειές στη ζωή μου:Καράβια, καπνά, κεράσια κ.α. αλλιώς δεν γινόταν» δηλώνει αναπολώντας τα ταξίδια από Αμερική στη Ρωσία και μετά ξανά πάλι πίσω. «Γνώρισα νέους τόπους, νέα λιμάνια, άλλες συνήθειες» πάντα, όμως, είχε το νου του στην επιστροφή.
«Η πατρίδα μου είναι η Ελλάδα, ο τόπος μου η Κομοτηνή. Και τα πουλιά ακόμη αν τ’ αφήσεις ελεύθερα, γυρίζουν και ψάχνουν τη φωλιά που γεννήθηκαν» δηλώνει χαρακτηριστικά ο Θρακιώτης μουσουλμάνος «εδώ γεννήθηκα, εδώ μεγάλωσα, εδώ “έφαγα” τη ζωή μου. Είμαι ευχαριστημένος από τον τόπο μου» δηλώνει με αγάπη σπεύδοντας να σημειώσει «τα προβλήματα δεν λείπουν, χρειάζεται μυαλό να τα αντιμετωπίσεις κι αγάπη γι αυτά που κάνεις.»
Παρατηρεί τις συνήθειες να αλλάζουν. Τους πολίτες, λόγω και της Κρίσης, να αγωνιούν, να νιώθουν ανασφαλείς, να αλλάζουν, να τρέχουν από το πρωί μέχρι το βράδυ για να προλάβουν. «Τον άνθρωπο τον χορταίνει μόνο το χώμα που πέφτει πάνω του μόλις κλείσουν τα μάτια του» λέει με σοφία και προσθέτει «δυστυχώς δεν χορταίνει με τίποτα άλλο. Σημαντικό είναι να κοιτάς την υγεία σου και να μην πληγώνεις τους ανθρώπους. Κάνε το καλό κι αν μπορείς κακό μην κάνεις» λέει . Κι αν σας ζητούσαν να πάρετε κάτι μαζί σας «φεύγοντας» ποιο θα ήταν αυτό; τον ρωτάμε «το κακό, το καλό θα το άφηνα πίσω να το απολαύσουν οι άλλοι που μένουν» απαντά παλεύοντας καθημερινά να είναι ένας καλός άνθρωπος.
Φώτο:Καδή Αχμέτ Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου
https://soundcloud.com/user-860404253/owxsuyqttxzz