Μια επιχείρηση ξυλείας διαθέτει ο Χαράλαμπος Παπαδόπουλος, που ασχολείται 40 χρόνια στο χώρο. Μια επιχείρηση που «μοιράζεται» μεταξύ Ροδόπης και Βουλγαρίας. «Όταν ξεκινήσαμε παίρναμε παραγγελίες για κουζίνες και έπιπλα. Σήμερα, όλα αυτά έχουν τελειώσει» δηλώνει σημειώνοντας ότι οι επιχειρήσεις του είδους στην καλύτερη περίπτωση ίσα –ίσα που επιβιώνουν.
Το κακό, όπως λέει ο κος Παπαδόπουλος, ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια. Στην αρχή με τις εισαγωγές επίπλων από την Κίνα, μετά από την Τουρκία, τώρα από την Βουλγαρία. Το κακό κλίμα έγινε ακόμη χειρότερο με την κάθετη πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας και το κλείσιμο πολλών βιομηχανικών μονάδων που έδιναν δουλειά σε χιλιάδες εργαζόμενους.
Όπως δηλώνει ο έμπειρος επαγγελματίας σχεδόν το 70% των επιπλοποιών που δραστηριοποιούνταν στην εμπορεία και επεξεργασία ξύλου έχει σταματήσει να το κάνει. «Κι αυτοί που δουλεύουμε τώρα είναι ίσα –ίσα για να συντηρούμαστε, για να κρατάμε τα μαγαζιά μας, τίποτα παραπάνω. Στις υποχρεώσεις μας είμαστε ασυνεπείς. Έχουμε να πληρώσουμε ΤΕΒΕ κι εγώ δεν ξέρω από πότε» δηλώνει χαρακτηριστικά τονίζοντας ότι «η κατάσταση χειροτερεύει, δεν καλυτερεύει».
Αγορά επίπλων από τη Βουλγαρία, όπως πιο πριν από την Τουρκία και την Κίνα είναι το νέο εμπόδιο που καλούνται να υπερπηδήσουν οι εργαζόμενοι στο χώρο της επιπλοποιίας. Προτείνει τη δημιουργία μιας ελεύθερης ζώνης κοντά στα σύνορα για να παραμείνουν οι επιχειρήσεις επί ελληνικού εδάφους, αναφέροντας ως παράδειγμα την δική του επιχείρηση που “μετακόμισε” στη Βουλγαρία κατά το ήμισυ εκμεταλλευόμενη το εκεί καλύτερο φορολογικό περιβάλλον.
Φώτο: Χαράλαμπος Παπαδόπουλος Φωτογράφος: Μαρία Νικολάου