Μετά από 17 χρόνια στα καράβια και 15 χρόνια μετανάστης στην Γερμανία μένει στον Μίσχο της Ροδόπης και το απολαμβάνει. Μια ανάσα από την Κομοτηνή ο Τσιομπάν Σακήρ απολαμβάνει την ησυχία και την ηρεμία του χωριού που επέλεξε να ζήσει ως συνταξιούχος και προσαρμόζεται στη «λειτουργία» της μικρής κοινωνίας . «Κάθε Τετάρτη έρχεται γιατρός. Το χωριό έχει Φαρμακείο, έχει αστικά δρομολόγια σε τακτά χρονικά διαστήματα, έχει ψητοπωλείο, καφενείο, super market, πρατήριο υγρών καυσίμων και φρέσκο ψωμί.» δηλώνει χαμογελώντας με ικανοποίηση για τις συνθήκες διαβίωσης στον ήσυχο Μίσχο.
Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα του οικισμού οι κερασιές της περιοχής. «Αν δεν πέσει πάχνη, νομίζω ότι θα είναι πολύ καλή χρονιά» προβλέπει για την παραγωγή και μιλά για την καπνοκαλλιέργεια που στήριξε τις οικογένειες της περιοχής, «δύσκολη δουλειά, αλλά οι επιλογές για καλλιέργεια λίγες.»
Ταξίδεψε με το πετρελαιοφόρο όπου δούλευε σε όλο τον κόσμο, γνώρισε χώρες και λαούς, έγινε κοινωνός νέων συνηθειών και ιδεών. «17 χρόνια στη θάλασσα δεν είναι λίγα» παρατηρεί ζώντας πια μακριά της. «Φτάνει τόσο, είμαι ήδη 70 ετών, κουράστηκα » δηλώνει θεωρώντας τον εαυτό του τυχερό που επέστρεψε στο χωριό του ζωντανός κι απολαμβάνει μια ικανοποιητική σύνταξη σε καιρούς δύσκολους. «Τώρα πια υγεία να έχουμε και ήσυχες μέρες για όλον τον κόσμο, μα κυρίως για τους νέους μας» εύχεται επιστρέφοντας και πάλι στο ησυχαστήριο του, στον Μίσχο της Ροδόπης.
Φώτο:Ροδόπη Φωτογράφος:Μαρία Νικολάου