Ο Εικαστικός Τομέας της Κ.Ε. Φάρις του Δήμου Καλαμάτας στο πλαίσιο της έκθεσης «Το Ελληνικό Τοπίο, έργα από τη συλλογή της ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ», ως παράλληλη εκδήλωση, θα πραγματοποιήσει στο Μέγαρο Χορού Καλαμάτας(Κεντρική Σκηνή, εντός χώρου έκθεσης, την Παρασκευή (10 Ιουνίου) στις 20.00 την παρουσίαση – διάλεξη με θέμα «Η Καλαμάτα που χάθηκε, Αστικό Τοπίο και Συλλογική Μνήμη”.
Εισηγήτρια η Παναγιώτα Κουράκλη (Δ/ντρια Προγραμματισμού, Ανάπτυξης και Ευρωπαϊκών Θεμάτων του Δήμου Καλαμάτα, Τοπογράφος Μηχανικός Πολυτεχνικής Σχολής Α.Π.Θ., Πτυχιούχος Τμήματος Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Διαχείρισης Πολιτισμικών Αγαθών Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, Κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος στη «Διαχείριση και ανάδειξη πολιτισμικών αγαθών και περιβάλλοντος» του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και Μέλος της Χαρτογραφικής Επιστημονικής Εταιρείας Ελλάδας (ΧΕΕΕ).
Η Καλαμάτα, σημαντικό λιμάνι της Πελοποννήσου ήδη από τα τέλη του 18ου αιώνα, γνώρισε μεγάλη ακμή κατά την περίοδο της αστικοποίησής της, από τον 19ο έως τις αρχές του 20ου αιώνα. Ο νεοκλασικισμός, σε όλες τις φάσεις και τις εκδοχές του, καθόρισε τη φυσιογνωμία της, όπως άλλωστε όλων των μεγάλων αστικών κέντρων της εποχής. Η πόλη, διατηρώντας τον πλούτο της αρχιτεκτονικής της έκφρασης, πορεύθηκε μεταπολεμικά, βυθιζόμενη σταδιακά στην αναπόφευκτη οικονομική ύφεση, μέχρι τους σεισμούς του 1986, που ουσιαστικά αποτέλεσαν τομή και διακύβευμα για την ιστορική της συνέχεια. Η διάσωση και αποκατάσταση της αρχιτεκτονικής της κληρονομιάς, πήρε διαστάσεις ενός κορυφαίου στοιχήματος για την πόλη και το μέλλον της. Η Νεοκλασική Καλαμάτα, λαβωμένη από τις απώλειες της φυσικής καταστροφής, αναστηλώνεται, σημαντικό μέρος της αποκαθίσταται, και βρίσκει νέους δρόμους να πορευθεί στο μέλλον.
Και η Καλαμάτα που χάθηκε;
Ψάχνοντας το αποτύπωμά της μέσα από προγενέστερες μελέτες, καταγραφές και αρχεία, “ξαναστήθηκε” σε ένα ψηφιακό χάρτη. Οι νέες τεχνολογίες μπορούν να συμβάλουν στην ψηφιακή ανασύνθεση του αστικού τοπίου της προσεισμικής Καλαμάτας, εκεί όπου σήμερα παρουσιάζονται τα «κενά» των «απωλειών», και κατ’ αυτόν τον τρόπο, στην διατήρηση της συλλογικής μνήμης.