Μεσαιωνική διατροφή: Τι έτρωγαν οι πλούσιοι και οι φτωχοί εκείνες τις μέρες

Από τα πολυτελή συμπόσια μέχρι τα φαγητά επιβίωσης, η μεσαιωνική κουζίνα ήταν γεμάτη παράδοση και αρχοντιά.

Υπάρχουν πάνω από 50 χειρόγραφα μεσαιωνικά βιβλία μαγειρικής που έχουν επιβιώσει μέχρι και σήμερα. Μερικά από αυτά είναι λίστες με συνταγές που περιλαμβάνονται στα εγχειρίδια των φαρμακοποιών της εποχής και άλλα επικεντρώνονται στην περιγραφή των μεγάλων καλεσμένων.

Το μεγαλύτερο μέρος τους είναι αφιερωμένο στην καταγραφή της μεσαιωνικής κουζίνας. Σύμφωνα με την Βρετανική Βιβλιοθήκη οι περισσότερες από τις καταγεγραμμένες συνταγές, μαγειρεύονταν για τις γιορτές των μεγάλων ευγενών.

Η διατροφή των ευγενών – πλουσίων

Η διατροφή ενός ευγενή ήταν πολύ διαφορετική από αυτή των κατώτερων στρωμάτων. Οι αριστοκράτες προμηθεύονταν, από κυνηγούς της περιοχής, ζώα και ψάρια καθώς και πλήθος φρούτων και λαχανικών. Το μαγειρεμένο φαγητό περιείχε πολλά μπαχαρικά όπως κύμινο, μοσχοκάρυδο, κάρδαμο, τζίντζερ και πιπέρι.

Άλλα συστατικά που χρησιμοποιούνταν στα φαγητά τους, ήταν η ζάχαρη από ζαχαροκάλαμο, αμύγδαλα και αποξηραμένα φρούτα όπως χουρμάδες, σύκα και σταφίδες. Οι πλούσιοι της εποχής τα εκτιμούσαν ιδιαίτερα και τα εισήγαγαν από το εξωτερικό σε κολοσσιαίες τιμές.

Η αυλή των πλουσιών είχε έναν υπηρέτη, ο οποίος επιμελούνταν και τα μπαχαρικά για το φαγητό. Οι πικάντικες σάλτσες ήταν πολύ δημοφιλείς.

Όλα τα φρούτα και τα λαχανικά μαγειρεύονταν γιατί πίστευαν ότι αν ήταν ωμά θα προκαλούσαν ασθένειες.

Τα συμπόσια διακρίνονταν για τα εντυπωσιακά φαγητά, καθώς παρείχαν την ευκαιρία στους ευγενείς να επιδείξουν τον πλούτο τους. Διάφορα φαγητά, όπως Ζελέ, πίτες, κέικ και καθημερινά μαγειρευτά συνοδεύονταν από εκλεκτά ζώα όπως παγώνια, φώκιες ή φάλαινες.

Η διατροφή των φτωχών

Οι λιγότερο προνομιούχοι, που ήταν στη βάση της κοινωνικής ιεραρχίας, είχαν λιγότερες ευκαιρίες σε σχέση με τους ευγενείς.

Δεν είχαν όλοι την δυνατότητα να έχουν κρέας και ψάρι, παρά μόνο όσοι έμεναν κοντά στη θάλασσα ή αν εργάζονταν σε κάποιο μεγάλο κτήμα. Οι περισσότεροι άνθρωποι εκείνης της τάξης, συντηρούσαν τα τρόφιμα τους, μετά τη συγκομιδή ή τη σφαγή, παστώνοντάς τα ή αλατίζοντας τα.

Οι αγρότες συνήθιζαν να εκτρέφουν αγελάδες και γι’ αυτό η διατροφή τους αποτελούνταν κυρίως από γαλακτοκομικά προϊόντα όπως η κρέμα ή ο ορός γάλακτος.

Τόσο οι πλούσιοι όσο και οι φτωχοί είχαν αδυναμία σε ένα στιφάδο, που στην πραγματικότητα ήταν μια πηχτή σούπα με κρέας, λαχανικά και πίτουρο. Η πολυτελής εκδοχή αυτού του στιφάδου περιείχε και δημητριακά. Το ψωμί μπορούσαν να το φτιάξουν όλες οι κοινωνικές τάξεις, ακόμα κι αν η ποιότητα των δημητριακών που χρησιμοποιούνταν ήταν εντελώς διαφορετική.