Το προαύλιο του 64ου δημοτικού σχολείου Αθηνών το πρωί της Τετάρτης 13 Απριλίου γέμισε χαμόγελα και χαρούμενες φωνούλες! Μόλις βγήκαν από τις τάξεις τους οι μικροί μαθητές, τους περίμενε μία έκπληξη: Σε αυτό το πραγματικά πολυπολιτισμικό σχολείο, όπου φοιτούν 150 παιδιά από την Ελλάδα, την Αλβανία, τη Ρουμανία, τη Βουλγαρία, την Κίνα, το Αφγανιστάν, τη Συρία και άλλες χώρες, η παρέα του «Άλλου Ανθρώπου» μοίρασε σε μικρούς και μεγάλους λαμπάδες, τσουρέκια και πασχαλινά σοκολατένια λαγουδάκια.
Μέσα σε αυτά, υπήρχαν και 100 λαμπάδες που έφτιαξαν με τα χεράκια τους συνομήλικοί τους από μια άλλη γειτονιά της Αθήνας, οι μαθητές του 5ου δημοτικού σχολείου Χαλανδρίου, μετά από πρωτοβουλία του Συλλόγου Γονέων. Έβαλαν έτσι το δικό τους λιθαράκι και έγιναν ένας ακόμα κρίκος σε αυτήν την μεγάλη αλυσίδα αλληλεγγύης!
«Σας ευχαριστούμε πολύ παιδιά για τις υπέροχες λαμπάδες που φτιάξατε με αγάπη!», είναι το μήνυμα του «Άλλου Ανθρώπου» προς τους μικρούς δημιουργούς. «Και να θυμάστε, η αλληλεγγύη είναι από όλους για όλους, χωρίς καμία διάκριση!»
Ποιος είναι ο Άλλος Άνθρωπος
Η Συλλογική Κουζίνα ο «Άλλος Άνθρωπος» είναι μία αυτοδιαχειριζόμενη πρωτοβουλία αλληλεγγύης που ξεκίνησε το 2011 από τον Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο. Μέσα στα 11 χρόνια λειτουργίας της έχει μαγειρέψει περισσότερες από 150 εκατομμύρια μερίδες φαγητού σε γειτονιές σε όλη την Ελλάδα και έχει γίνει έναυσμα για να δημιουργηθούν δεκάδες αυτοοργανωμένες κοινωνικές κουζίνες σε όλη τη χώρα.
Όπως λέει ο ίδιος ο Κωνσταντίνος, περιγράφοντας το εγχείρημα: «μαγειρεύουμε μαζί, τρώμε μαζί, είμαστε όλοι ίσοι χωρίς καμία διάκριση πολιτική, θρησκευτική, φυλετική, κοινωνική». Εκτός από τα τσουκάλια που στήνει σε δημόσιους χώρους, ο «Άλλος Άνθρωπος» παρέχει τρόφιμα σε 1500 οικογένειες και δομές σε όλη τη χώρα, έχει εξασφαλίσει στέγη σε ανθρώπους και οικογένειες που βρέθηκαν σε ανάγκη, έχει καλύψει ενοίκια και λογαριασμούς ΔΕΚΟ και μοιράζεται, εκτός από δωρεάν φαγητό και κουβέντα, επικοινωνία και στέγη για ένα μπάνιο, ένα μάθημα ελληνικών, κούρεμα και ό,τι άλλο μπορεί να κάνει κάποιον να νιώσει… άλλος άνθρωπος!
Όλα αυτά τα χρόνια έχει σταθεί στο πλευρό των προσφύγων, των σεισμόπληκτων, των πυρόπληκτων και κάθε συνανθρώπου μας που έχει βρεθεί σε ανάγκη. Τα τελευταία χρόνια οι παροχές στο σπίτι του «Άλλου ανθρώπου» στη Μεγάλου Αλεξάνδρου 122 στον Κεραμεικό έχουν επεκταθεί, εμπεριέχοντας μεταξύ άλλων ενισχυτική διδασκαλία σε μαθητές όλων των βαθμίδων, καθώς και ψυχολογική υποστήριξη.
«Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό», λέει ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος. «Οι ανάγκες μας καλύπτονται από τις δωρεές και τις προσφορές ανώνυμων συμπολιτών μας. Χάρη σε αυτές μπορούμε καθημερινά να μαγειρεύουμε και να προσφέρουμε 2.500 με 3.000 μερίδες φαγητού σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Και όχι μόνο αυτό. Οι δράσεις μας έχουν επεκταθεί: προσφέρουμε τρόφιμα σε οικογένειες, αλλά και έπιπλα και ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδιά που έχουν σταματήσει να πηγαίνουν σχολείο, βοηθάμε σε περιπτώσεις ιατρικών εξετάσεων, δημιουργήσαμε θεατρική ομάδα κλπ. Ο χώρος μας είναι πάντα ανοιχτός για όλους, 7 μέρες την εβδομάδα, από το πρωί μέχρι το βράδυ».
Όλη η προσπάθεια του Άλλου Ανθρώπου στηρίζεται σε εθελοντές, που προσφέρουν τον χρόνο και τις γνώσεις τους για να γίνονται όλα αυτά πραγματικότητα.
Ο Χρήστος, ο Γιάννος και ο Μανώλης είναι τρεις από αυτούς. Έμαθαν για τον Άλλο Άνθρωπο από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και εμφανίστηκαν για να βοηθήσουν. Ο Μανώλης έρχεται καιρό. Με τον Χρήστο γνωρίστηκε στο ταξίδι που έκαναν για να μεταφέρουν είδη πρώτης ανάγκης στα σύνορα με την Ουκρανία. Εκεί έμαθαν μάλιστα ότι είναι και στην ίδια σχολή! Κάποιος μένει κοντά, άλλος όχι και τόσο. Αλλά τα Σαββατοκύριακα και όποιες άλλες μέρες μπορούν συναντιούνται στις δράσεις του Άλλου Ανθρώπου, όπου έχουν αποκτήσει πολλούς νέους φίλους.
Η σχέση αλληλεγγύης με το 64ο δημοτικό σχολείο
«Είμαστε στην ίδια γειτονιά. Γνωριστήκαμε, ο Φίλιππος μου είπε ότι είναι ο διευθυντής του σχολείου. Του είπα εγώ κατευθείαν πες μου τι ανάγκες έχουν τα παιδιά, να τις καλύπτουμε εμείς», μας εξηγεί ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος. «Εκείνος πάλι το φαγητό που φέρνουν εδώ στο σχολείο και περισσεύει, δεν το πετάει, το φέρνει σε εμάς, όχι όμως μόνο αυτό. Στις εκδηλώσεις που κάνουμε είναι εκεί μαζί μας, όπως εμείς εδώ… Είμαστε μια αγκαλιά!»
Και από αγκαλιές σίγουρα χορταίνει ο Κωνσταντίνος κάθε φορά που βρίσκεται στο σχολείο! «Τα χαμόγελα και η αγάπη που εισπράττω από τα παιδιά είναι το καλύτερο δώρο! Δεν θέλω τίποτα άλλο…», λέει στο ertnews.gr.
Και ο Φίλιππος Κέγκος, ο διευθυντής του 64ου δημοτικού σχολείου, υπερθεματίζει: «Είναι μια σχέση αγάπης! Συνεργαζόμαστε με τον Άλλο Άνθρωπο όποτε προκύπτει ανάγκη. Τον Σεπτέμβριο με τις λίστες με τα σχολικά είδη, Χριστούγεννα, Πάσχα… Όποτε μπορούμε, προσπαθούμε να δίνουμε χαρά στα παιδιά και να βοηθάμε και τις οικογένειές τους, όσο μπορούμε».
Πώς όμως είναι η καθημερινότητα σε ένα σχολείο, με τόσες διαφορετικές κουλτούρες και χώρες προέλευσης, όπου υπάρχουν και παιδιά που στην αρχή δεν γνωρίζουν καθόλου ελληνικά;
Ο επί 14 χρόνια προϊστάμενος του νηπιαγωγείου του σχολείου, Κανελλόπουλος Γρηγόρης, μας απαντά:
«Με την πάροδο του χρόνου μπαίνουν σε αυτή τη διαδικασία και αρχίζουν και μιλάνε ελληνικά. Στην αρχή συνεννοούμαστε με νοήματα και εικονίτσες, αλλά τα καταφέρνουμε. Στην αρχή έχουμε ειδικές καρτελίτσες, για την τουαλέτα, το φαγητό κλπ.»
Ο διευθυντής του δημοτικού, που είναι σε αυτήν την θέση τα τελευταία 11 χρόνια, συμπληρώνει: «Υπάρχει η εμπειρία, υπάρχουν και οι υποστηρικτικές δομές και από την πολιτεία. Και δασκάλες επιπλέον έχουμε για τις τάξεις υποδοχής και όλα τα άλλα. Υπάρχει όμως και η εμπειρία η δικιά μας. Και τα παιδιά βοηθάνε το ένα το άλλο».
Όσο για την αποδοχή της διαφορετικότητας, όσο πιο μικρά είναι, τόσο πιο εύκολο, μας εξηγεί ο κ. Κανελλόπουλος. «Τα παιδιά του νηπιαγωγείου δεν έχουν τόσο έντονο τον ρατσισμό, δηλαδή δεν θα πουν «ά, είσαι μαυράκι, δεν μιλάς τη γλώσσα ή είσαι από άλλη χώρα…» Παίζουν όλα μαζί. Οπότε όλο αυτό βγαίνει, το μεταφέρουν και στο σπίτι, αρκεί και η οικογένεια να είναι δεκτική να το ακούσει όλο αυτό».
Πώς διαχειρίζονται σε ένα πολυπολιτισμικό σχολείο τις χριστιανικές και τις εθνικές εορτές;
«Εντάξει, προσπαθείς, είσαι σε ελληνικό σχολείο, είσαι υποχρεωμένος να ακολουθήσεις κάποια πράγματα», μας απαντά ο προϊστάμενος του νηπιαγωγείου. «Δεν είμαστε τόσο «φανατικοί», με την έννοια ότι δεν κάνουμε προσηλυτισμό. Είναι το πώς θα το προσεγγίσεις το θέμα. Ακόμα και με τους μουσουλμάνους που έχουμε, κατά τις εθνικές γιορτές, με τους Τούρκους και τους Έλληνες -που εκεί είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα- προσεγγίζεις το θέμα της ελευθερίας σαν ελευθερία. Εγώ στο νηπιαγωγείο τουλάχιστον. Δεν στεκόμαστε στο ότι το 1821 πολέμησαν οι Έλληνες με τους Τούρκους. Μιλάμε για την έννοια της σημαίας… Τι είναι η σημαία; Είναι ένα σύμβολο. Ο ήρωας είναι πάλι ένα σύμβολο, ένας ήρωας, δηλαδή προσπαθείς να προσεγγίσεις το θέμα τελείως διαφορετικά. Το ίδιο και με τη θρησκεία. Η θρησκεία είναι ότι πιστεύουμε κάπου, πιστεύουμε σε έναν Θεό, υπάρχει ένας Θεός. Εντάξει, λέμε για τον δικό μας Θεό, αλλά δεν είμαστε και φανατισμένοι. Και ακολουθούμε τα ελληνικά έθιμα».
Άλλωστε, ένα τέτοιο έθιμο έφερε την ομάδα του «Άλλου Ανθρώπου» στο σχολείο, φορτωμένη δώρα για όλα τα παιδιά, που ανταποκρίθηκαν με ενθουσιασμό.
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησε μας στο Twitter
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube
– Αναφέρεται ως πηγή το ertnews.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος