Δ. Κουτσούμπας: Το κάλεσμα του ΚΚΕ απευθύνεται σε κάθε εργαζόμενο ανεξάρτητα από ποια πολιτική αφετηρία μας προσεγγίζει

«Σήμερα, κάποιοι μπορεί να έχουν κάποιες προσδοκίες, θέλουν το ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ, να ξαναγίνει η λεγόμενη “μεγάλη δημοκρατική παράταξη”. Τους λέμε ειλικρινά: Οι προσδοκίες αυτές θα διαψευστούν, επισήμανε ο ΓΓ της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας μιλώντας στην εκδήλωση για την παρουσίαση του καλέσματος αγωνιστικής συμπόρευσης με το ΚΚΕ, με αφορμή τις επερχόμενες εσωκομματικές εκλογές στο Κίνημα Αλλαγής.

«Γιατί η στήριξή τους σε αυτό το κόμμα, την επόμενη θα γίνει εκ νέου στήριξη μιας νέας αντιλαϊκής κυβέρνησης, είτε με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε με κορμό τη ΝΔ» είπε ακόμα ο ίδιος.

Ο κ. Κουτσούμπας άρχισε την τοποθέτησή του λέγοντας: «Συζητάμε μαζί σας, γιατί όσο κρίσιμο είναι σήμερα να πολλαπλασιαστούν οι εστίες της αντίστασης, για να μείνουν στα χαρτιά οι αντεργατικοί νόμοι που ψηφίστηκαν το προηγούμενο διάστημα, όπως είναι ο νόμος Χατζηδάκη για τα εργασιακά, ο νόμος Κεραμέως για το σχολείο, ακόμα και παλιότεροι νόμοι που παραμένουν σε ισχύ, άλλο τόσο κρίσιμο είναι να μπει στο επίκεντρο αυτής της συζήτησης, του προβληματισμού όλων μας, το ζήτημα των σύγχρονων κοινωνικών, λαϊκών αναγκών, των αιτιών που αυτές οι ανάγκες, όχι μόνο δεν ικανοποιούνται, αλλά συνεχώς υποβαθμίζονται και υπονομεύονται. Αλλά ταυτόχρονα και πώς θα ανοίξουμε τον δρόμο για την πραγματική ικανοποίησή τους».

Μερικά ακόμα από όσα υπογράμμισε ο Δ. Κουτσούμπας στην εκδήλωση:

Το σύνθημα «ο λαός μπορεί να σώσει το λαό» δοκιμάστηκε μέσα στην πανδημία, στη μάχη για την προστασία της υγείας και της ζωής, για να παρθούν τα αναγκαία μέτρα προστασίας, για να στηριχθεί το δημόσιο σύστημα υγείας, γιατί μόνο έτσι μπορεί να στηριχθεί και ο αναγκαίος εμβολιασμός κι όχι με τις κυβερνητικές παλινωδίες και αντιφάσεις, που τροφοδοτούν τον ανορθολογισμό και τον σκοταδισμό, που τελικά αξιοποιείται για να μένουν στο απυρόβλητο οι εγκληματικές κυβερνητικές ευθύνες.

Μέσα στη μάχη με τις καταστροφικές πυρκαγιές του καλοκαιριού για να σωθεί ό,τι σώζεται, για να μπει σε προτεραιότητα η προστασία της ανθρώπινης ζωής από φυσικά φαινόμενα, για να αποζημιωθούν οι πληγέντες στο 100% των ζημιών.

Μέσα στη μάχη για ένα σχολείο που δεν θα ψάχνει λογιστή, δεν θα κρατάει βιβλίο εσόδων – εξόδων, δεν θα είναι ένα νούμερο σε μια κατάταξη υποβάθμισης, θα μορφώνει και δεν θα εξοντώνει τα παιδιά του λαού.

Σκεφτείτε, πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση αν δυνάμωνε η αγωνιστική συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Αν σήμερα πολλοί περισσότεροι και περισσότερες έκαναν το βήμα και έπαιρναν τη θέση που τους έχουμε κρατήσει δίπλα μας στο κίνημα, στους αγώνες αυτούς που μπορούν να προετοιμάσουν και να οργανώσουν τη λαϊκή αντεπίθεση.

Αν σήμερα το ΚΚΕ, με αυτές τις δυνάμεις που έχει στο εργατικό, συνδικαλιστικό, γενικότερα στο λαϊκό κίνημα, με αυτό το εκλογικό ποσοστό που έχει, ενοχλεί τόσο πολύ τα διάφορα κέντρα του κατεστημένου, τα οποία είναι μονίμως σε ετοιμότητα για να ρίξουν την αντικομμουνιστική χολή τους, φανταστείτε τι δυναμική θα μπορούσε να διαμορφωθεί υπέρ του λαού, αν υπήρχε ένα πολύ πιο ισχυρό ΚΚΕ παντού.

Αυτά που λέμε είμαστε σίγουροι ότι αγγίζουν όλους και όλες, όσους και όσες, φέρνουν στο μυαλό τους την παρακαταθήκη που μας άφησε ο Θάνος Μικρούτσικος, με τα εξής ακριβώς λόγια:

Επιτρέψτε μου να σας τα θυμίσω:

«Είχα κι εγώ κάποιες φορές τις επιφυλάξεις μου -όχι για τη στρατηγική- αλλά κυρίως για το κυνήγι του εφικτού. Όποιος όμως διαβάζει με πάθος ιστορία, θα παρατηρήσει τα τελευταία τουλάχιστον 40 χρόνια, ότι ακόμα και αρχικά ριζοσπαστικές αριστερές δυνάμεις, σε ολόκληρη την Ευρώπη, κυνηγώντας το εφικτό, είτε ενσωματώθηκαν απολύτως στο σύστημα, είτε περιθωριοποιήθηκαν. Αποτέλεσμα; Μαύρισαν κι άλλο το όνειρο κι έστρεψαν έτσι το μέσο πολίτη -που έχει στον καπιταλισμό, λόγω του καθημερινού βομβαρδισμού υποπροϊόντων, μειωμένη πολιτική συνείδηση- στην ακροδεξιά, με αποτέλεσμα ο εφιάλτης να ξαναγυρίζει. Το ΚΚΕ είναι το μόνο Κόμμα -το λέω ανεπιφύλακτα- που δεν δημιουργεί ψευδαισθήσεις, ότι στον βάρβαρο καπιταλισμό, ειδικά σήμερα, μπορούν τα πράγματα να γίνουν καλύτερα. Γι’ αυτό εγώ οριστικά είμαι μαζί του».

Αυτά τα λόγια, όλα όσα λέμε, μπορούν καλύτερα να τα καταλάβουν, όσοι και όσες πορεύτηκαν τα προηγούμενα χρόνια -για πολλούς τα πιο όμορφα χρόνια τους- κάτω απ’ τη σημαία του ΚΚΕ και σήμερα αναλογίζονται τα μεγάλα μεγέθη -όπως έγραφε και ο Μίκης στην πολιτική του διαθήκη- τα οποία κι αυτοί υπηρέτησαν.

Αυτά τα “μεγάλα μεγέθη” τα κράτησε “μεγάλα” στη χώρα μας το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.

Γιατί το ΚΚΕ κράτησε όρθια την κόκκινη σημαία, δεν την κατέβασε ποτέ.

Ούτε την έβαλε δίπλα στη σημαία της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.

Ούτε την κουρέλιασε, συμμετέχοντας ή στηρίζοντας μια αστική αντιλαϊκή κυβέρνηση.

Είχε το θάρρος και την επιμονή να κοιτάξει κατάματα την ιστορία του και να βγάλει συμπεράσματα.

Να μελετήσει τι πήγε στραβά με τον σοσιαλισμό που οικοδομήθηκε, τον σοσιαλισμό που για όλους μας ήταν ο Φάρος.

Μπορεί αυτός ο Φάρος προσωρινά να έσβησε, το ΚΚΕ όμως κράτησε και κρατάει φωτεινή, τη μόνη προοπτική για τους λαούς, τον σοσιαλισμό!

Κάποιοι και κάποιες προσπαθούν να μας πουν ότι η πολιτική πρόταση και το πρόγραμμα του ΚΚΕ αρχίζει και τελειώνει στην ανάγκη ενδυνάμωσης του ΚΚΕ και σε καλέσματα συμπόρευσης μαζί του. Ότι δεν έχει σχέδιο στρατηγικό για την κοινωνική πολιτική πάλη, για την συμμαχία και κοινωνικοπολιτική συνεργασία, το άνοιγμα του δρόμου για τον σοσιαλισμό.

Όσοι δεν έχουν σκοπιμότητα και παρωπίδες, όμως, μπορούν να δουν ότι το ΚΚΕ έκανε μεγάλη προσπάθεια σε δύσκολες συνθήκες και επεξεργάστηκε το σχέδιό του για το σήμερα και το αύριο.

Με συλλογική συζήτηση απέκτησε ένα σύγχρονο επαναστατικό Πρόγραμμα, που δίνει, όχι μόνο απαντήσεις σε βασανιστικά καθημερινά ερωτήματα, αλλά και με ποιες προϋποθέσεις μπορούν να δοθούν λύσεις σε εργατικά – λαϊκά προβλήματα, ανοίγοντας δρόμους προς τα εμπρός, προετοιμάζοντας τις δυνάμεις του, τον λαό, για «τους σεισμούς που μέλλονται να ’ρθουν».

Ένα πρόγραμμα που είναι ανοικτό σε επεξεργασίες, με βάση τις νέες εξελίξεις διεθνώς και στη χώρα μας, που εμπλουτίζεται καθημερινά από την πείρα της ταξικής πάλης, από τον διάλογο και τις συζητήσεις με τα πιο πρωτοπόρα τμήματα της εργατικής τάξης και των εν δυνάμει συμμάχων της, της ελληνικής διανόησης, των μαρξιστών ερευνητών.

Ποιο άλλο κόμμα της ελληνικής κοινωνίας, έχει ένα τέτοιο επιστημονικό σχέδιο; Που πατάει στις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας μας, αξιοποιεί το εργατικό – επιστημονικό δυναμικό της και απαντά στο κρίσιμο ζήτημα: Ο λαός αυτού του τόπου, να μπορεί να ζήσει όπως του αξίζει, όπως ορίζει η εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας. Να μπορεί να ζήσει με ικανοποιημένες τις σύγχρονες πραγματικές ανάγκες. Να μπορεί να απαλλαγεί από τις αλυσίδες της ανεργίας, της φτώχειας, της ανασφάλειας.

Σήμερα ήρθε η ώρα να συλλογιστούμε όλοι και όλες και να κρατήσουμε τα “μεγάλα μεγέθη”, αφήνοντας στην άκρη τις λεπτομέρειες.

Ήρθε η ώρα να ξεπεραστούν οι όποιες πικρίες κουβαλά ο καθένας και η καθεμιά, να πεταχτούν στη λήθη οι όποιες στεναχώριες γεννήθηκαν στις διάφορες καμπές ενός δύσκολου, αλλά όμορφου αγώνα.

Μπορούμε ξανά να πιαστούμε χέρι – χέρι και να προχωρήσουμε.

Για να μην πάμε και τόσο μακριά, να θυμίσουμε μόνο ότι τα ίδια με τον ΣΥΡΙΖΑ, περί προοδευτικών δυνάμεων, έλεγε και το ΠΑΣΟΚ σε προηγούμενες δεκαετίες κι έφτασε να συγκυβερνήσει με τη ΝΔ.

Αυτά λέει τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος συγκυβέρνησε με τους ακροδεξιούς ΑΝΕΛ.

Μάλιστα σφήνα στη συζήτηση περί προοδευτικής κυβέρνησης μπαίνει ακόμα και η ΝΔ, που διεκδικεί διά στόματος Μητσοτάκη τον τίτλο της προόδου για την πολιτική της κυβέρνησής του. Η ΝΔ βαφτίζει προοδευτικές τις αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις της. Εκεί φτάσαμε.

Εδώ, λοιπόν, χάνει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα.

Αλλά όσοι ακόμα νιώθουν ότι η καρδιά τους χτυπάει «αριστερά», δεν μπορεί να τα χάνουν, να μπερδεύονται. Ξέρουν πως πρόοδος σημαίνει να προχωράς μπροστά, να βελτιώνεις τη ζωή σου.

Πρόοδος είναι τα παιδιά σου να ζουν καλύτερα από σένα, από τις προηγούμενες γενιές.

Ποια πολιτική, ποιας αστικής κυβέρνησης, όπως κι αν αυτή βαφτιστεί και με όποιες κυβερνητικές συνεργασίες και σχήματα, μπορεί να το εξασφαλίσει αυτό; Καμία.

Είναι φανερό ότι το κάλεσμά μας έχει κυρίως κοινωνικοταξικό περιεχόμενο. Ξέρουμε, όμως, ότι οι εργάτες, οι υπάλληλοι, τα μεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου, οι επιστήμονες, οι καλλιτέχνες, οι απόστρατοι της δουλειάς, η νεολαία και οι γυναίκες των λαϊκών οικογενειών είναι και πολιτικά όντα, συμμετέχουν, ακούνε και ψηφίζουν, από τις αρχαιρεσίες συλλόγων και σωματείων, τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, τις γενικές βουλευτικές εκλογές.

Δεν σας κρύβουμε, λοιπόν, ότι το κάλεσμά μας, απευθύνεται στον απλό κόσμο που τις προηγούμενες δεκαετίες ακολουθούσε κυρίως το ΠΑΣΟΚ, τον κόσμο που έχασε τα αυγά και τα πασχάλια στα χρόνια των μνημονίων, όταν είδε το μέχρι τότε κόμμα του, την παράταξή του, να καταρρέει και κάποιοι εγκλωβίστηκαν στον νέο διπολισμό που διαμορφώθηκε ή έμειναν πολιτικά άστεγοι, μόνοι.

Σήμερα, κάποιοι απ’ αυτούς μπορεί να έχουν κάποιες προσδοκίες, θέλουν το ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ, να ξαναγίνει η λεγόμενη “μεγάλη δημοκρατική παράταξη”.

Τους λέμε ειλικρινά: Οι προσδοκίες αυτές θα διαψευστούν.

Γιατί η στήριξή τους σε αυτό το κόμμα, την επόμενη θα γίνει εκ νέου στήριξη μιας νέας αντιλαϊκής κυβέρνησης, είτε με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε με κορμό τη ΝΔ.

Αφού οι μισοί υποψήφιοι λοξοκοιτάζουν προς τη ΝΔ και οι άλλοι μισοί προς τον ΣΥΡΙΖΑ, εμείς λέμε στον απλό κόσμο του ΠΑΣΟΚ, στους εργάτες και τους ανθρώπους του μόχθου, να κοιτάξουν δίπλα τους, εκεί που βρίσκεται το ΚΚΕ, κρατώντας αναμμένη τη σπίθα του αγώνα, για να «σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα».

Μας ξέρουν και τους ξέρουμε! Και ξέρουν πως το ΚΚΕ δεν θα διαψεύσει τις προσδοκίες τους.

Το κάλεσμά μας απευθύνεται σε κάθε εργαζόμενο ανεξάρτητα από ποια πολιτική αφετηρία μας προσεγγίζει, ανεξάρτητα σε ποιο πολιτικό κόμμα ο ίδιος τοποθετεί πολιτικά τον εαυτό του.