Η φτώχεια είναι ένα πρόβλημα με το οποίο η Κροατία παλεύει εδώ και πολύ καιρό, και ο κορονοϊός και οι σεισμοί απλώς επιδείνωσαν την κατάσταση, έτσι οι άγαμοι, οι οικογένειες με πολλά μέλη, οι μονογονικές οικογένειες και οι ηλικιωμένοι πολίτες στέκονται στην ουρά για φαγητό μπροστά από δημόσιες κουζίνες, γράφει το κροατικό portal 24sata. Η κρίση του κορονοϊού, οι σεισμοί, αλλά και ο χειμώνας που πλησιάζει καθημερινά, καθώς και η ολοένα και πιο έντονη συνιστώσα της ασταμάτητης γήρανσης του πληθυσμού στην Κροατία, γράφει η πύλη, απλώς βάθυναν ακόμη περισσότερο το ήδη τρέχον κροατικό πρόβλημα – τη φτώχεια.
Από τις εθνικές κουζίνες σε όλη τη χώρα, λένε για αυτό το μέσο ενημέρωσης ότι ο αριθμός των χρηστών έχει αυξηθεί και ότι υπάρχουν όλο και περισσότερα άτομα που δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά να έχουν ένα γεύμα στην καθημερινή βάση. Τα κριτήρια και οι κανόνες, λένε, είναι σχεδόν ανύπαρκτοι, οπότε στη σειρά για ένα πιάτο, συνήθως ζεστό λαδερό, μια λιτή σαλάτα και ένα κομμάτι ψωμί, σήμερα, πιο συχνά από ποτέ στην Κροατία, συναντάει κανίς.
Στην Κροατία, υπάρχουν δύο είδη λαϊκής κουζίνας – οι αστικές, των οποίων οι ιδρυτές είναι οι πόλεις, και αυτές που ίδρυσε η Εκκλησία. Δεν υπάρχουν κρατικές κουζίνες, ενώ το δικαίωμα φαγητού στη σούπες ασκείται από τους χρήστες του ελάχιστου εγγυημένου επιδόματος.
«Οι λαϊκές κουζίνες είναι στην πραγματικότητα τοπικές, οι μεγάλες πόλεις έχουν νομική υποχρέωση να οργανώνουν λαϊκές κουζίνες, αλλά δυστυχώς δεν τηρούνται όλοι αυτούς τους κανονισμούς. Η κατάσταση στο Ζάγκρεμπ είναι ακόμα καλή. Σε μικρότερες κοινότητες, αυτή είναι μια διαφορετική ιστορία», λέει η Sanja Blažekovic από το Κροατικό Δίκτυο Αστέγων για το 24sata.
Επιμέλεια: Λιλιάνα Κούλιτς